Category: Zomaar

Kan het toch niet laten he?! Moet even een logje plaatsen over dé dag van het jaar…….namelijk dat ik dus trouwjurken ging passen. Afgelopen zaterdag was het zover. En och och dat was me weer wat. Gelukkig reageer ik nooit zo met gewichtsschommelingen op de vreetdagen van Kerst. Integendeel. Bij mij zijn ze allemaal te groot…die sisijurken. Of ik te klein. Tis maar hoe je het bekijkt. Na eerst een kopje koffie kon ik dan eindelijk helemaal los. En oh, wat word je daar hebberig hé, in zo’n winkel. Alles wilde ik passen. Totdat ik in die eerste jurk moest. Toen had ik weer zoiets van……”shit wat lastig om zo’n kreng designerdress aan te krijgen”. Maar oefening baart kunst. Na een paar jurken ging het een stuk beter. Het was tenslotte ook al 17 jaar geleden dat ik de laatste keer zoiets had aangehad. Een trouwjurk bedoel ik dan hé, ik heb gewoon iedere dag kleren aan hoor, denkt u maar echt niks raars. Ik ren tenlotte alleen naakt door het huis als iemand er met m’n ondergoed vandoor is……of als ik heel erg moet poepen. Heb je wel eens. Afijn in totaal heb ik dus een jurk of 7/8 aangehad. En dé jurk zat er tussen. Helemaal verliefd ben ik erop. Precies wat ik zocht. Gewoon het goede gevoel. U kent het vast. Totdat ik de prijs hoorde. Dat was even slikken. En toen moesten er nog schoenen/lingerie/sieraden bij. Zo ben ik he, alles meteen goed doen, kunnen we het maar gehad hebben en hoeft Man slechts 1x een beroerte te krijgen. Onder de streep op de rekening stond namelijk een bedrag wat 2x het oorspronkelijke budget was. Oeps. Maar het komt goed hoor. Mijn lieve ouders hebben namelijk besloten het verschil bij te leggen. Heeft Man weer geluk………en ik natuurlijk ook……….. 😉

En oh ja………ik had jullie in een eerder logje foto’s beloofd. Wat ik toen nog niet wist, is dat je pas foto’s mag maken als je de jurk hebt gekocht en dan ook alleen van dé jurk die je hebt gekocht……..en sja………die ga ik hier natuurlijk nog niet uploaden!!! Jammer voor jullie, dat wordt wachten tot 19-09-2009!!!!

Gegroet, prinses Sisi Lien

Ik had hééél veel gepland voor vandaag, m’n eerste vakantiedag! Vakaaaansiieeee, ik moet nog even aan het idee wennen. En de Kerstvakantie voelt voor mij nooit zo als vakantie. Ik weet niet wat dat is. Het zijn de verplichte nummers en al het gesjees om de boodschappen in huis te krijgen, denk ik. Al is de dag voor Kerst nog nooit zo relaxed verlopen als vandaag. Ik heb me niet druk gemaakt. Was ook niet nodig. Alles wat ik persé gedaan wilde hebben, is gebeurd. En dat vind ik best knap van mezelf. Vanochtend ging Zoon nog even op het kinderdagverblijf spelen……ja zeg, alléé ik betaal ervoor hoor…….wat me een stuk meer bewegingsvrijheid bood. Op de terugweg, zo rond de klok van 08h15 was het nog heel rustig op het durpsplein. Mooi, gelijk de slager, groenteboer en bank (= wel zo handig met deze dure dagen) gehad. Bakker had ik vandeweek door Man al laten inslaan en de vriezer zit vol met ‘vers’  brood/worstebrood. U zult het dus niet geloven maar om 08h30 was Lien thuis met de noodzakelijkste boodschappen. Nog nooit zo snel gedaan, zelfs niet op de normale vrijdagochtend!! Kerst kan beginnen, al het eten is binnen! En och och, ben zelfs vandaag, op de valreep, nog geslaagd voor een paar mooie laarzen. En ook een paar schoenen voor Zoon, waar ik dus eigenlijk voor naar de schoenenwinkel ging, maar dat terzijde. En ik heb zelfs nog een paar nieuwe kussens voor in de bank, 2 kandelaars en supermooie kaarsen gescoord. En dat allemaal op de dag voor Kerst! De drukste winkeldag van het jaar! En, lieve mensen, ik had zelfs geen probleem met het vinden van een parkeerplek!!! It was certainly MY day today……. Hopelijk gaan er nog veel van zulke dagen volgen. Ook in het nieuwe jaar. Maar nu ga ik dus vakantie vieren en ik kan u niet beloven dat er de komende dagen veel blogjes zullen volgen. Mocht ik nu te lamlendig, te lui, te moe, te volgegeten, te druk zijn de aankomende dagen, dan wens ik u allen, vanuit de grond van m’n hart, superfijne Kerstdagen en een nog beter 2009 toe. Dat de mooiste dag van 2008 maar de slechtste van 2009 mag zijn…………..denk daar maar eens even goed over na………………

DIKKE KUS

LIEN

Man heeft een nieuw speeltje. En denkt u nu niet meteen aan vunzige dingen. Nee…….Man heeft een Playstation 3! Zijn verjaardagskadootje welteverstaan. Ruim een half jaar lang liet hij me ongeveer 2x per week weten dat hij wel héééél erg graag een Playstation 3 voor z’n verjaardag zou willen. Ik vroeg hem dan telkens wanneer hij tijd dacht te hebben om ermee te spelen! Niet zo’n rare vraag als je bedenkt dat hij van ‘s-ochtends vroeg tot ‘s-avonds laat aan het werk is en eigenlijk nergens tijd voor heeft. Wat ik me nog meer afvroeg was of het misschien niet gewoon simpeler en verstandiger was om een BlueRay-DVD-Speler te kopen. Een stukje goedkoper dan die Playstation 3. En dan zag ik hem zuchten hè. Die Man van mij. En zo’n blik trekken. U kent het vast. Zo’n blik van “je snapt er ook echt niks van hè?!”. En dat klopt. Soms snap ik mannen in het algemeen niet zo goed. De hoofdreden van die PS3 was namelijk de Blue Ray-DVD-speler. En als u nu de weg een beetje kwijt bent door mijn logje dan snap ik dat hoor. Ik had er ook nog nooit van gehoord allemaal. Maar dat Blue-Ray in combinatie met een HD-téévéé schijnt het neusje van de zalm te zijn. Het walhalla voor zo’n computernerd & electronica-nerd als Man. Zo blij als een klein kind ist’ie ermee. Alle instellingen zijn al bekeken en de hele mikmak is inmiddels aangesloten. De films worden via die PS3 vanaf onze server afgespeeld, in HD-kwaliteit welteverstaan! En dat is wel heul erg mooi horrr, dat moet ik wel toegeven. Zo van dat je dus echt denkt dat ze zo je huiskamer in komen wandelen. Die acteurs. En dat zou mooi zijn zeg, als dat es kon. Dat je zomaar Bratt Pit op de thee kreeg. Jaja, nu begin ik door te draven, ik weet het. Maar het is mooi spul. Het is sjiekdefriemel. Maar why the hell het nou allemaal zoveel geld moet kosten, dat is dan weer een ander verhaal………….

Ja……en nu verwacht u zeker een verhaal over wilde nachten met een geschoren Man. Nou, dan kunt u nog lekker lang wachten. Niet dat er die niet zijn (of course!) maar dat gaat me nou net iets te ver. Daarover schrijf ik geen logjes. Ik hou het bij de wat meer oppervlakkige gezins-perikelen. En goshie, daar valt al genoeg over te schrijven. Bijvoorbeeld over Zoon……die deze week weer eens heeft laten merken nog niet helemaal klaar te zijn voor school. Die tijdens een wandelingetje met de leidsters van het kinderdagverblijf niet van plan was ze een handje te geven en van boosheid op een afstand van zo’n 100 meter al 3x op de grond was gaan liggen. Dwars…..that’s his second name! Hij zit nog midden in de peuterpubertijd. Hij doet al z’n leven lang alles op het gemakkie. Ook de peuterpubertijd kwam bij hem wat later en duurt minstens de helft langer dan bij Dochter. Soms kan ik er goed tegen, soms wat minder. Dat heeft dan natuurlijk te maken met mijn humeur, conditie en of ik ongesteld ben of niet 😉 . En zo hebben we allemaal wel ons ding. Ook Dochter. Die bij ieder pijntje of steekje om een pleister zeurt. Met als gevolg dat ze vanochtend een ‘zere vinger’ had en er pertinent een pleister op wilde. Net voordat we naar school gingen hoor ik op de trap: “ooh, ik heb de pleister op de verkeerde vinger gedaan!”. Zo erg was het dus. En ach gelukkig heb ik meer pleisters dan Dochters…..en duurt het nog 4 maanden voordat Zoon naar school moet.

Het bleef een beetje stil hè in logland! Shame-on-me! Ik was ook zó druk druk druk de afgelopen week. En waarmee? Nou eh………

– Met 2 logeervriendinnetjes van Dochter bijvoorbeeld.  Ééntje helemaal uit Maarssenbroek (voor Dochter ligt dat aan de andere kant van de wereld) en ééntje van een paar deuren verderop. 3 Hartsvriendinnen sinds het eerste uur op het kinderdagverblijf. De 3 musketiers – vrouwelijke dan wel hè – werden ze daar genoemd. De nieuwe K3, ik zweer het u. En ik had er m’n handen vol aan. Aan dat kleutergespuis. Tot halluf èlluf hielden ze het vol. Toen ging het lichtje uit……letterlijk & figuurlijk. Toen ze éénmaal sliepen was ik helemaal verliefd op ze. Om 04h20 hoorde ik:  “ssssttttt…….anders wordt F. wakker………zal ik de téévéé ff aanzetten?”. Nou, u begrijpt, dat ik toen heel snel ter plaatse was. De programma’s die ‘s-nachts om 04h20 op tv zijn, daar wilde ik deze kleuters niet aan blootstellen. Veel log-inspiratie kwam er die dag niet meer in me omhoog……ik wilde alleen nog maar slapen……

Enneh…..

– Met het uitzoeken van een nieuwe auto voor Man bijvoorbeeld. Ook zoiets. Man wil een passat CC. Ja, dat leest u goed. En ik wilde dan dus eerst maar eens zien hoe ruim deze auto van binnen is en of er wel dakdragers op kunnen. Ja zeg hé. Ik moet tenslotte wel genoeg  kunnen meenemen tijdens vakanties enzo. En gelooft u mij maar, als ik zeg dat dat niet in een kofferbak past…….

Enneh…….

 – Met het zetten van de Kerstboom. Ook ieder jaar weer zo’n debacle. Wel een echte, geen echte? De witte, blauwe, zilveren of nostalgische ballen? Doe ik het ‘s-avonds in m’n uppie of samen met de kindjes? Maar de oplossing had ik snel gevonden. Het eerste wat Man van zolder haalde was een klein kunstkerstboompje (ooit in een ver verleden eens aangeschaft, door Man welteverstaan, ik zou zo’n afgrijselijk ding noooooooit hebben gekocht) en Dochter was er meteen verliefd op. Aha…..mooi……zij kon haar gang gaan met haar ‘eigen’ boompje en ik kon rustig die van mezelf optuigen. Enneh……een echte dus hè……na de verbouwing was plaats geen excuus meer.

Enneh……

– Met allerlei mannendingen was ik ook nog bezig. Uitleggen aan Zoon bijvoorbeeld hoe het komt dat hij wel een piemel heeft en Dochter en ik niet. En hoe het komt dat papa “pikkels” op z’n kin heeft. Oftewel een baard van 4 dagen. Want: “als ik niet naar klanten hoef, hoef ik me ook niet te scheren” is Man’s principe. Het feit dat ik altijd zeg: “niet scheren = geen sex” maakt nooit zoveel indruk……….

Enneh………..wat ik nu aan het doen ben? Aan het uitrusten op m’n werk!!!!! Heerlijk even weg van alle verantwoordelijkheden als moeder. Even onder de grote mensen. Wel zonder m’n mooie Kerstboom. Dat dan weer wel. Maar ach, vanavond……..vanavond als Man de kindjes al heeft opgehaald en het eten klaar heeft staan, kan ik in alle rust weer genieten. Genieten van de Kerstsfeer in huis, van de kindjes en van Man’s verhalen/plannen voor het komend jaar (ben benieuwd of hij vanochtend z’n scheermes wel heeft kunnen vinden 😉 !

Zo. Die is weer opgehoepeld naar Spanje. Oftewel z’n rare mijter en witte paard zijn weer veilig opgeborgen. Het was leuk hoor. Daar niet van. Maar och och, wat een drukte, wat een kado’s, wat een stuiterende enthousiaste en onhandelbare kindjes hebben we de afgelopen weken gehad. Het is ieder jaar weer reuze gezellig en een heerlijke verwennerij. We doen er zelf ook steeds weer aan mee. Maar wat daar tegenover staat is dat het druk druk druk is. Die hele decembermaand. Ik weet het niet hoor. Vaak denk ik: “gezellig december komt eraan!” en op andere momenten denk ik: “oh god, december komt eraan……sinterklaas……kerst……oud&nieuw……Man’s verjaardag……HELLLUP!!!”. Al die verplichte nummers. En verplicht is niet fijn. Van verplicht krijg ik altijd de zenuwen. Van verplicht gaan m’n haren overeind staan en word ik opstandig. Zal wel aan mij liggen. That’s me. Ik kom er wel doorheen, da’s niet het punt. Ieder jaar is het al gelukt, dus ik heb geen twijfel dat het dit jaar niet zou gaan. Al loopt alles dit jaar anders dan gepland. Omdat we te laat zijn gaan zoeken, zitten alle restaurants in de buurt al vol op 1e Kerstdag. En nu moeten we dus een dinner-at-home gaan fabriceren. En ik ben geen keukenprinses………eerder een keukenheks! Maar ook daar kunnen we weer wel een mouw aan passen. Ik heb by-the-way van de goede Sint het nieuwe boek van Yvon Jaspers gekregen: Spaghetti tegen het plafond……met allemaal lekkere recepten voor kinderen. Goh…….zou die goedheiligman hier iets mee bedoeld hebben??? Hmmm….. Afijn, terug naar de decembermaand. Oud&Nieuw……ook zoiets leuks. En dan ook nog te bedenken dat Man jarig is op oudjaarsdag. Kan hij natuurlijk ook niks aan doen, maar handig is anders. We hebben nu al enkele jaren gehad dat de hele dag het huis vol zat met visite. Kei-gezellig. Maar oud&nieuw vieren mensen toch vaak met de familie. Dus rond 20h00/21h00 was iedereen pleite en was ik de wc aan het schoonmaken. Op oudjaarsavond forhavensake! Om daarna als 2 bejaarden uitgeblust op de bank te wachten tot het eindelijk 00h00 is. Dat gaan we dit jaar ook anders doen! Man’s verjaardag gaan we in het weekend ervoor vieren. Kunnen we oud&nieuw eens op een andere manier doorbrengen. Spannend 😉 . Wat ik wel al in de achtertuin heb staan, is de Kerstboom!!!!! Jaren heb ik het met onze kunstboom gedaan. Té bang dat Zoon hem om zou trekken, té bang dat onze jonge kater erin zou springen. Maar nu, dit jaar, hebben we dus een echte. Ééntje die echt naar dennennaalden ruikt. Ééntje die de juiste Kerstsfeer in huis brengt. Ik ben erg benieuwd wie het uiteindelijk wint. Zoon, de kat, de boom of ik!!!!

Er zijn van die dagen dat ik eigenlijk beter geen blogje kan schrijven. Dat ik eigenlijk alleen maar wat te zeuren heb. Over m’n gezondheid. Over Man. Over de kids. Klaagmiep is op die dagen gewoon m’n middle-name. En niet dat ik van nature nou zo pessimistisch ben ingesteld. Echt niet. Nee hoor. Eigenlijk ben ik juist wel een positief mens. Lach ik juist best veel. Vinden ze me op m’n werk altijd opgewekt en vrolijk. Meestal dan hè?! Net als ieder mens heb ik ook zo m’n dagen. Dagen dat ik het liefst in de zak van Sinterklaas mee naar Spanje ga. Al is het alleen maar voor het mooie weer! Die pepernoten ben je na een paar weken ook wel weer zat. Of die sjokladeletters.

Afijn…..maar nu…..vandaag……heb ik toch wel even iets te melden. Ik ga namelijk iets leuks doen binnenkort. TROUWJURKEN PASSEN!!! Jaja dat leest u goed. En dat wordt leuk joh. Och och och. Daar ga ik ze in die winkel toch een punthoofd bezorgen. Ik ga werkelijk alles passen wat ze hebben. Niet letterlijk natuurlijk, maar wel heul veul verschillende soorten jurken. En het liefst die ze op de pop hebben hangen. Zijn ze lekker lang met me bezig. Zo ben ik hè……ik wil wel waar voor m’n geld…..ze kosten genoeg hoor die trouwjurken!! Ik moet een hele maand werken voor dat geld van zo’n jurk. Laat ze dan maar eens een dagje voor mij bezig zijn. En trouwen doe je tenslotte maar één keer ehhh niet zo vaak! Dus ik ga een feestje maken van dat passen. We zullen proberen wat fotootjes te trekken (op z’n bels) zodat jullie lekker mee kunnen lachen. Aline-alias-Sissi-De-Kock-Broeks hmmmmmmm

Wat was het gaaf! En wat was die Johny vet (cool bedoel ik dan he…..niet vet in de zin van die rolletjes die we allemaal wel kennen). En wat speelde Baby (Francis) goed. En wat waren de spelers perfect gecast. Het was echt een spektakel om naar te kijken. Bovendien was het op de 4e rij precies in het midden zitten ook een genot. Jammer alleen dat er iemand met een penetrante zweetlucht bij ons in de buurt zat. We hebben niet kunnen uitvogelen wie het nu precies was, dus was iedereen binnen een straal van 2 meter verdacht. De ochtend begon leuk. Met een omleiding op de A27 omdat de geplande werkzaamheden ietwat waren uitgelopen. Bang om niet op tijd te arriveren voor de (ook geboekte) lunch, waren we uiteindelijk toch op tijd op plaats van bestemming, nl. het Beatrixtheater in Utrecht. En wat bleek? De lunch was gecancelled. Zonder de mensen die gereserveerd hadden daarover in te lichten. Nee daar scoor je punten mee. Uiteindelijk had het management bedacht dat we dan maar elders moesten gaan lunchen en die kosten dan achteraf declareren. Belachelijke constructie natuurlijk en na aangeven van zus d’r ongenoegen kwam het Beatrixtheather uiteindelijk over de brug. We kregen het geld van de reeds betaalde lunchkaartjes terug. Niet meer dan normaal, lijkt me zo. Verder kwam management er nog bij om 1000x excuses aan te bieden, maar ja, daar krijg je natuurlijk geen gevulde maag mee. Dit alles kon de pret echter niet drukken. Snel een soepje en een broodje bij de buren van het theater (La Place) en toen konden de zusjes er weer tegen. De musical maakte alles weer goed. Wat een geweldige show. Ik heb ervan genoten………wat een super verjaardagskado! voor zus (en zwager natuurlijk)

Het is maandagochtend. Ik breng Zoon samen met ons buurmeisje naar het kinderdagverblijf. Ze zijn goed gemutst en het is gezellig in de auto. Éénmaal onderweg naar m’n werk ….. ploink….. het motormanagementlampje springt weer aan. Gezellig. Niet dus. De auto liep nog wel maar het vermogen viel weg. Oef…gelukkig was ik deze keer nog in het dorp en niet op de snelweg. Maar oh oh oh wat heb ik gevloekt. Op de auto. Op de garage. Op alles en iedereen. Thuis aangekomen belde ik natuurlijk meteen de garage die de laatste reparatie heeft verricht. “U spreekt met die-en-die en u heeft mijn auto niet goed gerepareerd!”. “Maar mevrouw als dat lampje gaat branden kan er van alles aan de hand zijn!”. En daar zat ik dan. Thuis. Met een kapotte auto. Ze zouden een monteur langssturen. Het kon alleen wel wat later op de dag worden. Ineens was het half 3 en had ik nog niemand gezien. Man was gearriveerd en heeft gezorgd dat ik met auto bij de garage kwam. “Ik vermoed dat het een software probleem is geweest mevrouw. We hebben de boel gereset en het zou nu weer moeten werken!”. Ik blij…..maar toen kwam het: “Maar ik kan helaas niet garanderen dat het nu verholpen is.” Schrik. Ik wil geen auto die ik niet vertrouw. “Als het namelijk nogmaals voor komt moeten we de gasklep vervangen en dat kost nogal veel geld. Dus vandaar dat we dat nu nog niet willen doen. Want ik geloof echt dat het probleem gewoon in de software heeft gezeten!”. Fijn. Heel fijn.

En toen werd het dinsdag. Begon best aardig. Alleen zo jammer dat m’n hoofd steeds zwaarder werd en alle holtes zich gingen vullen met snot en m’n strottehoofd ineens was ingepakt met schuurpapier. Reuzeleuk.

En toen werd het woensdag. Met een bonkende snotkop toch maar richting werk. Ik had nl. maandag ook al verzuimd. Plicht roept dan toch. Zo ben ik. Gewoon niet zeuren en gaan. En het lukte wel hoor. Een strip paracetamol in m’n broekzak, theetje tussendoor en het was natuurlijk maar een halve dag. Vanmiddag kon ik er niet aan ontkomen om even een paar uur te slapen….waardoor ik toch nu een stukje kan bloggen. Al voelen m’n oogleden aan als zandzakken, maar kleinigheidjes blijf je natuurlijk altijd houden!

Hè ja, laten we er weer eens een poeplogje van maken. Altijd gezellig. Zeker op zo’n zondagmiddag. Man zegt namelijk afgelopen vrijdag: “Goh, de kat zat weer met z’n gat buiten de kattenbak en wilde gaan poepen! Ik heb hem toen snel naar binnen geduwd!”. Heel goed van Man natuurlijk. En dat moet dan ook even een paar keer gezegd worden. Zo werkt dat met mannen. En toen kwam de onvermijdelijke vraag van mijn kant: “En heb je toen meteen de bak uitgeschept?”. “Eh…….nee……..ik was met de kindjes bezig!”. En gelijk erachteraan: “En je weet……..mannen kunnen nu éénmaal geen 2 dingen tegelijk!”. Meteen in de verdediging hè?! Had ik wel verwacht hoor. En er nog trots bij kijken ook. Dat hij dat helemaal zelf bedacht had. Maar op mijn: “Je had het ook niet tegelijk hoeven doen. Het had ook gekund toen de kindjes uit bad waren!”, had’ie niet terug. Laten we het maar houden op een selectief-korte-termijn-geheugen. En poep vergeet je nou éénmaal het liefst meteen. Want poep stinkt. Zeker dat van onze kater…………..

Zo en verder wens ik u nog een fijne zondag en smakkelijk eten voor straks 😉