Iets over een appel en een boom……en schaatsen!

“Kijk”, zei Man trots, “dit zijn ze dan! Het prijsstickertje zit er nog op!”. En warempel……..ik staarde vervolgens naar een paar glimmende supermooie hagelnieuwe Viking-schaatsen. Nog in de doos. Een hagelnieuwe-nog-niks-geleden doos. “Gekregen toen m’n voeten waren uitgegroeid”, zei d’ie vervolgens. En toen begonnen die radartjes in m’n hoofd te draaien hé. Hoe oud ben je als je voeten zijn uitgegroeid? Een jaar of 18? Dan zijn die schaatsen om-en-nabij zo’n ruim 20 jaar oud. En glimmen dat ze deden en die veters nog helemaal wit. Niet eens vergeeld of zo.  En toch…..volgens Man……al wel eerder gebruikt. Maar meer dan een keer of 2 kan echt niet, ik zweer het u! Het zal wel net zo’n verhaal zijn als dat van z’n fiets. Z’n supersonische beach-cruiser die d’ie persé moest hebben en waar na precies 1 jaar toch zeker 8km op de teller stond. Afijn ook dat is de afgelopen tijd goedgekomen. Dus met die schaatsen komt het ook wel in orde. Zolang het maar ieder jaar een beetje blijft vriezen. Heerlijk vind ik het. Lekker zonnetje, beetje vorst en heerlijk schaatsen. Want dit weekend hé, dit weekend hebben Man en ik elkaar, na een relatie van een kleine 10 jaar, eindelijk een keer op schaatsen gezien. Ja, je moet wel als je kinderen hebt. Ook zo zielig als al die kinderen in het maandagmorgenkringgesprek het over hun schaatsavonturen hebben en Dochter heeft tijdens het hele weekend het ijs niet gezien. Pedagogisch onverantwoord. Bovendien is het gezond. Schaatsen. Als je tenminste niks breekt. Na Dochters laatste schaatsavontuur op de kunstijsbaan, had ze de dubbele ijzers al afgezworen. Mevrouw wilde ballerina-kunst-schaatsen. Viel mee dat ze er niet meteen zo’n pakje bij heeft geeist. U weet wel zo’n ballerinarokje en vleeskleurige 100 denier panty’s. So charming. En benauwd dat ik het had toen madam gister voor het eerst het ijs op ging op haar hagelnieuwe kunstschaatsjes. Stoeltje mee. Handje vast. En daar gingen we. Of betergezegd daar ging Dochter. Zo weg. Even wennen natuurlijk, maar ze deed het. Al snel was ze het stoeltje beu. Eigenlijk kon ze het niet gebruiken, want broerlief was te beroerd dat’ie schaatste…..meneertje wilde rondgeduwd worden…..al zittend op het stoeltje. Luie donder slim ventje. Waarschijnlijk dat hij over een jaartje of 30 ook zijn nog hagelnieuwe schaatsen kan laten zien. Nooit gebruikt. In een mooie glimmende doos. Ja, zoiets zal het wel worden. De appel valt meestal niet zo ver van de boom…………