Categories
Verhalen

Korte verhalen deel 14 – Vechtlust

Suus kwam langzaam weer een beetje bij haar positieven. Wat was er gebeurd? Ze was gevallen, dat had ze wel in de gaten……. Ineens begon het weer te dagen. De ongeduldige bloemist, de bos bloemen, het kaartje…… en ze was alleen. Die S. kon alleen maar van Steven zijn. Ineens moest ze overgeven. Hoe in godsnaam kon hij weten waar ze zich bevond. En on top of it all…..waar was hij zelf?????? Kon ze nu rustig ademhalen na dit berichtje dat ze veilig zou zijn of moest ze nu extra op haar hoede zijn. Bovendien was dit berichtje van Steven en niet van Jeroen. Jeroen zat weliswaar vast, maar zijn invloed kon hij gemakkelijk aanwenden om mensen buiten de gevangenis haar alsnog iets aan te laten doen.

Suus pakte haar laptop en begon te schrijven. Vastleggen…..alles vastleggen was het enige wat ze momenteel kon bedenken en doen. Haar rug en shouder deden pijn. Ze was toch weer lelijk terecht gekomen toen ze flauwviel. Ruud ging ze nog niet bellen. Ze wist zelfs niet of ze het hem zou vertellen. Het zou alles alleen nog maar vervelender voor hem maken. Hij zou zeker weer thuis willen blijven om voor haar te zorgen en haar te beschermen.

Ze moest een plan bedenken. Ze moest zichzelf kunnen beschermen als dat nodig was. Ze moest leren om niet steeds bang te zijn en met opgeheven hoofd haar leven weer oppakken. Ze kon niet eeuwig binnen blijven en de angsthaas uithangen. Diep van binnen kwam een strijdlustig gevoel naar boven. Haar zouden ze niet zomaar klein krijgen. Ze zou zich niet zomaar gewonnen geven, dat stond als paal boven water. Hoe ze dat ging aanpakken dat moest ze nog voor zichzelf op een rijtje krijgen. Maar het vastleggen van alle gegevens en alle gebeurtenissen was nummer 1.

Terwijl ze op ging in het samenvatten van alle gegevens en details, kwam Ruud thuis. Het kaartje van de bloemen had ze zorgvuldig opgeborgen. Dat zou Ruud niet te zien krijgen. “Bloemen??”, vroeg Ruud haar, “van wie hebben we die gekregen?”. “Geen idee”, antwoordde Suus, “maar ze zijn wel mooi”. Suus sloot haar programma af en had het beveiligd met een wachtwoord. Voorlopig wilde ze Ruud nergens mee lastig vallen en wilde ze de file voor haarzelf houden. Ze voelde zich goed, ondanks het feit dat ze was flauwgevallen van angst deze morgen. Dit kon wel eens het keerpunt zijn in haar leven. Ze voelde zich sterk.

Ruud had echter niet zo’n best gevoel bij die bos bloemen zonder afzender. “Welke bloemist heeft ze gebracht?”, vroeg hij Suus. “Dat weet ik niet”, antwoordde Suus, “ik heb niet opengedaan en toen hebben ze de bos bij de voordeur achtergelaten”. Ruud keek vreemd. Hij wist ook wel dat her niet gebruikelijk is om zo’n mooie bos zomaar bij een voordeur te leggen. Hij wilde er verder op doorvragen, maar Suus liet duidelijk merken dat ze daar geen zin in had. Iets in Suus was veranderd sinds hij die ochtend zijn appartement had verlaten. Ze was bang om alleen te blijven deze morgen en nu zat er een sterk ogende Suus voor zijn neus. Hij durfde er echter niet te veel op door te gaan, waarom wist hij niet.

Al snel veranderde het onderwerp van gesprek richting zijn eerste werkochtend, over hoe het was verlopen en of zijn collega’s nog vragen hadden gesteld over zijn afwezigheid. Ruud vond het heerlijk om weer wat te kunnen vertellen over normale zaken. Als hij eerlijk was tegen zichzelf, had hij het erg prettig gevonden om weer op kantoor te zijn deze morgen. Zijn onderbuikgevoel zette hij maar even aan de kant. Dat leek Suus ook te willen…….

Terwijl Suus probeerde een zo luchtig mogelijk gesprek te voeren met Ruud, stonden de radartjes in haar hoofd niet stil. Ze wist wat haar te doen stond! Als ze wilde dat er een einde kwam aan deze nachtmerrie, moest ze bij de bron beginnen. Ze zou op zoek gaan naar Steven en korte metten maken met hem en zijn vriendjes. Een ongekende vechtlust voelde ze in haar lijf. Zij zou niet het onderspit delven in deze nachtmerrie. Ze wist dat Ruud het absoluut geen goed plan zou vinden, maar ze voelde dat ze dit moest doen. Ondertussen probeerde ze Ruud zo ver te krijgen dat hij vanaf volgende week weer hele dagen zou gaan werken. Ze had ruimte en tijd nodig om een plan te maken. Ze moest vrij op internet kunnen en haar geheugen heel goed raadplegen. Ze moest alle mogelijke verstopplekjes van Steven proberen te analyseren en te achterhalen. Misschien kwam ze er nooit achter waar hij zat, maar ze zou er alles aan doen om zijn verblijfplaats te achterhalen.