Het klinkt zó cliché dat naar mate je ouder wordt alles nog vlugger lijkt te gaan, maar het klopt als een bus. De weken vliegen om, de maanden vliegen om en de jaren inmiddels ook. Gisteren is onze jongste alweer 4 jaar geworden. 4….mijn hemel! Allebei onze kindjes zitten vanaf volgende week op de basisschool. En het lijkt nog allemaal zo kort geleden dat hij op mijn buik lag. Net geboren. Een mooi manneke. Ach ja…..het heeft totaal geen zin om er sentimenteel over te doen. Als ik heel eerlijk ben, vind ik het ook weer wel leuk om in deze nieuwe fase te zitten. Het wordt stil in huis, maar tegelijkertijd ook gemakkelijker. Een boodschapje alleen doen, is immers 10x zo snel gebeurd dan met één van de kids in je kielzog. Er zal geen moeder zijn die dit tegenspreekt. Je krijgt simpelweg weer wat meer bewegingsvrijheid. En dat is aan de ene kant wennen en aan de andere kant heerlijk. Bovendien gaat het hier niet eens zo zeer om mijn belang(en), maar meer om die van het kind. Die zijn op 4-jarige leeftijd immers helemaal toe aan iets nieuws. Ze moeten op de juiste manieren geprikkeld worden en moeten zich verder gaan ontwikkelen. En daarvoor zijn ze op school op de juiste plek. De structuur, de vriendjes, de leerstof, dat alles draagt bij aan een goede ontwikkeling. En wie gaat dat nu in de weg staan? Ik in ieder geval niet.
Al hoop ik wel dat het nog hééééél lang mag duren voordat ze naar het voortgezet onderwijs gaan. Oef…dat lijkt me helemaal wat. Dat loslaten en een stel pubers in huis…….
Categories