Goh, laat ik dan ook es even wat aandacht besteden aan de voorbije oranjegekte, aan het EK, dus eigenlijk aan voetbal…….. Ondanks het feit dat al die oranje-verkleedde mensen me toch wel vrolijk maakte, vind ik het niet zo erg dat al die vlaggetjes, leeuwtjes, welpies enzovoorts enzovoorts weer de kast in kunnen. Niet dat ik oranje vlaggetjes aan m’n huis had geplakt. Dat zou overigens geen enkel nut hebben gehad, want die waren in no-time grijs geworden van al het stof dat in en rondom ons huis hangt. Maar welpies en leeuwtjes die had ik dus óók gespaard in de supermarkt. En natuurlijk had ik een geldig excuus: DE KINDEREN. Echter stiekem vond ik ze zelf ook wel schattig. Ook op school werd de nodige aandacht aan het EK besteed, met als gevolg dat Dochter voetbal wilde kijken. Afijn nadat ik had beloofd dat ze dat afgelopen zaterdag samen met mama mocht (papa zat immers in de kroeg), ging ze dinsdag (toen we tegen Roemenië moesten) braaf naar bed. Wel moest ik nog eerst de vraag beantwoorden of ze dan popcorn in ons bed mocht eten, want ja………we moesten boven kijken, daar er beneden niks, nada, noppes meer staat. (0h, ik zou een moord doen om even lekker languit op een bank te kunnen relaxen, maar dat even terzijde). Zaterdagavond was het dan zover. Dochter lag, gewassen en al, languit op ons bed naar de tv te staren. Nadat ik zelf nog even snel onder de douche was gesprongen, bleek dat ze inmiddels op een heel andere zender had afgestemd. “want dat vind ik mooier”. Hij mocht dan toch terug op voetbal en toen begon het vragenvuur.
Dochter: “mama, wie zijn nou van Nederland?”
Ik: “De oranjes”
Dochter: “Oh en die met dat blauwe shirt is de keeper hè?” (Dochter had van de Emté een leeuwtje met een blauw shirtje –> de keeper)
Ik: “Nee schat, dat is de scheidsrechter”
Dochter: “Wat doet die scheidstrechter dan?”
Ik: “Nou die zorgt dat de voetballers geen stoute dingen doen”
Dochter: “Wat voor stoute dingen?”
Ik: “Nou, dat ze niet tegen benen aanschoppen in plaats van tegen de bal”
Dochter: “Oh, en wat voor stoute dingen nog meer?”.
Ik: “Dat ze niet schelden tegen elkaar”
Dochter: “Wat is schelden?”
Ik: “Schelden is lelijke dingen zeggen of roepen”
Dochter: “Hoeveel punten hebben ze nu eigenlijk?”
Ik: “NUL”
Dochter: “Wanneer gaan ze dan punten halen?”
Ik: “Geen idee schat”
En de verlossende vraag kwam tijdens de rust: “Mama, als ze nog steeds geen punten hebben, mag ik dan alsjeblieft gaan slapen, ik ben moe!”. En ik ben blij dat ze de rest van de wedstrijd niet meer heeft gezien. Dramatisch. Ze zou er zeker een trauma aan over hebben gehouden…………….