Categories
Verhalen

Korte verhalen deel 12 – Liefde

Deze ochtend heeft Suus van Anja te horen gekregen dat ze naar huis mag. Haar wond is zo mooi aan het genezen dat ze verder rustig thuis mag herstellen. “Fijn”, dacht Suus, “thuis…..waar is dat?”. Vanmiddag komt er een rechercheur langs om de details verder met haar te bespreken. Het was Suus al gelijk duidelijk dat ze niet naar haar huis zou kunnen. Dat is veel te gevaarlijk. Ze weten alles. Haar nieuwe naam, haar adres, zelfs haar moeder is niet veilig geweest voor deze criminelen.

Gelukkig is Ruud al meerdere keren bij haar op bezoek geweest. Van hem heeft ze gehoord hoe alles is verlopen nadat ze in het ziekenhuis was geopereerd. Arme Ruud. Hij heeft het wel voor zijn kiezen gekregen en is in een hel beland door op de verkeerde momenten op de verkeerde plekken te zijn. Diep ontroerd was ze toen ze hoorde dat hij ‘s nachts nog naar haar toe was gefietst en haar toen zwaargewond vond. Haar leven heeft ze aan hem te danken. Hij heeft goed gehandeld. Toen ze later hoorde dat ook hij het was die haar moeder had gevonden, wist ze dat zeker dat ze van deze man hield. Gelukkig had ze hem nog. Suus had al doorgegeven aan Anja dat ze wilde dat Ruud deze middag bij het gesprek aanwezig was. Ze kon het niet helpen dat ze steeds weer opnieuw de tekst op het kaartje van Ruud moest lezen:

Ik hou van jou, Ik hou van jou
Een dag, een jaar, een eeuw
Ik weet dat liefde Lente is,
En soms een beetje sneeuw.

Ruud had de tekst op de muur van de bloemist gezien en wist meteen dat dit van toepassing was op Suus en hem. Het raakte hem en zonder pardon had hij dit op het kaartje geschreven.

Het gesprek verliep rustig. Rechercheur Joop de Ruyter was een fijne man om mee te praten. Hij nam alle tijd om uit te leggen wat de politie in samenwerking met Suus en Ruud van plan was. Ruud had blijkbaar al meerdere gesprekken met deze man gevoerd. Suus merkte aan alles dat ze elkaar kenden. Als Suus ermee akkoord ging, zouden ze eerst een tijdje in het huis van Ruud verblijven. Dit adres was volgens Joop (zo mocht ze hem noemen) niet bekend bij Steven’s organisatie. Suus zou weer een nieuwe identiteit krijgen en dit zou meteen in gang worden gezet. “Pfff…..daar gaan we weer!”, dacht Suus, “weer een andere naam!”. Het leek of Joop haar gedachten kon lezen en zei direct: “Je voornaam houden we aan. Dat verwachten ze namelijk nooit.”. Hij vond het blijkbaar nogal een slimme zet, maar Suus wist het allemaal nog niet zo net. Ze had een onbestemd gevoel over zowel het adres van Ruud als de naam, maar ze hield haar mond.

Suus vroeg of ze wel naar haar oude huis mocht om wat spullen op te halen, maar volgens Joop zou zelfs dat te gevaarlijk zijn. Sterker nog, de politie had haar huis al leeggehaald, haar spullen in opslag gedaan en de huur opgezegd. “Wat een voortvarendheid”, zei Suus. Ze werd er erg emotioneel van. Ze mocht niet eens haar lieve buurtjes gedag zeggen. Het was beter dat ze zeker voorlopig niet in haar oude straat zou komen.

Ruud troostte haar. Hij begreep heel goed hoe moeilijk dit voor haar moest zijn. Hij was het meteen eens geweest met rechercheur Joop dat ze maar een tijdje bij hem moest blijven. Hij wilde niks liever dan voor haar zorgen. Toen hij voor het eerst op bezoek mocht in het ziekenhuis was hij zo ontroerd geraakt. Van hoe ze daar lag in dat ziekenhuisbed… zo kwetsbaar, zo alleen en haar ogen toch nog vol vechtlust. Natuurlijk wist hij al veel langer dat ze bijzonder was, maar nu hij uiteindelijk haar hele levensverhaal kende was zijn respect voor haar alleen maar gegroeid.

Hij wist dat hij ergens bij betrokken was geraakt waar ieder normaal mens graag heel ver van weg wilde blijven. Maar soms lopen de dingen anders en ben je zoals hem de laatste weken zo vaak is verteld, op het verkeerde moment op de verkeerde plek. Gelukkig heeft alles de laatste dagen een heel andere wending gekregen en was heel snel duidelijk dat hij niks met de aanslag op Suus en haar moeder te maken had. Daarna heeft hij alle hulp en medewerking van de politie gekregen. Er hebben veel gesprekken, ook zonder Suus, plaatsgehad. Vooral over hoe het nu verder moet en over hoe de politie de veiligheid van hun beiden kan waarborgen. Dat heeft nogal wat voeten in aarde.

Voorlopig is gekozen voor een nieuwe identiteit voor Suus en niet voor hem. Hij is tot nu toe bij de vriendjes van Steven buiten beeld gebleven en de politie vermoedt dat ze niet op de hoogte zijn van Ruud zijn bestaan en zijn relatie tot Suus. Dit geeft in ieder geval hoop. Nu kan hij zijn naam, baan en huis in ieder geval nog behouden. Suus zou bij hem in huis veilig zijn. In ieder geval voor nu. Op een later tijdstip zouden ze wel verder zien. Als het nodig was, zou hij alles doen om hun veiligheid te waarborgen. Moesten ze toch verhuizen, moest hij toch een andere naam en ander werk zoeken, dan zou hij dat allemaal doen.
Hij hield van deze vrouw.

Categories
Kids

De wereld die autisme heet

We lezen er allemaal wel eens wat over. Ook op TV wordt er regelmatig aandacht aan besteed, maar wat houdt het nu werkelijk in? Leven met autisme? Het gekke is dat dit toch voor ieder gezin weer anders is. Natuurlijk zijn de grote lijnen hetzelfde en loop je als kind en als gezin vaak wel tegen dezelfde problematiek aan, maar toch beleeft ieder kind en gezin zijn situatie weer anders. Dit is me in de afgelopen jaren wel duidelijk geworden. Je kunt niet één directe lijn trekken voor alle kindjes met autisme en dus ook niet voor de situaties thuis.

Toen ik het woord autisme voor de eerste keer hoorde, moest ik gelijk aan de film Rainman denken. Dat is het beeld wat de meeste mensen meteen krijgen. Toch is Zoon bij ons zoveel anders dan de hoofdpersoon uit Rainman. En toch ook zie je herkenbare trekjes. Zo geldt dat voor ieder kind/mens met autisme.

Het is bij Zoon sterk afhankelijk van de plek waar hij is. Thuis is Zoon heel rustig en op zijn gemak. Mocht het voor hem te druk worden, gaat  hij zelf een plek zoeken waar het rustig is. Soms is dat ook helemaal niet nodig en gaat hij lekker mee in de drukte en speelt hij volop met andere kinderen. Op school gaat het tegenwoordig ook goed. Hij heeft z’n plekje gevonden en krijgt de juiste begeleiding. Een omgeving waar hij heel goed in functioneert. Toch ligt de druk van het “moeten” op school altijd hoger dan thuis en zodra hij overvraagd wordt, wordt het lastig. Hier kan hij niet zo goed mee omgaan en dan is het zaak om zo snel mogelijk de rust weer terug te krijgen. Inmiddels kunnen ze Zoon op school ook heel goed “lezen” en weten ze wanneer dit punt is bereikt. Onverwachte situaties blijven het moeilijkst. De ene keer gaat dit prima en voegt hij zich heel snel naar de nieuwe situatie en de andere keer is dit wat lastiger. In dat soort gevallen roep ik altijd: “lang leve de iPad!” :).

Zoon heeft erg veel moeite met taal. Lezen, vertellen, schrijven…..dat is allemaal erg lastig. Dit hoeft niet bij ieder autistisch kind zo te zijn. Er zijn ook kinderen die juist op andere vlakken heel veel moeite hebben. Bijvoorbeeld juist bij rekenen of op sociaal gebied. Ondertussen lukt het Zoon al stukken beter om te verwoorden wat hij wilt of bedoelt. Zo benoemt hij het tegenwoordig ook zelf dat het soms druk is in zijn hoofd. Spelen met de iPad of een ander computerspel helpt dan om zijn rust weer terug te krijgen. Dit laten wij dan ook vaker toe dan we zouden doen wanneer deze problematiek niet zou spelen. Wat dan weer vaak door andere mensen niet begrepen wordt.

Ook dit stuk moet je als ouders leren. Het omgaan met reacties van anderen. Gelukkig heeft Zoon niet zoveel last van woede-aanvallen, maar hij kan wel eens onverwacht druk doen in bijvoorbeeld een supermarkt. De blikken die je dan soms krijgt van mensen om je heen zijn moeilijk te negeren. Inmiddels kan ik hier prima mee omgaan en krijgen dat soort mensen een brede glimlach van mij te zien. Ze weten niet beter en daardoor zijn ze een gelukkig mens. Ze hebben blijkbaar geen kindjes in de omgeving met een autistische stoornis.

Het stukje waar ik heel dankbaar voor ben, is dat Zoon wel aanhankelijk is. De mensen die voor hem vertrouwd zijn, krijgen soms spontaan een dikke knuffel. Dat is best bijzonder voor een kindje met autisme. Vriendjes ziijn ook erg belangrijk voor hem. Terwijl er ook veel autistische kindjes zijn die daar niet zoveel behoefte aan hebben en liever in hun eigen wereldje spelen. Zoon speelt echter graag met anderen. Niet dat dit altijd even gemakkelijk en probleemloos gaat, maar het feit dat hij het wel graag wil, stimuleren wij wel. Op sociaal vlak willen we er zoveel mogelijk uit zien te halen. En hoe mooi is het dan als er een horde kindjes ‘s-middags staat te wachten tot Zoon met de taxi thuis komt? Zodat ze met hem buiten kunnen spelen? Ik kan u vertellen…..dat is heel mooi en doet een moederhart goed.

Zoon is happy en zit prima in z’n vel!!! Dit is het enige wat wij nauwlettend in de gaten houden. We kunnen kinderen immers alles leren en ja…..het ene kind wat meer en wat sneller dan het andere……maar wij kunnen kinderen niet leren om gelukkig te zijn. En laat dat nou het allerbelangrijkste op deze aardkloot zijn…………

Categories
Verhalen

Korte verhalen deel 11 – Slapeloosheid

Jeroen was woest!!! Hij banjerde zijn zwaarbewaakte cel op en neer!! Daar zat hij nou! Van zijn bed gelicht door een arrestatieteam. Hij werd gezien als hoofd van de criminele organisatie van Steven. Zoals het er nu uitzag, was hij zwaar de klos. En Steven zat op een plek waarvan niemand iets wist!! Zijn jongens hadden hem niet op het opgegeven adres kunnen vinden en de poging om Steven een koekje van eigen deeg te geven, was dan ook jammerlijk mislukt. Niemand wist waar Steven precies uithing, met als gevolg dat hij nu zwaar in de shit zat. Enkele dagen geleden had hij nog het idee dat de rollen eindelijk omgedraaid waren. Wat kan een mens zich vergissen! Hij kon nu opdraaien voor alle duistere praktijken die zijn opgezet, georganiseerd en draaiende gehouden door Steven.

Die trut bleek nog te leven. Dat had Steven dus ook nog eens verkloot. En nu had ze dus een boekje opengedaan over wat er allemaal gebeurde binnen de organisatie van Steven. Zijn naam werd in verband gebracht en ze had aangifte gedaan van verkrachting tegen hem. Hij zou haar nog wel krijgen. Als ze dacht dat ze hier zomaar mee weg zou komen, dan heeft ze het mooi mis. Hij zou vanuit de gevangenis wel zorgen dat ze alsnog werd omgelegd. Hoe, dat moest hij nog bedenken, maar dit liet hij niet over zijn kant gaan. Zijn ogen spuwden vuur en het liefst zou hij alle bewakers om hem heen neerslaan. Als hij een pistool zou hebben zou hij ze van kant maken….stuk voor stuk. Net als die ongelofelijk bitch Suzan. Zijn woede nam abnormale proporties aan. Hij kende zichzelf niet eens op deze manier.

Adem halen! Hij moest rustig blijven adem halen. Hij zou er niks mee opschieten als ze hem een kalmerend middel zouden toedienen. Helder blijven! Dat is wat  hij moest doen. Helder blijven en nadenken. Een plan uitzetten. Bedenken hoe hij zijn hachje kan redden en bedenken hoe hij Steven zou kunnen traceren. Hij zou er alles aan doen om hem op te laten sluiten. Hij had tijdens de vele verhoren van de afgelopen dagen al vaak zijn naam genoemd. Vooral in combinatie met Suzan en als baas van de criminele organisatie. Niet hij maar Steven moet hiervoor opdraaien. Hij zou er niet helemaal ongeschonden vanaf komen, maar Steven moet op z’n minst de volle mep krijgen. Hij is degene die verantwoordelijk is voor al deze ellende. Hij moet dit dan ook maar oplossen of betergezegd…….uitzitten! Z’n straf!

Slapen zat er al dagen niet in. En zonder slaap werd hij steeds onrustiger. En kwader. Misschien moest hij toch maar proberen om vannacht, al was het maar een paar uurtjes, te slapen. Misschien kon hij morgen dan wat helderder nadenken. Nu spookte er zo ongelofelijk veel door zijn hoofd. Hij moet op een rijtje zien te krijgen wat er geregeld moet worden. Nu loopt alles door elkaar in zijn hoofd. Als die bewakers hem op z’n minst een pen en papier zouden wilden geven….Maar dat zal wel niet……de kutjanussen. Van een pen kon hij een steekwapen maken. De zware bewaking liet dat niet toe. Misschien dan toch maar eerst slapen……als hij eerst toch eens wat kon slapen! Steeds op het moment van inslapen, zag hij die trut weer voor zich. Ze had het wéér overleefd! De volgende keer gaat het goed gebeuren! Haar geluk raakt op, daar gaat hij voor zorgen…………