Héél consequent ben ik altijd. Nee is bij mij Nee. Daarom ontken ik ook in alle toonaarden dat ik het was die vanmiddag Man’s auto stond te wassen! It wasn’t me…….écht niet!
Category: Zomaar
Over mooi weer en een auto
Ik heb eigenlijk niet zo heel veel met auto’s. Hij moet het doen. Hij (waarom hebben we het bij auto’s in hemelsnaam altijd over hij??) moet niet te traag zijn. Hij moet functioneel zijn. En vooral….er moet genoeg ruimte zijn voor de kids en de boodschappen. Man probeert mij al jaren een sportwagen te slijten. “Leuk toch, Lien, zo’n Audi TT?”. Leuk ja, maar zodra ik verplicht met het dak open moet rijden omdat ik anders de buggy niet meekrijg, dan wordt het toch een stuk minder charmant. Of een leuke TT met twee kinderzitjes op de achterstoelen gefrommeld….ook weer zoiets. En dan heb ik het nog niet eens over de boodschappen gehad. “Nee dank je”, antwoord ik dan laconiek. Buiten het feit dat ik dus niet zo verdammt veel met auto’s heb, heb ik nog minder met het ‘ze-wassen’ fenomeen. Een bloedhekel heb ik eraan. Meestal lukt het dus uiteindelijk (na een klein halfjaartje) Man naar de wasserette te sturen om te zorgen dat mijn bolide z’n originele kleur weer terugkrijgt. Zilver-metalic in plaats van grijs/zwart. Om dan nog maar over de ramen te zwijgen. Maar vandaag hè lieve mensen, vandaag….ja u had het op film moeten vastleggen…..vandaag heb ik dus m’n auto gewassen. Zomaar. Met de hand. Niks geen borstelmachine waar ik even doorheen gereden ben. Niks geen, “doe maar behandeling 1”, de duurste, zoéén waarbij de boel ook gewaxed wordt. Nee nee, vandaag heb ik samen met Zoon staan soppen met een spons en een tuinslang. En Zoon? Die vond het geweldig. Die was net zo nat als de spons waar hij mee sopte, maar dat blijft een kleinigheidje. “Ikke jouw goed hellupe hè mama?” vroeg hij trots toen hij weer aan het soppen was, waar ik al lang weer gezeemd had. En ik had er stiekem ook plezier in. Niet in het autowassen an sich. Nee, in het feit dat het kleine joch zo’n plezier had. Dat koppie…….daarvoor alleen al zou ik morgen gerust weer opnieuw beginnen. Bij wijze van dan hè……….straks denkt Man nog dat ik dan die van hem wel even ga doen………no way!
Een snurkende Man
Toen ik nog jong was, een tiener, een twintiger………en begint u nu niet hard te lachen, want NEE, daar behoor ik al lang niet meer toe……..had ik me zó voorgenomen nooit met een Man te gaan samenwonen die snurkt. Een snurkende Man….nachtmerries zou ik ervan krijgen! En jeuk! Net als een Man met haren op z’n rug, ook vreselijk, ook om nachtmerries, jeuk en een spontane aanval van chronische kippenvel van te krijgen. Dat laatste heeft Man niet. Maar snurken……..werkelijk……als er kampioenschappen georganiseerd zouden worden, is hij de winnaar! Niemand is zo goed in snurken als Man. Man ontkent natuurlijk in alle toonaarden. En ik moet toegeven hij snurkt niet altijd, maar zo af en toe. Zo af en toe als Man verkouden, héééél erg moe of gewoonweg dronken is, nou, dan springen de scheuren in onze muren (en in mijn trommelvliezen, maar dat terzijde). En waarom ik dit nu ter sprake breng? Omdat dat mijn positie nog sterker maakt. Ik wil een nieuwe bank. Zo één waar ik héél goed op kan liggen. Zo één chaisselonge, met heerlijke kussens. Om heerlijk op te slapen als Man weer een aanval van snurkeritus krijgt…………….
Lien & het oude-vrouwtjes-syndroom
Ik heb niets tegen oude vrouwtjes…..begrijpt u me niet verkeerd. Nog een paar maandjes en ik begin zelf ook al tot de ‘oudere’ categorie te horen Al voel ik me zo oud natuurlijk helemaal nog niet. Bovendien zie ik er ook nog een stuk jonger uit…..vanzelfsprekend……wat denkt u wel! Afijn genoeg geklets. Ik heb dus niets tegen oude vrouwtjes, maar laat ze in godsnaam thuis blijven tijdens de ochtendspits. Laat ze niet los in een auto voor een stoplicht en vervolgens op de snelweg. Ze zijn een gevaar voor zichzelf en voor de rest van het verkeer. Deze ochtend trof ik het weer. Het stoplicht sprong op groen en voor mij begon zich een Mitsubishi Colt heel langzaam te bewegen. Met een gangetje van 1km p/u ging de auto over de kruising en ik kon nog net volgen voordat de achterkant van m’n C3 (en die heeft al geen kont) eraf werd gereden. Vervolgens de invoegstrook op en ik vermoedde het al…….de Colt bleef het slakkegangetje aanhouden. Gelukkig hield ik voldoende afstand om nog een beetje snelheid te kunnen maken. Lieve hemel, met 50km p/u voegde de Colt in op de snelweg. Ik zag de auto’s achter me als gekken uitwijken naar de linker rijbaan. Het frustratiegehalte van mij en mijn medeweggebruikers sloeg door naar donkerrood!! Toen ik de Colt inhaalde kon ik niet nalaten even te toeteren……en toen zag ik het geschrokken oude-vrouwtjes-gezicht…………….. U begrijpt, ik zit nu nog steeds met het schaamrood op de kaken………….maar wie verwacht er nou een oud vrouwtje in een Mitshubishi Colt?????
SuperMama’s
Dat hyves he….dat hyves wordt steeds leuker. In het begin wist ik écht niet wat ik ermee moest. Ik deed maar wat. Maar ineens werd ik langs alle kanten uitgenodigd. Als hyves-vriendinnetje en om lid te worden van een hyves-groep. Waaronder SuperMama’s. Met die titel voelde ik me meteen aangesproken natuurlijk! SuperMama……zegt u nou zelf, dat zijn alle moeders van tegenwoordig toch? Niet dat de moeders van vroeger dat niet waren, maar ze hadden toch duidelijk minder te combineren, regelen en organiseren dan nu. De gezinnen waren wel groter dus misschien is het vergelijk niet helemaal juist. Maar toch, ik vind mezelf een aardige SuperMama. Zeker zo op zaterdagochtend, wanneer ik na een week hard werken, toch maar weer om 07h00 ben opgestaan om met de kindjes naar beneden te gaan. Om met Dochter te gaan kralenrijgen en met Zoon naar Linus te kijken op TV. Ontbijtjes zijn al gemaakt en gegeten en zometeen kan het bad weer aan. De hele dag is het regelen, organiseren en bezig zijn. And guess what? Het is niet erg. Laatst stond er een stuk op SuperMama’s over hoe groot de druk tegenwoordig is. De verantwoordelijkheid, het schuldgevoel. Om eerlijk te zijn, ik ervaar het niet als druk. Verantwoordelijk….JA…..dat gaat nooit over, maar dat is niet erg! Schuldgevoel…..NEE…..ik voel me absoluut niet schuldig dat ik niet altijd zelf aanwezig ben, dat ik nog werk en dat ik of wij soms lekker uit gaan zonder de kinderen. Ik zou me eerder schuldig voelen tegenover mezelf als ik die dingen niet zou doen, als ik er altijd maar zou zijn en nooit weg zou kunnen. Juist dat zo nu en dan kunnen loslaten, dat maakt de moeders van tegenwoordig SuperMama’s!!!
Wat is geluk…….
…of gelukkig zijn? Geluk is belangrijk. Iedereen streeft naar geluk. Geluk in z’n leven, geluk in de liefde. Altijd maar zijn we op zoek naar die ene andere persoon die ons gelukkig kan maken. Té vaak laten we dat geluk afhangen van die andere persoon in ons leven. Of dat nu gaat om Man, Vrouw, Kind, dat doet er niet toe. Té vaak hebben we niet door dat we geluk bij onszelf moeten zoeken. Hoe in hemelsnaam kun je gelukkig worden dóór iemand anders. Iemand anders moet het aanvullen. Iemand anders moet net dat toefje slagroom op de pudding zijn. Iemand anders moet het net allemaal wat leuker maken. Maar iemand anders moet niet verantwoordelijk zijn voor jóuw geluk. Eerst zul je zelf, helemaal alleen, ervoor moeten zorgen dat je het leuk hebt. Dat je tevreden bent met wie je bent en dat je goed in je vel zit. Natuurlijk is dat geluk ook van veel factoren afhankelijk. Het komt niet aanwaaien, je zult er zelf voor moeten zorgen. En hoe diep de dalen soms zijn, je zult zelf moeten klimmen om weer op de top van die berg te komen……met een beetje hulp van die ander misschien……maar dat klimmen zul je toch écht zelf moeten doen. En denkt u nu niet dat ik hier wat loop te swetsen, daarvoor ben ik zelf ook al té vaak té diep geweest. En steeds weer was ik verbaasd over het feit hoe sterk een mens kan zijn. Hoe zwart de wereld om je heen er ook uitziet, er is altijd in de verte, soms hééél erg in de verte weer een lichtpuntje. Gelukkig maar…………
State of Hapiness?!?
Ja, die state of hapiness….zucht….die is snel weer over als ik nu thuis die bulk met was in de bijkeuken zie liggen! Vantevoren stress door mijn was-gen en als ik thuis kom, is het weer precies hetzelfde. Natuurlijk had ik deze keer ook weer veel te veel kleren ingepakt voor die paar dagen en natuurlijk kon ik de helft weer schoon in de kast terugleggen. God-zij-dank! Stel voor dat ik écht alles zou hebben gebruikt wat ik bij had. Dan had er een dubbel zo grote bulk was gelegen….ik moet er niet aan denken. Deze zomer moet het écht anders. Deze zomer….de vakantie naar Spanje….dan moet ik toch maar eens wat efficiënter gaan inpakken. Niet dat ik dan die bulk met kleding efficiënter in tassen ga proppen in plaats van in koffers, nee, het moet met minder. Minder is goed. Minder is beter. Dit wordt de komende maanden mijn mantra, dat begrijpt u wel. Ik kan niks garanderen, maar dat ik het ga proberen is zeker! Nee Lien…niks proberen…het MOET gewoon. En het gaat lukken. “Hmmmm……..minder is goed, minder is beter……..hmmmm” U ziet me waarschijnlijk al helemaal zitten in kleermakerszit op de bank en maar hmmm-en
Lien gaat een weekendje weg……..
…en het is weer als vanouds. Het poets-gen laat weer van zich gelden. Wat is dat toch in hemelsnaam? Hoe zeer ik me ook vantevoren voorneem om de boel es gewoon de boel te laten……..het lukt me simpelweg niet. Ik ben vanmiddag weer als de bekende wervelwind door het huis gejakkerd. Alles aan de kant, alles schoon, alles gestofzuigd en alles gedweild. En dan moet u zich ook nog voorstellen dat de werkster gisteren pas is geweest….hoe erg kan een mens zijn?!? Nu zijn er natuurlijk gewoonweg de gebruikelijke dingen die iedere dag moeten. Stofzuigen bijvoorbeeld. We hebben nu éénmaal een huisdier. Ééntje die haren verliest, een heleboel haren verliest. En dat is niet zo erg…..tenminste dat vinden wij niet zo erg……maar dan moet het huis wel worden bijgehouden……vinden wij……ehhhh…….vind ik! En vooral vandaag vind ik dat. Vooral vandaag sjouw ik mezelf een hernia aan alle emmers met sopwater, dweilwater, zeemwater en whatever nog meer. Bovendien is het me ook nog gelukt om zo’n 5 wasjes weg te werken en één grote weg te strijken . Het eten staat al klaar op het fornuis en de kindjes zitten momenteel in bad……..kunt u nagaan……..ik spreek dus niet voor niets van een wervelwind! En dan is het zelfs nog gelukt om een stukje te loggen!!!
Natte Poes…….
Wij hebben een kat! Maar dat wist u wellicht al. Een Britse Korthaar van nu inmiddels 1,5 jaar oud. Spierwit ist’ ie. Mooi beest. Alleen……een beetje dominant. Nu is dat niet misplaatst in huize De Kock, maar toch heeft dat écht wel wat nadelen. U moet zich voorstellen hoe het is om ’s-ochtend ontspannen uit bed te komen, lekker na een sanitaire stop onder de douche te willen stappen en dan vervolgens door een kater met een ochtendhumeur in je benen gegrepen te worden. Ik kan u verzekeren……dat voelt niet prettig. Je ziet de kat vervolgens denken: “haha tikkie, ik heb je”. En ik sta zwaar vloekend eerst naar m’n been te grijpen om vervolgens de kat een ‘lesje’ te leren. Ik grijp meneer in z’n nekvel en druk ‘m op de grond. Echter dit ritueel blijkt tegenwoordig weinig indruk meer op hem te maken. Nu heeft Man even het internet geraadpleegd (hoe kan het ook anders?!?) en daar wordt het advies gegeven om poes maar es onder de koude douche te zetten bij zulk gedrag. Nu….lieve dominante kater…..bij deze zijt u gewaarschuwd. De eerstvolgende ochtend dat ik met blote benen de badkamer binnenstap en u heeft een ochtendhumeur……..dan wordt Man ’s-ochtends verrast met een natte poes!!!!
Iets over Pasen en het Kruis
Heerlijk weer een lang weekend voor de boeg. Dat is waar de meeste mensen aan denken met Pasen voor de deur. Los van het feit dat dan ook snel Hemelvaartsdag daarop volgt en ook nog eens Pinksteren. Allemaal lange vrije weekenden. Echter gisteren vertelde Dochter vol overgave dat Pasen ook nog iets anders betekende……”Mama, weet je wat er ook nog bij Pasen hoort?”, “Nou, wat dan?”, “Een kruis! Een kruis waar ze Jezus op hebben vastgetimmerd en toen ging d’ie dood! Dat is wel héél erg stout hè?!”. “Oh, heb je dat op school geleerd?” vraag ik vervolgens. “Ja, want de juf die weet veel joh. Die weet alles van Pasen. En dat moet ook wel, want anders kan ze het ons niet leren”, was haar conclusie. Ik heb maar niet verteld dat Jezus aan het kruis is genageld op Goede Vrijdag en dat hij met Pasen weer is opgestaan uit de dood. Want hoe leg ik in vredesnaam uit dat iemand weer levend kan worden als hij dood is gegaan. Straks denkt ze nog dat alle dode mensen weer kunnen wakkerworden……. En bovendien heb ik zelf nogal m’n twijfels bij het hele verhaal van de wederopstanding…….en ook bij de Paashaas…..