Categories
Zomaar

De ramp die leerlingen-taxivervoer heet

FullSizeRenderEen kind in het Speciaal Onderwijs hebben is 1 ding, maar als dat ventje dan ook nog iedere dag met een taxibusje naar zijn school gebracht en gehaald moet worden, dan rijzen je kopzorgen soms helemaal de pan uit. Jaren is het goed gegaan hoor, daar niet van. Ik heb nooit te klagen gehad over de chauffeurs, de taxi’s zelf en de manier waarop ons manneke van en naar school ging. Altijd ging hij vrolijk de taxi in en kwam hij er vrolijk uit. Een enkele keer daargelaten.

Maar dit jaar…….*diepe zucht*……dit jaar is er een om moedeloos van te worden. Een chauffeur die van A naar B rijdt en het allemaal wel prima vindt, een paar kinderen die zich totaal niks aantrekken van veiligheid, van gezag en van regels die in de taxi gelden tot serieuze incidenten aan toe. Als ouder word je daar soms redelijk wanhopig van. De veiligheid van je kind staat op het spel. Ik geef Jens iedere dag mee met (zeker de laatste tijd) een onbestemd onderbuikgevoel. Blijkbaar moet er eerst echt iets ernstigs gaan gebeuren voordat iedereen inziet dat het zo niet langer kan. Dat er óf begeleiding op deze bus moet óf dat er een aantal kinderen anders vervoerd moeten worden.

1 Kindje is inmiddels geschorst uit de taxi maar de rust is nog lang niet teruggekeerd. Incidenten lopen heel erg uiteen van seksueel geaarde dingen, tot een zakmes in de bus, tot het losmaken van gordels van andere kinderen (al rijdend), tot het rondlopen in een rijdende taxi, tot gepest en getreiter en soms zelfs tot vechten toe.

Overal is melding van gemaakt en overal zijn klachten over ingediend. Het is soms zo ernstig dat zoonlief getreiter en gepest in de bus al niet eens meer erg vindt…..onder het mom “het viel wel mee”. Als dat dag in dag uit gebeurt dan valt het helemaal niet mee. Bovendien komen ze aan mijn kind en dan komt er een soort van leeuwin in mij naar boven. Ik weet dat het niks oplost en ik weet dat ik het niet mag doen, maar wat zou ik er soms toch eens een paar flink de wacht aan willen zeggen en stiekem wil die leeuwin in mij ze zelfs eens flink bij hun oren pakken. Dat doe ik niet natuurlijk, maatschappelijk onaanvaardbaar, maar dat wil niet zeggen dat ik het soms niet zou willen. Inclusief de chauffeur trouwens…..die heeft op z’n minst wat peper in z’n reet nodig om op te treden tegen onwenselijk gedrag in zijn taxi. Ik snap heel goed dat hij achter het stuur zit en niet zoveel kan, maar ik vind dat hij wel verantwoordelijk is voor de veiligheid van onze kinderen. Hij mag niet doorrijden als er gordels los zijn. Punt.

Ondertussen ben ik de weken aan het aftellen. De weken naar de zomervakantie, in de hoop dat het het nieuwe schooljaar allemaal beter zal gaan. Nieuwe ronde, nieuwe kansen. Maar de komende weken zullen nog heel lang zijn, met veel zorgen en veel hoofdpijn. Het liefst zou ik hem zelf brengen en halen maar dat is helaas niet te realiseren iedere dag….dat kost me een uur heen en een uur terug. Laten we echter in het belang van iedereen hopen dat er niet nog meer gekke dingen gaan gebeuren in de weken die nog komen gaan. De leeuwin brult nu nog zachtjes, maar als het ergens nog een keer goed mis gaat dan vreet ik iedereen op met huid en haar……….