Het wordt steeds stiller hier in ons dorpje in het zuiden des lands. Straten raken uitgestorven, net als het dorpsplein waar enkel nog een paar winkels geopend zijn. Komkommertijd. Raar dat ze het komkommertijd noemen, terwijl de enige komkommer die je kunt kopen uit de supermarkt komt! Natuurlijk heeft iedereen recht op vakantie. Ook winkeliers. En toch baal ik altijd als ik niet op mijn vertrouwde adresjes terecht kan voor vlees, groenten etc. Dat komt nu allemaal uit de supermarkt en misschien verbeeld ik het me hoor, maar ik proef verschil. Verwend nest dat ik ben .
Verder is het natuurlijk wel lekker om niet in een overvolle supermarkt je boodschappen te hoeven doen. Ook daar is het aanzienlijk rustiger. De mensen die nog thuis zijn, gaan meer verspreid. En als je dan al een bekend persoon tegenkomt, gaat het gesprek over niks anders dan de vakantie en het niet zo beste weer. “Zijn jullie nog niet weg?, Wanneer vertrekken jullie?, Waar ga je naartoe? Naar de zon hoop ik?”. Dat zijn zo’n beetje de conversaties. Niemand heeft het in deze periode, waarin we even los willen komen van de normale ‘sleur’, over de babylijkjes die in koffers zijn gevonden. Veel te zware kost voor deze periode van het jaar. Gruwelijk natuurlijk, daar niet van. “Wat bezielt zo’n vrouw?”, vraag je je af. Echter oordelen zonder dat we de feiten precies weten, is ook weer zo wat. We weten zelfs nog niet eens of de baby’s zijn gedood of dat ze dood zijn geboren. Natuurlijk wijst alles op het eerste, maar toch………
En dan de overstromingen in Midden Europa, de aardverschuivingen in China en de bosbranden in Rusland. Allemaal realiteit, maar gedurende de vakantie een nog-verder-van-m’n-bed-show. Althans zo voelt het voor mij. Eerlijk is eerlijk. Ik wil even niks van dat al en lees dan ook liever niet eens het nieuws op Nu.nl. Een soort van struisvogelpolitiek. Onverschilligheid zou ik het niet willen noemen, want dat is het ook niet. Anders zou ik er nu ook geen blog aan wijden. Het is meer dat ik persoonlijk vakantie liever associeer met luchtigere zaken. Dat ik me momenteel liever druk maak over welke bikini’s ik in de koffer zal doen en of ik wel genoeg strandjurkjes meeneem. Zoiets. En terwijl ik dit schrijf, realiseer ik me heus wel hoe belachelijk het eigenlijk is. En toch ben ik zo eerlijk om toe te geven hoe het er dezer dagen in mijn hoofd aan toe gaat.
Als de vakantie straks weer voorbij is, dan lieve mensen, dan is mijn brein weer open voor alle wereldproblematiek. Maar nu steek ik mijn hoofd echt liever in het zand…….het zand van het strand in Platja D’Aro. Daar waar het zonnetje schijnt, de sangria koud staat, de tapa’s heerlijk smaken, het zwembadwater goed van temperatuur is en waar verder even helemaal niks MOET. Even heerlijk cultuursnuiven in Spanje. Ik heb er zin in………….
Categories