We hadden het vandaag zo anders gepland. Manlief moest werken en ik zou met de kindjes naar de Roestelberg gaan samen met vriendin L. en haar hondjes. Helemaal leuk. Prachtig weer vandaag en het idee van lekker rondbanjeren door de duinen kwam als geroepen. Alleen. Toen. Vannacht. Ons manneke werd huilend wakker. Eenmaal op z’n kamer had ik al door dat het mis was. Hoge koorts. Rillend als een rietje lag hij in bed. De hele nacht zo een beetje doorgetobd en vanochtend had hij nog steeds 39,1 koorts. Het vermoeden van een beginnende keelontsteking was er al sinds afgelopen dinsdag en nu zette het dus daadwerkelijk door. Buiten het feit dat z’n keeltje er niet uitziet (zoooo rood en dik….een tomaat is er niks bij), is het ook nog eens heel pijnlijk voor het ventje. Meer dan wat vocht krijg ik er dan ook niet in. Een bezoekje aan de huisarts bevestigde mijn vermoeden. Een serieuze keelontsteking dus. Met heftig geschud (Boxil pensiline) en een behoorlijke dosering 3x daags 10ml. moet het dus overgaan. Ware het niet dat hij na de eerste dosering al meteen moest overgeven. Alles er weer uit. Z’n maagje kan het simpelweg niet handelen. Zo veel van die troep en zonder eten in z’n buikje. Na contact met de apotheek en huisarts mag ik het dan toch mengen met iets van roosvice of ranja. De dosering mocht absoluut niet omlaag (was mijn voorstel….in mijn medische onwetendheid). Nu maar zien hoe snel hij er weer bovenop is. Momenteel slaapt hij. Lekker op de bank. Wat raakt je dat toch altijd diep….als zo’n hummeltje iets mankeert. Het liefste neem je het zo van ze over. Maar hij zal het toch helemaal zelf moeten doen. Vechten tegen die vette ontsteking.
Categories