Gisteren kregen we bezoek. Uit Maarssen. Altijd erg leuk en erg gezellig. Vooral voor Dochter. Het was haar allereerste vriendinnetje,,,,,,,,F. Vanaf baby zaten ze al bij elkaar in de groep op het kinderdagverblijf en het werden dikke maatjes. Tot grote spijt van Dochter (en ook wel een beetje van de rest van de familie) ging ze verhuizen enkele jaren geleden. Naar Maarssen dus. Niet even op de fiets te bezoeken voor ons dametje. Ze vond het dus maar niks en heeft er wel wat traantjes om gehuild. Haar hartsvriendinnetje ging weg.
Natuurlijk heeft het nmiddels allemaal z’n weg gevonden. Dochter ging zowiezo al naar een andere school en kreeg zo haar eigen vriendinnen uit haar klas. Heel leuk om te zien dat ze zoveel dikke maatjes heeft gevonden op school. Ze is hartstikke happy en zit goed in haar vel. En k ben heel trots op hoe ze het allemaal doet. Mijn kleine grote meid.
Toch is ze steeds contact blijven houden (ook een beetje dankzij de moeders natuurlijk) met F. Een kaartje en tegenwoordig ook brieven gaan regelmatig heen en weer, er worden logeerfeestjes georganiseerd en met verjaardagen worden er leuke pakketjes naar elkaar gestuurd. Helemaal leuk.
Gistermiddag stond er dus weer een bezoekje op het programma. F. kwam langs. Een hele middag! En wat mij dan steeds nog het meest verbaast, is hoe ze helemaal niet aan elkaar hoeven te wennen. Dat gaat vanaf de eerste seconde dat ze elkaar zien meteen weer als vanouds. Dezelfde interesses waarschijnlijk. En wellicht ook het vertrouwde. Ik weet het niet precies. Wat ik wel weet, is dat ze steeds met volle teugen geniet als ze elkaar zien en alleen al daarvoor ben ik best bereid er de nodige energie in te steken.
Voor we het weten, zoeken ze elkaar op met bus en trein. Al hoop ik dat dat moment nog een hele lange tijd wegblijft! Het gaat allemaal al snel genoeg!
Ik heb een tijdje terug namelijk eens geroepen dat ik binnenkort een boek voor haar ging kopen over hoe kindjes nou precies werden gemaakt! Nou dat is ook niet tegen dovemansoren gezegd………ik kreeg eergisteren al de vraag of we die middag misschien naar de boekenwinkel konden, want ze wilde nu toch wel eens weten waar “al die ‘visjes’ die niet hadden gewonnen dan wel niet bleven?!?” 😉 (Dat had ze namelijk gezien/gehoord in het Corpus-museum)
WAAR BLIJFT DE TIJD?????!!!! De tijd dat ze nog in de box lag te spelen. En op het kinderdagverblijf met F. op de klimrekken zat?????
Kleine meisjes worden groot…….veel te snel naar mijn zin!!!
Categories