Categories
Zomaar

Huismoeders

Huisvrouw300Respect. Dat heb ik voor de vrouwen die ervoor hebben gekozen om thuis te blijven voor de kinderen en het huishouden.

Ik heb niet alleen respect voor ze omdat ze gewoon hebben gekozen voor zichzelf en voor de manier waarop ze hun leventje hebben ingedeeld, maar ook voor het feit dat ze kunnen omgaan met de oordelen van anderen. Misschien zou dit diep van binnen niet eens een keuze voor zichzelf kunnen zijn, maar dat het gewoon beter in het geheel van het gezin paste. Dit laatste vraagstuk houdt me de laatste tijd nogal bezig.

Is het wel zo dat een vrouw zichzelf wegcijfert als ze ervoor kiest om thuis te blijven, voor de kinderen te zorgen en het huishouden draaiende te houden? De maatschappij kan nogal stigmatiserend zijn naar de huismoeders van deze tijd. Ze hebben geen carrière, zullen dus wel laag opgeleid zijn en dragen niks bij aan de werkende maatschappij. Niks van waar natuurlijk!

Hoe langer ik thuis ben, hoe meer ik geloof in het feit dat deze vrouwen juist heel bewust voor zichzelf hebben gekozen. Er zullen zeker dagen zijn dat ze wellicht ook liever een baan buitenshuis hadden gehad, maar vergis je niet in de rust die in deze gezinnen heerst. Ik ervaar het nu aan den lijve. Er is geen stress rondom de schoolvakanties (hoe regelen we de opvang nu weer?), er is geen stress als er eentje ineens de griep krijgt. Alles loopt gewoon rustig door.

Andere kleinere voorbeelden die nu vlotjes verlopen, zijn bijvoorbeeld het vroeger moeten eten in verband met sporten van de kinderen. Was dat voorheen passen, meten en zelfs soms al de avond vantevoren eten koken, is dat nu geen enkel probleem. Boodschapjes vergeten? Geen punt, we halen de volgende dag wel wat bij en dat hoeft dus niet in de avonduren. Tas inpakken, de hond uitlaten, niks hoeft gehaast te gebeuren en dat geeft enorm veel rust.

Aan de andere kant zit ik vandaag ook pas 1 maand in de WW. Ik denk dat als we een tijdje verder zijn dat ik dan mijn wereldje wellicht wel erg klein ga vinden. Ik ben een echt ‘mensen-mens’ en mis de contacten soms nu al. Al kan ik het alleen-zijn op zijn tijd ook erg waarderen. Natuurlijk kijk ik goed rond of er ergens een passende functie voorbij komt, maar ik moet wel toegeven dat het erg lastig is. De meeste (interessante) banen zijn toch voor 32-40 uur en dat wil ik niet. Zeker niet nu ik heb ervaren hoe fijn het is om thuis te zijn als de kids uit school komen. Even samen wat drinken, kopje thee, de dag doornemen. Iets wat zo klein is maar zo goed voelt.

Nee, ik denk niet dat de huismoeders van deze tijd zichzelf wegcijferen. Ik denk dat ze heel bewust leven, zichzelf realiserend dat deze jaren van hun kinderen nooit meer terug komen. Dat ze op deze manier juist niet aan zichzelf voorbij gaan. Want laten we eerlijk zijn, in deze hollende vliegende turbulente veeleisende maatschappij is het combineren van werk, gezin en huishouden een pittige klus. Een klus waarbij menig vrouw totaal aan zichzelf voorbij gaat.

En dat laatste laat ik niet meer gebeuren. Ik gebruik deze tijd thuis om tot rust te komen, om te genieten van de kinderen, om een aantal doelstellingen in mijn leven goed op een rijtje te krijgen! Ondertussen schrijf ik er lekker op los, knutsel ik wat haak- en breiwerkjes in elkaar, poets ik m’n huisje spik en span en wandel flinke tochten met hondlief. Oh ja en tussendoor probeer ik die ene leuke baan te vinden die mij in staat stelt al dat bovenstaande te kunnen combineren met werken.

Gaat me lukken!! Vroeg of laat…….

PS: al het bovenstaande geldt natuurlijk ook voor eventuele huisvaders!!!