Mijn lekkere manneke, mijn alles, mijn lieffie, mijn kleine stoere knuffelbeertje. Hij had weer zoveel moeite met school deze week. 1 Weekje uit z’n ritme en het was aan het begin van de week weer gelazer. Hij deed niet mee in de groep, was baldadig en boos. Goh….da’s natuurlijk niks nieuws. Dat sociale aspect is nooit zo aan Zoon besteed geweest. Al lijkt het wel of hij hier nu op de kleuterschool nog meer tegenaan loopt dan vroeger op het kinderdagverblijf. Ook daar werd ik veelvuldig aangesproken op het feit dat Zoon niet mee wilde knutselen aan tafel. Dat hij niet aan tafel wilde komen eten. Dat hij de enige was die geen interesse had in het voorlezen van een verhaaltje. Hij had destijds eigenlijk maar 1 interesse. Auto’s. Of betergezegd alles waar wielen onder zaten. Vliegtuigen en treinen waren ook favoriet. En hij ging dan helemaal in z’n spel op. Het liefst in z’n eentje. En ach….wij dachten steeds: “Zo is hij gewoon!”. Wat ook wel klopt natuurlijk. Maar hij krijgt nu steeds vaker last van dat anti-groeps-gedrag. En de vraag of dat geen andere oorzaken kan hebben, maalt nu ook door onze hoofden. Terwijl zijn interesses inmiddels wel een stuk breder zijn geworden. Hij vindt kleuren/tekenen nu zo af en toe leuk (al heeft dan de kleur blauw wel zijn voorkeur), hij is apetrots op zichzelf als hij iets heeft gevouwen en roept dan enthousiast: “ik kan vouwen!! Kijk es…ik kan het!”. Gewoon zoals iedere normale kleuter reageert op iets nieuws wat hij heeft geleerd. Ook rondrennen op het schoolplein vindt’ie geweldig en dan zijn er ook genoeg vriendjes om hem heen die mee rennen. Iedereen kent hem inmiddels op school. De grote en kleine kinderen roepen al vanuit de verte naar hem. Maar of hij nou bekend of berucht is…..dat is even de vraag.
Zijn anti-groepsgedrag gaat namelijk vaak gepaard met baldadig gedrag als hij toch mee moet doen. Het kan 2 kanten op gaan bij hem. Óf hij trekt zich terug en gaat in een hoekje in z’n eentje spelen óf hij wordt baldadig en boos op alles en iedereen. Niet gemakkelijk voor zo’n ventje van 4. Hij staat nogal eens voor straf in het keukentje. En dat voelt dan vervolgens als moeder zijnde ook niet prettig.
Sinds onze bruiloft is mij in ieder geval wel duidelijk dat we hier iets mee moeten. Die dag was voor mij wel een eye-opener voor wat betreft Zoon en onverwachte situaties en drukte. Veel mensen/kinderen en drukte daar kan hij moeilijk mee overweg. Op school is inmiddels een onderzoekstraject gestart. Zijn gedrag wordt in verschillende situaties geëvalueerd en aan de hand daarvan gaan we kijken wat te doen.
Aan de andere kant blijkt hij namelijk wel een heel erg slim kereltje te zijn. Van iedere auto die hij op straat ziet, weet hij het merk op te noemen. Hij maakt werkjes van groep 2 moeiteloos in z’n eentje zonder enige hulp. De juf heeft al een aantal keren perplex gestaan van wat hij al kan. Ook moeten ze niet proberen hem over te slaan bij het geven van werkjes. Dan is hij helemaal verontwaardigd. Laat hem maar bezig zijn met een ingewikkeld werkje, dat doet hij veel liever dan gymmen of kringactiviteiten. Wie weet wat er nog naar boven gaat komen en wellicht misschien ook niets. Hoe je het ook wendt of keert…..Zoon is Zoon en dat is prima! Hij zal z’n weg wel vinden…..zeker met onze onvoorwaardelijke liefde!
Categories