Moe maar voldaan begon Ruud met het opruimen van de puinhoop in zijn appartement. Hij twijfelde nog even of hij meteen zou gaan slapen en de rotzooi tot morgen zou laten liggen of dat hij nu maar meteen even door zou gaan met puinruimen. Hij koos voor het laatste. Hij kon toch niet meteen slapen na zo’n geslaagde avond. Al zijn vrienden waren geweest om zijn 40e verjaardag te vieren. Er hing een prima sfeer. Blijkbaar was iedereen wel toe geweest aan een feestje. De laatste gasten waren uiteindelijk kort na elkaar vertrokken. Allemaal in jolige stemming.
Zelfs Suus had het naar haar zin gehad. Ze kon het prima vinden met zijn vrienden. Hij had haar vanavond stiekem een beetje extra in de gaten gehouden. Al ruim een jaar hing er een bepaalde spanning tussen hen. Ze had iets geheimzinnigs. Iets eigens. Iets wat hem fascineerde. Seks hadden ze al meerder keren gehad. Heerlijke seks zelfs. Hij had het zelden met zoveel passie gedaan. En toch was er steeds de volgende morgen een muur tussen hen opgetrokken. Lag het aan hem? Die onzekerheid vrat aan hem.
Als hij eerlijk was, zou hij graag wat meer van haar willen weten. Een relatie is nu éénmaal niet alleen gebaseerd op seks. Natuurlijk heeft ze hem wel eens het één en ander verteld over haar verleden. Hij weet dat ze heel wat heeft meegemaakt. Maar ze had hem ook verzekerd dat dat achter haar lag en dat ze haar leven inmiddels weer helemaal op de rit had. Toch moet dat verleden haar nog steeds grote parten spelen. Hoe kon hij anders verklaren dat de grappige, vrolijke, heerlijke Suus ineens kon omslaan in een stille, teruggetrokken, in zichzelf gekeerde Suus. Soms wist hij echt niet wat hij met haar aan moest.
Hoe leuk zou het zijn om een echte relatie met haar te hebben?! Dat hij haar aan iedereen zou kunnen voorstellen als zijn vriendin. Ze zouden een mooi stel zijn samen. Hij wist ook wel dat ze hem leuk vond. Maar dat leuke is blijkbaar toch niet leuk genoeg. Waarom wilde ze per slot van rekening niet blijven slapen vannacht? Hij heeft het haar meerdere keren gevraagd. Ze stond erop om alleen op haar fiets naar huis te gaan. Dat zat hem totaal niet lekker. Natuurlijk had hij graag naast haar gelegen vannacht. Zeker na zo’n super gezellige avond. Dan is het nooit prettig om alleen achter te blijven. Maar ook het feit dat ze alleen naar huis fietste vond hij maar niks. Stel je voor dat er wat gebeurde. Dat zou hij zichzelf eeuwig kwalijk blijven nemen.
Ineens wist hij wat hem te doen stond. Misschien was hij wat overmoedig door de hoeveelheid drank die in zijn lijf zat, maar als hij het nu niet zou doen dan zouden ze misschien nog wel een jaar lang om elkaar heen blijven draaien. En wat zou per slot van rekening nou een mooier cadeau zijn voor zijn 40e verjaardag dan Suus zijn vriendin te mogen noemen.
Ruud gooide de nog half gevulde schalen met hapjes in de gootsteen en liet de boel de boel. Hij zou morgen wel verder zien. Nu waren er eerst belangrijkere zaken te regelen. Vlug griste hij zijn huissleutel van de keukentafel, trok zijn dikke winterjas aan en sprong op zijn fiets. Autorijden was per slot van rekening geen optie meer met deze hoeveelheid alcohol in zijn bloed. Suus woonde slechts 10 minuten fietsen bij hem vandaan. Met een beetje geluk lag ze nog niet op bed.
Zo snel als zijn conditie het toeliet fietste hij richting het huis van Suus. Na het weekend zou hij zijn trainingsschema bij de sportschool weer wat fanatieker gaan opvolgen. Zijn conditie leek werkelijk nergens op. Ruud moest lachen in zichzelf.
Net toen hij de bocht om wilde fietsen, de straat van Suus in, scheurde er een auto voorbij. Al vloekend kon hij nog net zijn stuur omgooien zodat hij niet van zijn fiets werd gereden.”Stomme idioot!”, riep Ruud hem nog na.
Wat hij vervolgens zag, staat nog precies op zijn netvlies gebrand. Dat gaat nooit meer weg. “SUUS!!!!!!”. Ruud smeet zijn fiets aan de kant en rende zo hard hij kon naar de jonge vrouw die daar op straat lag. “Suus, hoor je me…….Suus….Suus……blijf wakker…..ik haal hulp!”. In paniek probeerde hij 112 te bellen maar zijn vingers trilden te hard. Het lukte hem niet. Hij moest hulp halen en snel….. Ruud rende naar het dichtsbijzijnde huis en drukte langdurig op de bel. Gelukkig kwam er snel iemand de trap af.
Binnen 5 minuten waren ze er. Ziekenwagen, politie, de hele mikmak. De politie had zich over hem ontfermd en hij zat met een deken om zich heen wezenloos voor zich uit te staren. Totaal in shock. Een agente had hem al meerdere keren rustig gevraagd wat er was gebeurd. Hij kon niet antwoorden, hij wist het niet. Wat moest hij nu? Lieve Suus, hoe ze daar lag, zo kwetsbaar, zo witjes, zo rustig. De plas bloed die naast haar lag was immens. Hij krijgt het beeld niet van zijn netvlies. Wie doet nou zoiets?