Oh wat is het toch altijd heerlijk om na een vakantie weer thuis te komen. Wat zit een mens wat dat betreft toch raar in elkaar. Na elke vakantie waardeer ik onze luxe thuis des te meer. Een douche die gewoon een constante warme temperatuur heeft….het lijkt zo gewoon, maar als je dat dan een week niet hebt, dan besef je pas hoe fijn het thuis allemaal is. Niet dat we over het huis te klagen hadden hoor. Er zat werkelijk alles op en aan. Van wasmachine tot frietpan……en dat laatste tot groot genoegen van Man 
. De kindjes vonden het er ook geweldig. We zaten in een huis op het erf van een boerderij. Schapen, koeien, katten, honden van alles liep er rond. Waarschijnlijk ook vlooien maar als het goed is heb ik ze niet meegenomen 
Geweldig vonden ze het. De bijbehorende mesthoop was in het begin wel even wennen, maar gelukkig rook je daar binnen in het huis niks van. Wel hangt de boerenlucht nu nog in onze auto. Shit happens. En dan de sneeuw. Sjonge…..wat een sneeuw. Zoveel sneeuw heb ik nog nooit bij elkaar gezien. Met alle gevolgen van dien. De Felbertauernstraße bijvoorbeeld. Onze verbindingsweg naar de Felbertauerntunnel en eigenlijk de enige uitweg uit het gebied is bijna de hele week afgesloten geweest. Donderdag wast’ie weer open om vervolgens vrijdagochtend weer dicht te gaan. “En nu?” vroegen wij ons af. Er bleek een uitweg via Lienz en de A10. Wel een omweg van ruim 200km!!! En die hebben we dus maar genomen. 1200km hebben we gereden naar huis! Maar gelukkig nauwelijks file, dat was dan weer positief. Ten opzichte van de heenreis. Wat een drama was dat zeg! Vorige week zaterdag hebben we over de laatste 200km, 9 uur gereden!!! Alles verliep prima….tot dus dat allerlaatste stukje. De vakantie was verder heerlijk. De pistes waren prima en we hebben ons super vermaakt. Ik voel weer allerlei spieren die de laatste tijd een beetje in de slaapstand hebben gestaan. Én…..ik heb ook op dit gebied mezelf dit jaar overtroffen……voor het eerst in m’n leven ben ik van de zwarte piste gegaan. Niet van harte, dat niet. Man maakte een foutje en ik ging er blindelings achteraan. Zo ben ik he….volgzaam type . En toen…..sja….had ik 2 keuzes. Of terug omhoog klimmen (en dat doe je niet he…dat staat helemaal zo kneuterig) of gewoon gaan met die banaan. Het ging natuurlijk hartstikke goed. Zat gewoon al die tijd tussen m’n oren.
En nu dus weer lekker thuis. De wasmachine draait al op volle toeren, de auto is leeg en de dakkoffer opgeborgen. Wat zal ik heerlijk slapen vannacht! Oost West, m’n eigen bed slaapt toch het best………
Categories