We lezen er allemaal wel eens wat over. Ook op TV wordt er regelmatig aandacht aan besteed, maar wat houdt het nu werkelijk in? Leven met autisme? Het gekke is dat dit toch voor ieder gezin weer anders is. Natuurlijk zijn de grote lijnen hetzelfde en loop je als kind en als gezin vaak wel tegen dezelfde problematiek aan, maar toch beleeft ieder kind en gezin zijn situatie weer anders. Dit is me in de afgelopen jaren wel duidelijk geworden. Je kunt niet één directe lijn trekken voor alle kindjes met autisme en dus ook niet voor de situaties thuis.
Toen ik het woord autisme voor de eerste keer hoorde, moest ik gelijk aan de film Rainman denken. Dat is het beeld wat de meeste mensen meteen krijgen. Toch is Zoon bij ons zoveel anders dan de hoofdpersoon uit Rainman. En toch ook zie je herkenbare trekjes. Zo geldt dat voor ieder kind/mens met autisme.
Het is bij Zoon sterk afhankelijk van de plek waar hij is. Thuis is Zoon heel rustig en op zijn gemak. Mocht het voor hem te druk worden, gaat hij zelf een plek zoeken waar het rustig is. Soms is dat ook helemaal niet nodig en gaat hij lekker mee in de drukte en speelt hij volop met andere kinderen. Op school gaat het tegenwoordig ook goed. Hij heeft z’n plekje gevonden en krijgt de juiste begeleiding. Een omgeving waar hij heel goed in functioneert. Toch ligt de druk van het “moeten” op school altijd hoger dan thuis en zodra hij overvraagd wordt, wordt het lastig. Hier kan hij niet zo goed mee omgaan en dan is het zaak om zo snel mogelijk de rust weer terug te krijgen. Inmiddels kunnen ze Zoon op school ook heel goed “lezen” en weten ze wanneer dit punt is bereikt. Onverwachte situaties blijven het moeilijkst. De ene keer gaat dit prima en voegt hij zich heel snel naar de nieuwe situatie en de andere keer is dit wat lastiger. In dat soort gevallen roep ik altijd: “lang leve de iPad!” :).
Zoon heeft erg veel moeite met taal. Lezen, vertellen, schrijven…..dat is allemaal erg lastig. Dit hoeft niet bij ieder autistisch kind zo te zijn. Er zijn ook kinderen die juist op andere vlakken heel veel moeite hebben. Bijvoorbeeld juist bij rekenen of op sociaal gebied. Ondertussen lukt het Zoon al stukken beter om te verwoorden wat hij wilt of bedoelt. Zo benoemt hij het tegenwoordig ook zelf dat het soms druk is in zijn hoofd. Spelen met de iPad of een ander computerspel helpt dan om zijn rust weer terug te krijgen. Dit laten wij dan ook vaker toe dan we zouden doen wanneer deze problematiek niet zou spelen. Wat dan weer vaak door andere mensen niet begrepen wordt.
Ook dit stuk moet je als ouders leren. Het omgaan met reacties van anderen. Gelukkig heeft Zoon niet zoveel last van woede-aanvallen, maar hij kan wel eens onverwacht druk doen in bijvoorbeeld een supermarkt. De blikken die je dan soms krijgt van mensen om je heen zijn moeilijk te negeren. Inmiddels kan ik hier prima mee omgaan en krijgen dat soort mensen een brede glimlach van mij te zien. Ze weten niet beter en daardoor zijn ze een gelukkig mens. Ze hebben blijkbaar geen kindjes in de omgeving met een autistische stoornis.
Het stukje waar ik heel dankbaar voor ben, is dat Zoon wel aanhankelijk is. De mensen die voor hem vertrouwd zijn, krijgen soms spontaan een dikke knuffel. Dat is best bijzonder voor een kindje met autisme. Vriendjes ziijn ook erg belangrijk voor hem. Terwijl er ook veel autistische kindjes zijn die daar niet zoveel behoefte aan hebben en liever in hun eigen wereldje spelen. Zoon speelt echter graag met anderen. Niet dat dit altijd even gemakkelijk en probleemloos gaat, maar het feit dat hij het wel graag wil, stimuleren wij wel. Op sociaal vlak willen we er zoveel mogelijk uit zien te halen. En hoe mooi is het dan als er een horde kindjes ‘s-middags staat te wachten tot Zoon met de taxi thuis komt? Zodat ze met hem buiten kunnen spelen? Ik kan u vertellen…..dat is heel mooi en doet een moederhart goed.
Zoon is happy en zit prima in z’n vel!!! Dit is het enige wat wij nauwlettend in de gaten houden. We kunnen kinderen immers alles leren en ja…..het ene kind wat meer en wat sneller dan het andere……maar wij kunnen kinderen niet leren om gelukkig te zijn. En laat dat nou het allerbelangrijkste op deze aardkloot zijn…………