Categories
Zomaar

Wordfeud

Lien heeft een nieuwe verslaving. Wordfeud. Voor wie geen idee heeft waar ik het over heb: online Scrabble via de slimme telefoon. De Iphone in mijn geval. Normaal ben ik niet zo van apps. Manlief is hier van de gadgets, van de electronica en van alles er om heen. Dat maakt mij lui. Ik weet niks van de televisies, van de computers, van de PS3, de Wii of de mediacenter. Ik weet hoe ze aan moeten en verder houdt het snel op. Je kunt nu eenmaal ook niet overal verstand van hebben, denk ik dan maar. Alle apparaten waar “Miele” op staat, begrijp ik hartstikke goed en daar kom ik al een heel eind mee. De rest laat ik met liefde aan Man over. Het is zijn ding, dus dan moet hij ook maar zorgen dat het werkt. En dat doet’ie graag hoor……vooral het aanschaffen van al die nieuwe dingen!
Voordat er echter weer iets nieuws in huis komt, gaat er heel wat gezucht van mijn kant aan vooraf. Ik weet dat Man z’n verlanglijstjes altijd aanzienlijk langer zijn dan de mijne. En dan heb ik het nog niet over de prijscategorie gehad waar zijn spulletjes in vallen. Ben ik nog blij met een nieuwe lipstick van hooguit 15 euro, heeft hij weer een Sonos system van 400 euro bovenaan staan. Denk ik aan een nieuw tosti-ijzer voor zo’n 50 euro, heeft hij alweer bedacht dat die nieuwe Iphone 4S wel interessant is. Ach ja, ik ga er niet te lang op door, want dit wist ik natuurlijk al lang voordat ik 2 jaar geleden “JA” zei in het stadhuis.
Maar goed, even terug naar de apps. In dit geval de Wordfeud app. Zoals ik al zei wordt mijn telefoon overladen met apps die Man, al dan niet gratis, voor mij download. Ik doe er niks mee. Het irriteert me alleen maar dat m’n telefoon zo belachelijk vol staat met icoontjes waarvan ik niet weet wat ik ermee moet. Zo schrok ik, samen met de rest van mijn collega’s, mezelf gisteren het apelazerus toen ik een sms-je ontving. Had’ie weer een belachelijke ringtone geinstalleerd waarvan iedereen in de lach schoot en ik een rooie biet kreeg. Voor schut gewoon. Dat is Man. Als hij erbij was geweest, had’ie het hardst gelachen van allemaal.*als je dit leest lieve Man: ik strijk je hemden niet meer, voordat die belachelijke ringtone eraf is*
Maar dat Wordfeud hè, dat spelleke is toch zo leuk! Momenteel ben ik het met 6 mensen tegelijk aan het spelen. Dat kan dus gewoon. Heb je geen tijd, dan ga je gewoon verder op het moment dat het wel lukt. ‘s-Avonds bijvoorbeeld als de kindjes op één oor liggen en er geen bal op TV is. Je kunt het trouwens ook heel gemakkelijk combineren met TV-kijken, vind ik zelf. Toch haalde ik in eerste instantie ook m’n neus op toen Man me vertelde wat er nu weer was bijgezet op mijn telefoon. Wat moest ik daar nou weer mee?? Maar ik moet hier op terug komen. Het is echt leuk en echt verslavend. Eindelijk eens iets wat ik kan en wat ik leuk vind. Nu nog de rest van de zooi eraf zien te krijgen, maar dat komt vast goed *zolang er maar genoeg ongestreken hemden liggen*!

Categories
Zomaar

Radiostilte

Je zou bijna denken dat er helemaal niks gebeurt in mijn leventje. Er wordt weinig tot niets geblogd en het is akelig stil op de diverse sites. Toch is er niks minder waar. Het is juist zo druk dat ik simpelweg geen ruimte heb kunnen vinden om iets te schrijven. Ook speelde een groot gebrek aan inspiratie me parten de laatste weken. Daar is onder andere een flinke griep één van de mede-veroorzakers van, maar ook zonder die griep weet ik niet of er veel op papier was gekomen.

We hadden verwacht dat we na de zomervakantie wel in rustiger vaarwater zouden belanden, maar ook dit blijkt absoluut niet het geval.

Iedereen wil een afspraak met mij en/of manlief. De ambulante hulpverleenster, de fysiotherapeute, de logopediste, de mentor van de groep waar Zoon in zit en ga zo maar door. Het is iedere week weer passen en meten voor wat betreft de beschikbare tijd. Gevolg van deze drukte is dat mijn lijf me even een halt heeft toegeroepen en dat ik 2 weken met een flinke griep heb thuisgezeten. En eerlijkgezegd ben ik nog niet helemaal fit.

Swa…..ook niet ziek genoeg om thuis in bed te liggen, dus inmiddels ben ik weer van de partij op kantoor. Waar ook steeds weer nieuwe ontwikkelingen gaande zijn en het dus iedere keer maar weer afwachten is of mijn bureaustoel er nog staat en m’n pasjes het nog doen ;). Je weet tenslotte maar nooit…….

Verder gaat het wel goed hoor lieve mensen, er zitten simpelweg te weinig uren in een dag…….er van uitgaande dat er ook nog een aantal geslapen moet worden en dat laatste gaat me erg goed af. Slapen is eigenlijk mijn grootste hobby op dit moment. Het liefst veul en lang!!!

En in mijn joggingbroek op de bank hangen. Ook een heerlijke bezigheid. Helaas is daar dus ook te weinig tijd voor naar m’n zin.

Tel bij dit alles nog eens het onderhouden van onze sociale contacten op en ja hoor, de week zit nokkievol. Leuk hoor en gezellig, maar soms iets te veel van het goede. Al zijn het ook weer deze lieve contacten die mij op de been houden en er zijn als ik ze nodig heb.

Wel balen dat ik net de griep moet krijgen tijdens de 2 mooiste weken van 2011. Niks geen “er-op-uit”, niks geen “late-avondjes-met-vrienden-en-borrels”, niks geen “gezellige-BBQ’s”. Nope, lekker rustig thuis en op tijd naar bed. Ach ja, ook dat is niet het einde van de wereld. En natuurlijk gunde ik iedereen een paar van deze mooie weekjes. Zeker na zo’n pet-zomer van afgelopen jaar. Iedereen krijgt goede zin van een stralend zonnetje. Griep of geen griep. Mooi weer geeft nou eenmaal positieve energie en dat kan iedereen wel gebruiken. Zeker ik :).

Over energie gesproken, of het tekort eraan, deze weken hebben mij ook weer aan het denken gezet. Wat wil ik nou allemaal precies???

Blijf ik bijvoorbeeld dit werk doen? 24 uur per week? Of wordt het tijd voor iets anders? Zelfontplooiing op m’n 43e? Alles heeft altijd z’n redenen. Dat is althans mijn overtuiging. Wat er ook gebeurt in je leven, het gebeurt met een bepaald doel. Misschien dat dit wat zweverig klinkt allemaal, maar het is wel zoals ik het voel. Dus alles in mijn leventje gebeurt met een bepaalde reden, alleen is het soms een lange weg om uit te zoeken waarom dan precies. Wat is het leerproces voor mij? Wat brengt het mij verder en hoe ga ik ermee om? Dat wij een zoontje met autisme hebben gekregen, zal ook zeker niet zonder reden zijn. Zoon hoort bij ons. Wij zijn de ouders die hem helemaal de ruimte geven om te zijn wie hij is. En ik denk dat we daar tot nu toe heel goed in zijn geslaagd. Natuurlijk ligt er nog een hele weg voor ons en zal het niet altijd even gemakkelijk gaan, maar de basis is goed en dat helpt ons al zoveel verder.

Op werkgebied heb ik dan ook het gevoel dat er, ondanks mijn 43e, nog een heel pad voor me ligt. In welke richting, hoe, wat, waar dat weet ik alleen nog niet precies. Soms zijn er situaties die je dwingen om eens stil te staan bij wat je nou precies wilt. Die fase heb ik nu duidelijk bereikt. Het antwoord heb ik alleen nog niet. En dat is niet erg. Zolang ik maar bewust ben van het feit dat ik zelf uiteindelijk verantwoordelijk ben voor het bereiken van de doelen, dan is het goed………..de rest komt vanzelf……….vroeg of laat!