Allereerst wil ik mijn excuses aanbieden voor het feit dat ik u de laatste tijd een beetje heb verwaarloosd. De frequentie van mijn logjes blijft ietwat achter. En natuurlijk kan ik daarvoor allerlei excuses bedenken. Van het hebben van griep tot de naslepende drukte van de bruiloft en de aankomende drukte van Dochter’s verjaardag en de aankomst van ons Klaasje. Prioriteiten liggen deze dagen toch eerder bij het uitpluizen van alle speelgoedboekjes dan bij het checken van mijn e-mail en het plaatsen van logjes. Bovendien heb ik weer één van mijn oude hobby’s opgepakt. Breien. En haken. En als ik het zou kunnen, ging ik zelfs nog kantklossen of kleding maken. En begin nu niet gelijk allemaal te grinneken. Want ja, wat dat betreft doe ik m’n leeftijd eer aan. En ik vind het nog leuk ook. Heerlijk met mijn beentjes omhoog op de bank. Breiwerkje of haakwerkje bij de hand en de TV aan. Burgerlijker kan het simpelweg niet. Oh ja, en borduren dat kan ik ook nog. Goh en ik altijd maar zeggen dat ik niet creatief ben. 🙂 Op sommige gebieden dus wel. Ik heb in m’n leven al heel wat truien en shawls gebreid, gehaakt en gepunnikt. En hele schilderijen geborduurd. Maar als het aankomt op het korter maken van een broek dan bent u bij mij aan het verkeerde adres. Grote kans dat beide pijpen niet gelijk zullen eindigen en dat ik vervolgens iedere keer een stukje meer eraf zal moeten knippen zodat u uiteindelijk een kniebroek overhoudt. Zolang ik het met mijn eigen vingers kan maken, dan gaat het wel, maar zodra er een machine aan te pas moet komen dan houdt het voor mij op. Gelukkig kan ik voor dat onderdeel altijd rekenen op de hulp van schoonmama en schoonzus. Die hebben namelijk wel de gave dat ze alles wat ze zien zo kunnen namaken op zo’n machientje. Vind ik zo knap. En ooit. Ooit als ik weer eens wat tijd overhoud. Dan hè. Dan ga ik op naailes. Ik weet zeker dat ik het nog leuk zou vinden ook.
Het breien, haken, punikken en borduren heb ik destijds van mijn oma geleerd. Met veel geduld leerde ze mij na schooltijd hoe ik het doen moest. En met rode koontjes zat ik dan te oefenen. Deed ik liever dan dictee oefenen! Gelukkig kan mijn moeder het ook. Zij kon mij altijd uitleggen hoe ik verder moest. Maar de eerste kneepjes heb ik toch echt van oma geleerd. Een waardevolle herinnering. Ik hoop dat Senna ooit het geduld kan vinden zodat ik het haar ook kan leren. Je weet maar nooit. In tijden van recessie is het altijd handig om dingen zelf te kunnen fabriceren. En het feit dat Dochter later graag boerin wil worden, is dan ook handig. Kan ze zelf de schaapjes scheren, de wol spinnen en de truien breien………….. 😉
Categories