Ik heb najaarschoonmaak gehouden. Niet zo zeer in huis. Nee, in de speelgoedkast! Met een verjaardag van Dochter en Sinterklaas voor de boeg, leek me dat geen overbodige luxe. Waar moeten we anders immers alle nieuwe spullen weer laten? 2 Volle vuilniszakken om weg te gooien (allemaal kapotte, incomplete of totaal oninteressante spullen) en 1 grote boodschappentas voor het kinderdagverblijf (speelgoed waar ze inmiddels zijn uitgegroeid), waren het resultaat. “Waarom zet je het niet te koop op Marktplaatsâ€, vroegen een aantal andere ouders mij. Ja, waarom eigenlijk niet…… Ik heb geen idee. Wellicht omdat ik een bepaald beeld heb van verkopen via internet. In mijn beleving krijg ik dan een hoop ongewenst bezoek wat komt ‘kijken, kijken, niet kopen’. Waarom dan niet gewoon het kinderdagverblijf er blij mee maken? En alles wat in de vuilniszakken zit, wil ik niet eens meer bij iemand anders tussen het speelgoed zien. Dat is gewoon rijp voor de vuilnisbelt. En als ik daar goed over nadenk, dan word ik onpasselijk van de consumptiewereld waarin we leven. En we kopen maar en we kopen maar en vervolgens als het niet interessant genoeg meer is, belandt het bij het vuilnis, waarna we net zo vrolijk weer nieuwe spullen aanschaffen. En toch doe ik er net zo hard aan mee. Ik moet wel. Zwak excuus, maar om mee te draaien in deze maatschappij, moet ik wel. Ik kan het niet over m’n hart verkrijgen om de kids niks te geven met verjaardag en Sinterklaas. En heus, ik denk wel na over de dingen die ik koop. Ik probeer het zo duurzaam mogelijk te doen. Echter de voorkeuze van Dochter gaat vaak uit naar de rommeltjes, de hebbedingetjes waar ze binnen de kortste keren niet meer in geïnteresseerd is of wat stuk gaat. Het is wat. Bovendien is de keuze van speelgoed ook niet te overzien. Ik word er zelf zelfs nog hebberig van. Gelukkig zijn we klaar voor Dochter’s verjaardag. Poeh poeh, dat was me een vluggertje……kijken, nog eens kijken en toen snel kopen! Je kan het maar vast in huis hebben…………..