Categories
Zomaar

Vakantiestress

Het Lien-bedieningsconsool is weer eens op vakantiestress gesprongen. En niet om het feit of dat m’n onderbroeken wel op tijd gewassen zijn. Of om het feit dat m’n skikleding nog wel past. Ik ben namelijk nogal afgevallen door dat griepje van vorige week. En ik snap dat er mensen zijn onder u die dan denken van jippiejaaajeee. But not me. Maar ach….voordat het volgende week vrijdag is, verwacht ik m’n oude omvang weer wel te hebben. Daarvan spring ik echt niet op de stressmode. Maar….allerlei organisatorische feiten doen me wel lichtelijk paniekeren. Zullen we het geboekte hotel voor de overnachting op vrijdag wel op een beetje normaal tijdstip bereiken? Dochter moet immers nog gewoon naar school die vrijdag. En eigenlijk dus tot 15h15! En nog erger……..krijgt Man nog op tijd winterbanden en dakdragers geregeld voor onze tijdelijke huurauto! En Man? Nou die is niet zo van de stress. Die blijft dan altijd superrustig. Soms tot zwaar ongenoegen van mijn persoontje. Het is namelijk niet zo dat we pas 2 weken weten dat we binnenkort op ski-vakantie gaan. Neu…..dat is al zo’n half jaartje bekend. Al die last-minute-arrangements doen mij dus inmiddels een beetje op tilt slaan. Niet dat dat ook maar enigszins iets aan de situatie veranderd. Dat niet. Maar toch. De uitslaande meter op het Lien-bedieningsconsool staat aardig in het rood. En rood is not good. Rood is slecht. Rood is de kleur van boosheid. En dus stress! Hopelijk staat het Man-bedieningsconsool inmiddels op de regelmode, zodat ik weer rustig verder kan met onderbroeken wassen ;-)
Categories
Zomaar

Over een auto, slechte ogen en 40 jaar!

Net als je denkt alles te hebben gehad, gebeurt er natuurlijk weer iets. Al maanden heb ik weer enorm veel last van hoofdpijn. Al maanden neem ik me voor om m’n ogen weer eens te laten testen, dat was immers weer een jaartje geleden. En om de oorzaak ‘slechte ogen’ voor de hoofdpijn te kunnen uitsluiten, wilde ik het zekere voor het onzekere nemen. Maar, zoals bijna iedereen, leef ik momenteel in zéér drukke tijden en had ik nog steeds niet de tijd en moeite genomen om even bij de opticiën binnen te lopen. Stom, heel stom. Want nu had ik het dus deze ochtend hè?! Pats boem…….heel de zijkant van Man’s auto in de prak. Een paaltje wat er al jaren staat. Op een plein waar ik meerder keren per week kom. Met een auto waar ik hartstikke veel in rijd. Hoe dom kun je zijn?! Precies aan de rechter kant. De kant waar ik dus weinig of niks zie. En al helemaal geen diepte kan inschatten. Niet dat ik zo’n stomme actie wil goedpraten. Ik had gewoon beter moeten opletten en niet weer eens “even snel” een boodschapje willen doen. Afijn. Kwaad was geschied. Auto zit aardig in elkaar, maar zelf hadden we gelukkig niks. Zoon en ik. De schrik in de benen…..dat wel. Man is gelijk naar ons toegekomen, heeft de schade opgenomen en de boel meteen geregeld met de verzekering en het schade-reparatie-bedrijf. Maandag over een week ist’ie weer als nieuw. Het is per slot van rekening maar blik……..ahum……. U begrijpt dat ik (nog nashakend van de schrik) meteen bij de opticiën ben binnengelopen. En wat denkt u? Yep…….m’n ogen zijn in een jaar tijd vreselijk veel achteruit gegaan. Oeps……..zou het iets met m’n leeftijd te maken hebben? Dus bovenop alle extra onkosten die we nu ongetwijfeld weer zullen krijgen (eigen risico enzo….) kwamen dus ook nog nieuwe brillenglazen. En zegt u nu zelf………..wat zijn nieuwe brillenglazen nu zonder een nieuw montuur?

Categories
Zomaar

De bouw!

Met het nodige eelt op m’n handen van het schoonmaken, kan ik u eindelijk berichten dat het de goede kant op gaat met de verbouwing. Niet dat we klaar zijn hoor. Neu….zover is het nog niet. Maar…..de woonkamer is gestuukt, het plafond is klaar, het marmer ligt voor de haard, het nieuwe gedeelte van de keuken is geplaatst, bijna alle plintjes zitten ertegen, de stopcontacten erin en maandag komt de spachtelputz erop. Yes, yes, yes! Bijna weer een hok klaar. De woonkamer/keuken dus….. Heerlijk! Dan nog de hal/toilet/trapgat en overloop en dan hebben we het gehad. Einde in zicht en dat voelt prettig. Het is ook nodig. Man en ik worden moe. Moe van het alsmaar regelen, klussen en 100x hetzelfde schoonmaken. En ja ik weet het, ik kan beter wachten met schoonmaken tot alles klaar is. Maar, neuroot als ik ben, dat kan ik dus niet. Het liefst loop ik de hele dag met een emmer sop achter de stucadoor aan. Doe ik niet natuurlijk, maar ik zou het wel willen. En dan soms even lekker mopperend over de teringrotzooi de ze d’r van maken….maar allée…..dat denk ik, maar zeg ik natuurlijk niet! Bovendien hebben wij ook een ‘mevrouw stucadoor’ (stucadorin?, stucadores?, stucadoortje?) en kijk……die heeft dus die vrouwelijk gen……..die ruimt wel op. Klagen mag ik dus zeker niet! En wat ik u helemaal vergeet te vertellen………HET WORDT MOOIIIIIIII……..HET WORDT PRACHTIG!!!!!! Ik beloof u zeer binnenkort weer wat up-to-date foto’s. Maar nu ga ik 2 appies uit bad halen en in bed leggen………. Kan ik gaan kofferspakken. Piratenweekendje voor de boeg. Man’s werk! Heerlijk……..even relaxen!

Categories
Zomaar

Poeperdepoep

We zijn zo langszamerhand vriendjes aan het worden. Poep en ik. We trekken elkaar aan denk ik……of zoiets. Zijn het niet de vieze broeken van Zoon, dan heeft de kat weer wel naast z’n bak zitten schijten. En Dochter, die natuurlijk al jaren zindelijk is, kan d’r ook wat van. Laat ik u even een voorbeeld schetsen (helaas zijn er geen foto’s van beschikbaar). Zondagmiddag jongstleden. Wij brachten een bezoekje aan UT KROAK-FESTIVAL in Loon op Zand (of all places). Prachtig weer, leuke mensen, lekkere muziek en van alles te doen voor de kids. Het duurde niet zo lang of Dochter had door dat er ook een soort van kleine kinderboerderij op het terein was. Kaasje voor Dochter. Na een tijdje ging Man eens even polshoogte nemen bij Dochter……ze bleef wel erg lang weg. Éénmaal aangekomen bij de beestenbende, treft hij haar met een bokje in haar armen. Ehhh…….nee, ze begon (gelukkig) niet meteen om een bokje te zeuren. En nu zal ik u proberen uit te leggen hoe ze eruit zag. Schattig wit zomerjurkje, haartjes mooi opgestoken, lippen zelfs met een beetje lipgloss gestift en mooie zilveren sandaaltjes……….tenminste……….zo waren we thuis vertrokken. Toen Man haar bij de beestjes had weggehaald, was de bovenkant nog even schattig………..alleen……….u voelt hem al aankomen? Inderdaad ja……….alleen zat ze vanaf haar knieën onder de stront. Lekker dan!

Categories
Zomaar

Iets over een schaap en een boerderij

Dochter wil een schaap. Ja, dat leest u goed. Ze wil en moet een schaap. Of betergezegd een lammetje. Net voor onze vakantie ging ze met buurvrouw C. naar de lammetjes kijken. En Dochter houdt van beestjes. Maakt niet uit wat: mieren, lieveheersbeestjes, vliegen, spinnen, honden, katten, geitjes, schaapjes of paarden. Ze vindt alles prachtig behalve muggen en wespen. Maar daar zit natuurlijk niemand op te wachten. Éénmaal bij de lammetjes/schaapjes vraagt Dochter: “kan ik ook zo’n schaapje kopen?”. Waarop de mevrouw van de schaapjes lachend antwoordt: “Jij wel”. En dat had ze beter niet kunnen doen. Dochter haar hersentjes draaiden op volle toeren. “Hoeveel kost zo’n schaapje dan?”, vraagt ze vervolgens. “Nou”, zei de mevrouw van de schaapjes, “die kosten heel veel centjes”. Maar Dochter was overstag. “Ik heb thuis een spaarvarken hoor en dáár zitten héél véél centjes in”, was haar conclusie. En hoezeer buurvrouw C. haar al probeerde te overtuigen dat een schaapje in onze achtertuin geen goed idee zou zijn, ze was onvermurwbaar. Ze moest en zou een schaap! U begrijpt, bij thuiskomst vloog madam naar boven om haar spaarvarken te halen. Voordat ze mij had uitgelegd wat de bedoeling was, wilde ze haar geld geteld hebben. “Want”, kwam er uiteindelijk, “ik mag van die mevrouw een schaapje kopen!!!”. En alle overtuigingskracht die Man en ik in ons hebben ten spijt, ze hield voet bij stuk. Het feit dat wij geen gras in onze achtertuin hebben, veegde Dochter van tafel. Het feit dat wij geen stal hebben, veegde ze van tafel. Het schaap moest en zou immers in onze nieuwe bijkeuken. Ja, u leest het goed. Een schaap in de bijkeuken, die was volgens Dochter toch groot genoeg. En toen wij haar vroegen waar dat schaap dan moest poepen, had ze zelfs een antwoord klaar. “Op een grote bak, net als onze kat Boy!”. En hoe wij ook probeerden uit te leggen dat dat echt geen optie was en dat het dan zou gaan stinken, ze bleef volhouden. Een doorzettertje. Dat wel. Afijn, uiteindelijk hebben we haar duidelijk kunnen maken dat de dierenpolitie het beestje zou komen ophalen, omdat een schaapje buiten in de wei hoort en niet in een bijkeuken. Even keek ze bedenkelijk en toen trok ze de conclusie dat ze dan waarschijnlijk niet haar centjes terug zou krijgen. Oefff…….plan geslaagd. Echter………….ze heeft iets nieuws bedacht………….ze is volop aan het sparen. “Want”, opperde ze, “dan kunnen we volgend jaar mooi een boerderij kopen en een schaap!”.

Categories
Zomaar

6e ziekte

Nou, dat bleek Zoon dus te hebben. Tenminste dat denken we. Alle symptomen kloppen met de beschrijving van deze kinderziekte. Eerst een aantal dagen flinke koorts en dan ineens helemaal onder de rode vlekjes, beginnend op de romp. Vrijdag tijdens het verschonen van de zoveelste poepbroek (de poepfabriek was nog steeds actief) zag ik ineens de uitslag op z’n buik. “Oh…”, dacht ik, “hij heeft dus weer de één of andere kinderziekte opgelopen”. En internet bracht uitsluitsel. De huisarts heb ik niet meer geraadpleegd. Buiten het feit dat ik dan toch met een kluitje in het bekende riet word gestuurd, was Zoon ook gelijk een stuk opgeknapt toen die uitslag er éénmaal was. Hij begon weer wat te eten en dronk goed. Zaterdag zijn we zelfs nog gewoon de hele dag naar de Efteling geweest. Zoon in de buggy en hij vond alles prima en heeft ervan genoten. Gisteren moesten we wel weer even bijkomen, maar daar is de zondag ook voor bedoeld. Tenminste………wel in huize De Kock. Nu maar afwachten of Dochter het niet ook krijgt. Die klaagde gisteren nl. over het feit dat ze pijn aan de binnenkant van haar hoofd  had. Ikke: “och schat, heb je hoofdpijn?”. Dochter geërgerd: “Neehee, het zit aan de binnenkant!”. Sja, en wat zeg je daar dan weer op hè?!

Categories
Zomaar

Wakker

Ik kwam moeilijk in slaap gisteravond. Te druk in m’n hoofd. Dat heb je wel eens. Tenminste ik wel. En dat drukke dat moet er dan eerst uit. Soms lukt dat. Soms lukt dat niet. Soms slaap ik daarna als een roosje. Soms slaap ik de hele nacht niet. En dan denkt u natuurlijk dat dat drukke in m’n hoofd over hele gewichtige, belangrijke zaken zal gaan, maar niks is minder waar. Het gaat vaak over de meest onbenullige dingen. Ik hoef me namelijk nergens zorgen om te maken. Ik zit goed in m’n vel (te goed op sommige plaatsen ;-)), ben gelukkig, heb 2 geweldige kindjes, een (h)eerlijke vent :-), een leuke job, een huis wat momenteel fungeert als bouwput, maar wat straks een prachtig paleisje gaat worden. Wat wil een mens nog meer?!? Nou, slapen….dus….bijvoorbeeld…..dat zou fijn zijn. Niet overdag, nee gewoon ‘s-nachts als het grootste gros mensen op één oor ligt. Zo van dat je soms wakker schrikt van je eigen gesnurk. Dat. Zo van dat je ‘s-ochtends denkt “wat is m’n kussen toch nat?” van het kwijlen. Dat dus. Zo van dat je het jammer vindt om wakker te worden omdat die geweldige droom dan stopt. Dat. Dat bedoel ik dus. U kent het vast. Afgelopen nacht heb ik wel geslapen hoor. Maar nadat ik dus net de drukte uit m’n hoofd kwijt was en een beetje was ingedommeld, schrok ik wakker van Dochter. Dochter stond naast me. Te simmen. Ze was bang. En bange kindjes gaan niet slapen, dat weet u vast ook wel. Na wat gemompel van dochter’s kant, kwam het hoge woord eruit. Ze dacht dat er een mug op haar kamer zat. En net toen ik 1 voet naast m’n bed had om te gaan kijken, mompelt Man: “geeft niks schatje, mugjes moeten ook slapen, ga maar lekker terug naar bed!”. Heeft u ooit zoiets meegemaakt…………..mugjes moeten ook slapen…………hoe komt’ie erop!! Afijn Dochter gelooft alles wat Man zegt en gaat vervolgens terug naar haar kamer. Om daar vervolgens te gaan huilen. En hoe langer het duurde voordat ik uit bed was, hoe harder ze ging huilen. Zo werkt dat namelijk met kinderen. Ik ging dus midden in de nacht op muggenjacht. En dacht u dat ik dat kreng zag? Nee dus. Nu valt het ook niet mee om met het zicht van Momfert de Mol een mugje op te sporen. Zonder bril welteverstaan. Niks te vinden. Dochter gesust, in bed gelegd en ik vervolgens weer terug op 1 oor. Nog geen 10 minuten, natuurlijk net ingedommelt, begint Dochter weer. Man’s beurt. Vond ik. Vond hij gelukkig ook. En Man is goed in de muggenjacht. Gelukkig. Problem solved en iedereen kon gaan slapen. Ja. Iedereen. Behalve ik…..ik was wakker. Uitwakker. Godzijdank komt er vanavond weer een nacht waarin ik het kan proberen. Slapen.

Categories
Zomaar

Wat er zoal gebeurd is

School is weer begonnen. Jippie. Dochter vond het best een beetje spannend. Mama ook. Zo’n 1e schooldag is voor iedereen weer even wennen en dan heb ik het niet in de laatste plaats over het vroeg opstaan. Dochter’s 1e schooldag betekende ook weer mijn 1e werkdag. En dát vond ik heerlijk. Even weer weg uit onze bouwput. Even weg van het continu moederen. Even weer onder de mensen. Even weer normale gesprekken voeren. Niet dat de gesprekken met Zoon en Dochter niet gezellig zijn. In tegendeel. Hele conversaties heb ik samen met Zoon en z’n playmobiel-poppetjes gevoerd. Erg onderhoudend. Ook met Docher en haar barbies heb ik gezellig gekeuveld. U begrijpt dat ik erg blij was gisteren mijn collega’s weer te zien. Ik ben weer helemaal op de hoogte van alle bedrijfsroddels. De stapels werk vielen voor de verandering ook wel mee (of mijn baas moet ze nog even hebben verstopt en ze stiekem morgen pas geven, maar daar ga ik even niet vanuit). Dat is dan misschien het voordeel van 4 weken vakantie……zolang kunnen de meeste dingen niet blijven liggen, waardoor iemand anders genoodzaakt is het op te lossen. Mijn e-mails waren ook in no-time geselecteerd. 50% was niet meer relevant. 20% was puur ter info. En met de resterende 30% moest ik inderdaad wat doen. En dat, lieve mensen, heb ik al wel eens veeeeel erger meegemaakt. Nee, mijn 1e werkweek ben ik uitermate fijn gestart. En Man? Nou die was al een weekje eerder aan de slag. Verschil moet er immers zijn, niet? En met Man voer ik momenteel alleen gesprekken in de vorm van: “wil je de wandtegels in de bijkeuken horizontaal of verticaal schat?”…..en natuurlijk wilde ik ze anders dan Man……en: “niet in paniek raken, schat maar de afvoer van de gashaard kan niet waar wij hem gepland hadden…..daar lopen nl. 5 electriciteitsbuizen en een gasleiding!”……en natuurlijk raakte ik niet in paniek……en: “jammer he schat dat onze aannemer/stucadoor onverwachts geopereerd is aan z’n knie, waardoor onze verbouwing weer een paar weken vertraging oploopt?”……en natuurlijk vind ik dat jammer, maar wat kan ik eraan doen??? Juist ja, helemaal niks dus. Ondertussen is wel de tegelzetter begonnen met het betegelen van de bijkeuken. En dat wordt leuk. En nee, dat wordt niet door diezelfde Portugezen gedaan, die de vloer hebben gelegd. Die beste mensen komen er niet meer in. Nu hebben we iemand die tenminste weet wat werken is. Geen gelummel, geen gelul, gewoon doorwerken!!! En zo heb ik ze het liefst. Verder heeft schoonpa, de schat, vandaag onze tuin weer helemaal aangestraat. Het ziet er weer prachtig uit en omdat ik zelf het afgelopen weekend de buxus en de taxus heb gesnoeid, is de tuin weer een beetje leefbaar. Laat nu dat mooie september-weer maar komen!

Categories
Zomaar

De vakantie

Het zit er weer op. 2 Weken Spanje zijn omgevlogen. Maar u zult vast blij zijn weer wat te lezen op dit log. Toch? Ja, dacht ik het niet. En hoe we het hebben gehad? Nou, afgezien van de constante staat van misselijkheid waarin ik mij de gehele terugreis heb bevonden, is het een prima vakantie geweest. Slechts 1 échte onweersbui en 1 dag bewolking gedurende 14 dagen. De rest van de tijd was de lucht strakblauw, zonnetje hoog aan de hemel, in de ochtend geen zuchtje wind en ‘s-middags een lekker briesje om het voor Lien ook nog een beetje aangenaam te houden. Niks mis mee dus. En ik ben voor mijn doen zelfs ook nog een beetje bruin geworden. Ondanks faktor 50 waarmee ik mezelf, de kindjes en zelfs Man nadat hij de eerste paar dagen z’n rug aardig had verbrand, steeds heb ingesmeerd. De kids hebben de tijd van hun leven gehad. Dochter had een Frans vriendinnetje, die ook haar voortanden miste en wat een grappig stel vormde samen. Dochter bleef stug Nederlands praten en Naëlle (het kind was net zo mooi als haar naam klinkt) stug Frans en toch leek het of ze elkaar begrepen. Dochter is zelfs een hele middag met het, natuurlijk Franse, gezin van Naëlle naar zee geweest. Peentjes heb ik gezweet, en nee, dat kwam niet door de hitte. Ik vond het maar niks. Dochter mee met mensen die ik nauwelijks kende en die haar werkelijk totaal niet begrepen als ze wat zei. Naamplaatjes-ketting om, telefoonnummers uitgewisseld en precies uitgelegd waar ze op het strand zouden liggen, en Man was overtuigd en hij vond dat we haar maar mee moesten laten gaan. Naëlle was namelijk jarig en had maar 1 wens……..Dochter mee naar la Mèr. En zo geschiedde. En Dochter? Nou, die had de tijd van haar leven. Van 14h00 tot 18h30 is ze weggeweest en ze straalde helemaal bij thuiskomst. Ze hadden geweldig gespeeld, bevestigde de mama van Naëlle nogmaals. En sja, dat had ik haar toch ook niet willen ontnemen. We hebben ook dit jaar weer een paar mama- en papadagen ingelast. Één daarvan was een bezoekje aan La Roca del Village bij Barcelona. Een shopping-outlet waar je gemakkelijk de hele dag kunt vertoeven. En heej, mams heeft ook vakantie hè…………een dagje winkelen moet kunnen. Bepakt en bezakt reden we aan het einde van de middag weer terug naar ons stekkie in L’Estartit. Ook een bezoekje aan de stad waar het museum van Salvador Dali staat, Figueres, stond weer op het programma. Een heerlijk stadje om door te wandelen. Verder is het een échte luier-vakantie geweest. Veel gezwommen. Zoon die met z’n bandjes zo in het diepe sprong. Totaal geen watervrees meer en zwemmen dat’ie deed. Heerlijk. Dochter zit natuurlijk al een tijdje op zwemles en zij heeft deze vakantie geen bandjes meer aan gehad. Zelfs niet in het diepe. Het ging supergoed. Hopelijk gaat het op zwemles nu in dit tempo door…..dan heeft ze zo haar A-diploma. En nu dus weer back-to-reality. De was is al zo goed als weggewerkt en nu kunnen we ons weer gaan richten op de afwerking van onze verbouwing. Aan alles komt immers een einde……..zelfs aan de verbouwing!!!!

Categories
Zomaar

Zomerstop……

Wat zomer? Niks zomer! Tot nu toe is het bizar slecht in Nederland. Godzijdank wacht het warme zonnetje op ons in Spanje. Maar, lieve mensen, het belooft beter te worden. Eind deze week gaat het ook hier in Nederland zomers warm worden. Ik hoop het. Iedereen is wel aan een beetje zonneschijn toe. Alles ziet er een stuk vrolijker uit als het niet zo met bakken uit de hemel komt vallen. De boeren in het Noorden zijn waarschijnlijk dolgelukkig gezien de droogte die daar heerste. Maar wij……simpele kantoorpikkies…….zijn maar wat blij als hun vakantie niet in het natte plensende water valt. De auto is inmiddels geladen. Tussen de druppels door. Niet dat ik daarvan nat werd, want dat pakken is Man’s job. Zoals ik al eerder heb vastgesteld. De auto laden is iets wat wij niet samen moeten doen. Ik zet alles wat mee moet netjes klaar en hij zorgt dat dat allemaal in onze voiture past. Met soms wat gemopper hier en daar, lukt dat meestal nog ook. Lang leve de dakkoffer. Zonder dat ding zou het campingleven voor Lien er een stuk minder prettig uitzien. Steeds weer vraag ik me af waar ik toch in hemelsnaam zoveel ‘noodzakelijke spullen’ vandaan haal. Toch heb ik dit jaar weer een prestatie geleverd door slechts 1 koffertje met kleding voor Man en mij in te pakken en 1 koffertje voor Zoon en Dochter. En dan toch zit nog de hele kofferbak en dakkoffer vol. Een prestatie an sich…….
Dus, lieve lezers, bij deze wens ik jullie ook een zonnige en fijne zomervakantie toe. Van mij zult u niet veel last meer hebben (of het weer moet in L’Estartit ook niet zo denderend zijn, zodat ik van armoe in het internetcafé te vinden ben ;-)). In ieder geval tot over een paar weekjes!