Categories
Verhalen

Korte verhalen deel 6 – Jaloezie

Stomverbaasd was Jeroen toen Steven hem had gebeld met de boodschap dat hij een tijdje in het buitenland zou verblijven en dat hij, Jeroen, de honneurs in Nederland voorlopig moest waarnemen. Dat hij de enige zou zijn die mocht weten waar Steven zich bevond. Hij moest deze boodschap even laten bezinken. Waarom nam Steven hem nu in vertrouwen? Waarom in godsnaam ging hij een tijdje weg? Jeroen had heel veel vragen, maar wist dat hij daar niet 1,2,3 antwoord op zou krijgen van Steven.

Steven was een slimme vent. Een slimme, sluwe, knappe zakenman. Hij handelde in de verkeerde zaakjes, dat wel, maar hij was goed in zijn werk. Hij wist op de juiste tijdstippen op de juiste plaatsen te zijn. Hij wist met wie hij in zee moest gaan en bij wie hij ver uit de buurt moest blijven. De enige blunder die Steven ooit had gemaakt was met een vrouw; Suzan. Hij wist nog hoe ze heette. Wat was hij woest geweest op Steven dat hij het zover had laten komen. Dat hij een vrouw zo dichtbij had laten komen. Hij voelde al meteen dat dit foute boel zou worden. Suzan was niet van de verkeerde handel. Zodra ze uit zou vinden wat Steven precies deed, zou ze heel gevaarlijk kunnen worden. Maar Steven wilde niet naar hem luisteren.

Eigenlijk was het vanaf toen dat de vriendschap tussen hen werd bekoeld. Steven was zichzelf verloren, was z’n verstand verloren door Suzan. Hij kon zien dat zij er toe deed. Steven was blind door verliefdheid. Al zou hij dat nooit aan wie dan ook toegeven. Voor Suzan had Steven moeten vechten. Ze was niet zo gewillig als de rest van de meiden. Steven hoefde maar te knippen met zijn vingers en ze hingen als zoete broodjes om hem heen. Vreemde gewaarwording vond Jeroen dat altijd. Niet dat hij er zelf vies van was, van de vrouwtjes, dat niet, maar tegen Steven kon hij niet op.

Suzan was heel anders. Die gunde Steven geen blik waardig. Jeroen begreep er geen bal van dat Steven zijn zinnen nu juist op deze vrouw had gezet. “Laat haar toch!”, had hij verontwaardigd tegen Steven gezegd, “dat wijf heeft geen interesse in je!”. Het leek juist een extra impuls te zijn voor Steven om het toch te blijven proberen. Steven maakte er werk van. Hij deed dingen die hij nog nooit voor een vrouw had gedaan. Hij liet bloemen bezorgen op haar werk, stuurde lekkere hapjes van de sjiekste patisserie uit de buurt, stuurde haar VIP uitnodigingen voor de duurste concerten en Suzan reageerde nauwelijks.

Tot die ene avond toen ze op stap waren en haar weer tegen het lijf liepen. Ze was met een groep vriendinnen die danig onder de indruk waren van Steven en zijn vrienden. Ze verklaarden Suzan voor gek en ze leek zich iets meer open te stellen. Het was gezellig geworden die avond. Iedereen had veel te veel gedronken en Jeroen dacht dat het weer als vanouds zou eindigen met een grote orgie in één of ander hotel. Niets was minder waar. Ineens was Steven vertrokken. Mét Suzan. En Jeroen kon zich nog herinneren dat hij woest was op dat moment. Op Steven.

Vanaf die tijd veranderde de boel. Steven ging alleen nog maar op in Suzan. En Suzan voelde zich een prinses. Ze werd ook zo behandeld dus dat was niet zo vreemd. Niks ging Steven te ver. Hij regelde van alles voor haar. En het domme wicht had niet in de gaten waar dat geld allemaal vandaan kwam. Ze dacht werkelijk dat Steven één of andere topbaan had! De trut! Jeroen was degene die er via een omweg voor had gezorgd dat het haar heel duidelijk werd dat Steven niet zo’n lieverdje was. Hij had via een slinkse manier geregeld dat Suzan toevallig achter de handel van Steven kwam. Oh wat had hij in zichzelf gelachen toen hij het gezicht van Suzan zag. De arrogante trut viel nog net niet flauw. Haar mooie wereldje viel ineens in duigen.

Hij had verwacht dat daarna alles weer als vanouds zou worden, maar niks was minder waar. Steven wilde er niks over horen om Suzan naar een andere wereld te helpen. Wel moest er een manier worden gevonden om haar de mond te snoeren. Nou dat kon hij ook wel aan Jeroen overlaten. Eerst had hij haar een tijdje opgesloten en geslagen als ze te hard protesteerde. Jeroen had gezorgd dat ze geen kant op kon. Steven liet zich destijds weinig zien. Hij was zichzelf niet meer. Dat een vrouw zoveel invloed op Steven kon hebben had Jeroen nooit verwacht. Het gezicht van Steven toen hij hem betrapte toen hij bovenop Suzan lag, zal hij nooit vergeten. Het is dat Steven absoluut afhankelijk van hem was, financieel gezien, anders had hij niet meer geleefd. Tegen Suzan had hij gesist dat hij haar van Steven moest verkrachten. Dat het allemaal in opdracht gebeurde om haar het zwijgen op te leggen. Ze geloofde hem……

Met een valse grijns liep Jeroen door zijn appartement. Ha….Steven zat in de problemen! Dat kon niet anders. Dit was zijn kans. Nu was het aan hem om heel slim te zijn en Steven buiten spel te gaan zetten. Hij had zo’n voorgevoel dat dit alles met Suzan te maken had. Hij zou gaan uitzoeken waarom Steven zo nodig het land uit moest. En als hij toch in het buitenland zat, ging hij eens op zoek naar Suzan……om haar voor eens en voor altijd duidelijk te maken dat er met hem niet sollen viel……..