Categories
Zomaar

Brabant

12647553_942521875843106_2517557191364434259_n Carnaval. Voor veel mensen één groot feest, maar ook veel mensen begrijpen er geen fluit van. Van de gekte, de schmink, de pruiken en de kleding. En ook niet te vergeten de optocht, de alcohol, de muzieksoort, de polonaise en het gehos. Ik vind het heerlijk. Ieder jaar wordt er weer een outfit bijgekocht en pruiken heb ik inmiddels in alle kleuren en maten.

Zaterdagavond is mijn favoriete avond. Dochter heb ik niet subtiel laten weten dat ze gerust 5 dagen mag, maar dat mama op zaterdag geen taxi zal zijn. Dat probleem loste zich snel op en ons dametje blijft dus bij een vriendinnetje slapen die avond. De rest van de avonden wil ik gerust rijden. Als geboren en getogen “Broabaantse” stimuleer ik Dochter maar al te graag. Ik weet hoeveel plezier ik zelf heb gehad in mijn jongere jaren en hoe leuk ik het vond en nog vind trouwens.

Inmiddels moet ik altijd na zo’n feestje iets meer tijd incalculeren om weer “op te drogen”. Dus als ik de rest van de dagen voor taxi moet spelen, is dat op z’n minst een voordeel voor de alcoholconsumptie en de herstelperiode. En aangezien ik dit jaar geen rekening met mijn werk (welk werk??) hoef te houden, ben ik lekker wel in de gelegenheid om meerdere avonden de welbekende bloemetjes buiten te zetten. Ik hou d’r van.

De voorpret is eigenlijk al net zo leuk. Enkele weken geleden hebben we ons alweer in het nieuw gestoken. Het uitzoeken van zo’n outfit en alle bijbehorende accessoires is al een feestje op zich. Het passen, het bedenken……hoe gekker hoe beter. Maar ik blijf wel een vrouw hé…..dus het moet wel allemaal bij elkaar combineren en passen. Van de kousen/panty’s tot de pruik en eventueel de hoed. Heerlijk.

Nog 5 nachtjes slapen en dan begint het. Het feest waarvoor je toch echt onder de rivieren moet zijn. Het zuiden des lands. De plek waar ik ben geboren en waar ze me met geen mogelijkheid weg krijgen. Ik hou van de mensen, van de zachte “G”, van de gezelligheid, van de gastvrijheid, van het bourgondische, zelfs van Guus Meeuwis en last but not least……van CARNAVAL……

En mensen van boven de rivieren…….neem ons a.u.b. niet te serieus volgend weekend…….dat doen we zelf namelijk ook niet 😉

Aláááááááf

Categories
Kids Zomaar

Jij bent jij

autismeLieve Jens,

Dit blogje is speciaal aan jou gericht, mijn grote lieverd.
Hopelijk komt er een dag dat jij dit helemaal zelf kunt lezen.
Lezen…..zonder zo hard te moeten nadenken wat er nou precies staat, welke woorden mama heeft geschreven en wat ze dan betekenen. Het is zo moeilijk soms voor je lieve schat. Dat spijt me en raakt me soms tot in het diepst van mijn hart. Hoe graag had ik gezien dat jij ook flierefluitend door het leven kon gaan en binnen alle hokjes van de maatschappij zou passen. Maar dat is niet zo. En ook dat is helemaal prima. Je bent helemaal OK zoals je bent lieverd, want jij bent jij.

Jij bent onze lieve stoere vent die al zoveel heeft geleerd de afgelopen jaren. Steeds weer ontdekken we dat je weer iets meer kunt en doet. Op alle gebieden. Dingen waar andere ouders niet bij stil staan, omdat dit zo vanzelfsprekend is bij de normale ontwikkeling van een kind. Voor ons zijn ze bijzonder en dat maakt mij keer op keer supertrots.

Jij, lieve schat, jij doet alles in jouw tempo. Jij trekt je niks aan van wat iedereen van je verwacht. Jij kiest jouw weg. En wat leren wij, als ouders, daar ook steeds weer zoveel van. Jij leert ons om te zijn in het hier en nu. Om eens geen verwachtingen te hebben over van alles en nog wat…en over later. Om alles te nemen zoals het komt en daar dan intens van te genieten. Om te accepteren dat dingen soms anders gaan en dat we niet overal controle over kunnen hebben. Om te zien dat het leven an sich al heel mooi is en dat we eens door die ‘door-de-maatschappij-gecreëerde-hokjes’ heen moeten kijken.
Dat is wat jij ons steeds weer leert. En als dat lukt dan is er zoveel moois te zien.

Mama geniet iedere dag weer van jou. Van wie je bent en hoe je bent.
Ik zie soms hoe je vecht met jezelf als iets niet lukt, maar ook hoe trots je kunt zijn als je het ineens wel te pakken hebt. Ik zie hoe moeilijk je het hebt als je maar niet op de woorden kunt komen om je verhaal te vertellen en ik zie ook hoe opgelucht je bent als we je dan een beetje helpen. Ik zie hoe moeilijk je met sommige emoties overweg kunt en hoe fijn je het vindt als we je troosten en zeggen dat het OK is. Ik zie hoe graag je met andere kinderen speelt, maar soms niet weet hoe je dat moet doen. Ik zie hoe je kunt genieten van die paar kinderen in onze vriendenkring die feilloos weten hoe ze met je om moeten gaan. Die vriendschappen koester jij en mama net zo hard. Ik zie hoe slecht je tegen onrecht kunt en hoe eerlijk je altijd naar iedereen bent. Maar ik zie vooral een heel mooi en geweldig kind wat de komende jaren gaat uitgroeien naar een heel mooi volwassen mens.

Ik hou van jou, lieve grote schat…….want jij bent jij! XXX

Categories
Zomaar

Bladcadeau

bladcadeau_red__15Weet u waar ik het nu over heb? Bladcadeau?
Vooruit…even een korte uitleg.
Bladcadeau is een cadeaukaart die je aan vrienden of familie cadeau kunt geven, zodat ze voor een bepaalde periode hun favoriete tijdschrift kunnen bestellen. Na die periode loopt het af en zit je dus niet vast aan een abonnement. Mooi concept. Veelbelovend was het ook. Vele malen heb ik vrienden en familie zo’n kaart cadeau gedaan. Het kan namelijk voor jong en oud. Van de Donald Duck, de Tina tot de Libelle, de Linda of zelfs de Playboy kun je bestellen.

Echter……jammer maar helaas. Dit concept is gedoemd om te mislukken. De teloorgang is wat mij betreft al ingezet en dat heeft Sanoma (de tijdschriften leverancier) totaal aan zichzelf te danken. Ik geef het inmiddels aan niemand meer cadeau. Ik zou niet durven. Natuurlijk is het concept van een tijdschrift naar keuze voor een bepaalde periode helemaal OK. Leuk zelfs! Maar op het moment dat ik zoiets cadeau doe, zadel ik mijn geliefde vrienden, familie en kennissen op met een soort van stalkersbedrijf.

Wist ik veel. In het begin. Nu wel dus.

Je kunt na afloop niet gewoon denken….”leuk!”. Neehee….er moet vanuit Sanoma natuurlijk wel even nagebeld worden of u uw abonnement (wat een cadeaukaart natuurlijk hel-le-maal niet is) niet wilt verlengen. Want….luister…..ze hebben zo’n aantrekkelijke aanbieding. Rot op. Met je aanbieding. Als ik een abonnement had gewild, had ik dat al lang afgesloten. Het was leuk. Punt. Voor een tijdje. Maar stop met bellen Sanoma. Echt. Zo vreselijk irritant.

Zelf was ik de laatste keer helemaal in het marketing concept gestonken. Ik had een bladcadeaukaart gekregen. Leuk. Bestelde vervolgens de Linda voor een periode van 3 maanden. Maahaar….er was een actie. Voor een kleine 7 euro kon ik het abonnement (let wel…dat was het natuurlijk niet) verlengen met 3 maanden. Mwha….dat leek me wel wat. Niet doen mensen. Nooit meer doen. Wat bleek. Ik was lid. Van de Linda. Tot wederopzegging van mijn kant. En dat was nou juist wat ik niet wilde. Meteen heb ik gebeld om linea recta mijn abonnement weer op te zeggen. Ze snapten er niks van. Zelfs niet toen ik uitlegde dat ik niet ineens een abonnement door m’n strot geduwd wilde krijgen.

Maar goed…..in de toekomst geef ik mijn vriendinnen gewoon een goed boek. Of een stapeltje tijdschriften (zit er altijd wel iets tussen wat ze leuk vinden) of een fles wijn (altijd fijn!) maar nooit meer BLADCADEAU. Het had een leuk concept kunnen zijn. Echt. Maar helaas…..de verkeerde marketing strategie heeft ervoor gezorgd dat ik m’n buik ervan vol heb….

Categories
Zomaar

De wereld van het UWV

Vanaf vandaag ben ik officieel al 1 week vrijgesteld van werk. Ik zit nog in mijn opzegtermijn maar hoef (op dit moment) niet te gaan werken. Aan de ene kant erg fijn, het geeft me de ruimte om even op adem te komen na de afgelopen hectische en emotionele weken. Aan de andere kant voel ik me een beetje nutteloos. Dat is natuurlijk alleen een gevoel, want er is genoeg te doen in en rondom huis, school etc. en ik merk nu al dat de kids en de beestjes het erg fijn vinden dat ik lekker thuis ben.
Categories
Zomaar

Goede Voornemens

nieuwjaar Maken we ze niet allemaal? Voornemens voor de toekomst?
Ongeacht of ze nu het aankomende jaar uitkomen of later pas?
Ik heb dit jaar veel dingen op mijn lijstje staan. Waarschijnlijk een beetje onrealistisch om te denken dat ze allemaal op korte termijn te verwezenlijken zijn, maar ze zitten wel in mijn hoofd.

Één ervan is het frequenter gebruik maken van dit blog. Dat kan niet zo moeilijk zijn aangezien ik binnenkort zonder werk zit. Het bedrijf waarvoor ik 3 jaar met plezier heb gewerkt, is net voor de Kerstdagen failliet gegaan. Treurig nieuws voor iedereen die ermee te maken heeft. Gelukkig heb ik zelf altijd de instelling gehad om niet bij de pakken neer te zitten. Schouders eronder en door!! Er komen wel weer nieuwe kansen. En dan komt er nog bij dat ik ervan overtuigd ben dat alles met een reden gebeurt. Ik word nu lekker uit mijn comfort-zone geschopt. Hoppa……en nu actie ondernemen om dat te gaan doen wat je werkelijk wilt.

Een boek schrijven bijvoorbeeld. Ik wil al zo lang mijn ideeën op papier zetten, maar die schop onder m’n kont moest nog komen. Dan komt daar nog bij dat ik hier op dit blog ooit ben begonnen met het schrijven van een verhaal. Nooit afgemaakt. Zonde. Ondanks alle aansporingen die ik van jullie (mijn volgers) kreeg. Tijd om weer eens die verhaallijn op te pakken en het af te maken. Eigenlijk ben ik ook te perfectionistisch om te leven met “unfinished things”. Dat kan gewoon niet. Tijd voor actie dus.

Op vele fronten. Mijn CV moet nog ge-update worden bijvoorbeeld. Iedereen die het bericht van het faillissement kreeg, heeft op dat gebied gelijk actie ondernomen. Niet ik. Nee, ik heb eerst (samen met 1 van mijn liefste collega’s) mezelf de schompes gewerkt om alle 133 dossiers voor het UWV compleet te krijgen. Veel werk! Met een lach en een traan. Vooral omdat het UWV formulier was beveiligd, ons contactpersoon de code niet wist, en dus alle formulieren met de hand zijn ingevuld….1 voor 1. Maar ik ben blij dat we dat gedaan hebben. Het laatste wat ik voor de mensen kon doen. Hopelijk zijn we nu snel klaar met het afronden voor de curator. Rust is welkom. Rust en daarna vol aan de slag…..met mijn persoonlijke “to-do-lijst”. Werk komt later. Ook fijn hoor, daar niet van, maar ik voel aan alles dat mijn lijf eerst tot rust moet komen na het afgelopen roerige jaar. Daarna komen de dingen die ertoe doen aan bod en dan pas werk.

En nee…..ik voel mezelf geen WW-profiteur. Ik heb jarenlang aaneengesloten gewerkt. Ruim 28 jaar om precies te zijn. En komt er een leuke passende job voorbij, ben ik de laatste die daar niet op in zal gaan. Maar een eventuele nieuwe baan moet dan ook echt passen. Passen bij mij, bij mijn gezinssituatie en in mijn huidige leven. Geld is daarbij ondergeschikt. Voor de grap had ik Man al voorgesteld dat hij er desnoods nog een krantenwijk bij zou nemen. Gelukkig delen we dezelfde humor en kon hij er hard om lachen.

2016 Zal voor mij dus een jaar worden met veel nieuwe dingen. Nieuw uitdagingen, nieuwe kansen. Het wordt een mooi jaar. Punt!
Rest mij nog om jullie allemaal veel liefde, gezondheid & moois toe te wensen voor 2016…..maar ook voor alle jaren die volgen.

Gegroet, Toos Werkeloos