Categories
Zomaar

Stukje sentiment

3 Jaar geleden was dit de laatste avond met z’n drietjes. De volgende dag zou ons leventje verder gaan met z’n viertjes. 3 Jaar geleden liep ik rond met een enorme buik en ik was het beu. Ik was het beu om te waggelen in plaats van te lopen, ik was het beu om niet lekker meer te zitten, om geen slaaphouding meer te kunnen vinden en om simpelweg geen oog meer dicht te doen. Ook was ik het beu om iedere ochtend de vraag van Man te krijgen of hij nu écht weer naar z’n werk moest, of het nu écht nog niet begonnen was. En ik was het beu om op alle telefoontjes te moeten reageren met, “nee hoor, nog niks aan de hand….je hoort het vanzelf”. Ik wilde niet meer zwanger zijn. Ik wilde eindelijk dat kleine baby’tje in m’n armen voelen. 15 April 2005 om 04h45 begon de bevalling dan eindelijk. Precies een week na de uitgerekende datum. Om 07h48 was Zoon geboren. Kort maar krachtig zullen we maar zeggen. En morgen wordt hij dus alweer 3 jaar. Een prachtige eigenwijze lekker-op-ontdekking-zijnde peuter. Een heerlijk kind waar we supertrots op zijn. Morgen wordt hij drie en ik kan me geen ander leven meer voorstellen dan met z’n viertjes………