Wij, als (jong-)volwassenen kunnen onszelf nogal wat verwachtingen opleggen. We hebben een beeld van hoe ons leven er uiteindelijk uit moet zien en hoe de dingen zo ongeveer zouden moeten lopen. Ook met betrekking tot onze kinderen hebben we die verwachtingen. Heel normaal, heeft iedere ouder!
Maar wat als al die verwachtingen ineens moeten worden bijgesteld? Hoe is ons aanpassingsvermogen dan? Lang heb ik gedacht dat ik een persoontje was die dat maar moeilijk zou kunnen. Zeker met betrekking tot de kids. Je wilt ze gewoon alle mogelijkheden bieden en vooral een goede toekomst.
Toch lukt het hoor! Het lukt heel goed zolang je de realiteit maar onder ogen blijft zien. Zolang je weet dat die verwachtingen in sommige gevallen te hoog liggen. Dan moet je wel en dan kun je dat ook. Zelfs ik……..de pietluttige perfectioniste.
Oh……..hoe vaak heb ik gedacht: “mijn kinderen mogen echt niet een hele middag TV kijken!”. Moet je eens kijken wat ze aan doen zijn als het erg slecht weer is en het mij het beste uitkomt! Juist ja………TV kijken!!!
En ook heb ik altijd hard geroepen: “Nee…….minimaal hun A en B diploma moeten ze halen!”. En dan bedoel ik natuurlijk hun zwemdiploma´s. Totdat je merkt dat dat wellicht voor ons manneke iets te hoog gegrepen is. In ieder geval op dit moment. Hij loopt van de ene frustratie in de andere en neemt ons, als ouders, daarin mee. Iedere zaterdag was het maar weer de vraag of hij mee zou doen en of hij überhaupt zijn zwembroek wel aan zou trekken. Zwemmen op zich vindt hij geweldig leuk. Maar de lessen………dat is gewoon even te veel gevraagd. Het onverwachte (wat moet ik nu vandaag weer gaan doen), de grootte van de groep (10-12 kindjes) en de manier van lesgeven, past op dit moment gewoon even niet bij hem. Hij heeft er last van en wij dus ook.
Nadat vorige week weer het volgende voorval zich had aangediend in de kleedkamer en Man onverrichte zaken naar huis kwam, hebben we de knoop doorgehakt. Dan nu maar even niet!
We kijken op een later tijdstip wel weer verder. Als er straks een diagnose bekend is, kunnen we daar wellicht ook wat meer mee. Wie weet is er een zwemschool waar ze kindjes met een “etiketje” op een andere manier lesgeven. En anders leren we hem zelf maar zwemmen. Dat diploma kan me even gestolen worden. Het feit dat hij leert zwemmen en boven kan blijven, is voor mij veel belangrijker. En dat komt goed, dat weet ik zeker.
We zullen vast en zeker nog wel voor meer “bijstellingen van verwachtingen” komen te staan. En ook dat komt goed. Wij als (jong-)volwassenen groeien daar ook van. Wij leren om ook eens op een andere manier naar het leven te kijken……..in ons geval door de ogen van ons ventje…….en ik kan je verzekeren dat de wereld er dan echt niet minder leuk uitziet. Wellicht alleen wat minder veeleisend……..
Month: February 2011
Deurventer
Ik weet niet eens of je dat zo schrijft…….deurventer! Een ouderwets woord voor een nieuwerwetse manier van je spullen aan de man brengen. Nou ja, nieuwerwets…..het is eigenlijk iets wat natuurlijk al eeuwenoud is. Het verkopen van spullen aan de deur. Vroeger waren het spullen en tegenwoordig zijn het services, zoals energie etc.
Zo stond er afgelopen woensdagavond ook weer zo’n pipo voor de deur. Z’n haren zagen eruit alsof hij persoonlijk omver was geblazen door de zonnestorm die langs zou komen. Fred Flinstone was er niks bij………
En dan de verschrikkelijke gedrevenheid van ut ventje (–> schat zo’n dikke 20 jaar jonger dan ik).
Daar kun je aan de ene kant dan weer niet over zeuren want aan de andere kant zijn er ook genoeg jongeren waarbij ik zelf hoogstpersoonlijk wel wat peper in de reet zou wil stoppen om ze enigszins vooruit te krijgen.
Maar allee, terug naar de deurventer. Deze pipo was dus van Oxxio!
De deurbel ging op het moment dat spitsuur hier thuis net voorbij was. Op het moment dat ik net in joggingbroek met de beentjes omhoog op de bank lag te zappen. Wrong moment jochie, wrong moment!
Ik verwachtte iedereen aan de deur maar niet zo’n blaaskaakje met raar haar en een Oxxio jasje. Of ik de consumentenbond kende???? Hey hallo, ben niet helemaal van gisteren al woon ik in een Brabants dorpje in plaats van Amsterdam!!! Wrong opening jochie, wrong opening! Ik stond dus al op scherp……..
Afijn hij begon z’n verkoopverhaal af te steken. Over waarom ik te veel wilde blijven betalen en waarom Oxxio zo’n goed alternatief was. En al probeerde ik hem al zeker 5x duidelijk te maken dat ik niet geïnteresseerd was, hij was onverwurmbaar en bleef maar doorgaan. Nadat ik voor de 6e keer nogal onvriendelijk duidelijk probeerde te maken dat ik niet zat te wachten op z’n verkooppraatje en niet geïnteresseerd was in Oxxio, kwam het eindelijk binnen!!! Met een kort “prettige avond verder en BETAAL ZE!” nokte hij ‘m. Ut joch!!! Perplex sloot ik de voordeur……”en BETAAL ZE!” nog namijmerend in m’n hoofd.
Waar haalde hij het gore lef vandaan! Nou, beste Oxxio, hier leest u een zeer tevreden Essent-klant. En ja, misschien betaal ik wat te veel in de maand of per jaar. En ja, ik ben me van dat feit best bewust. Maar op z’n minst komen ze niet aan m’n kop zeiken op m’n vrije avondje TV-hangen. En mocht ik nou mezelf volgend jaar een hoedje schrikken van de jaarafrekening van Essent en me op dat moment beramen om over te stappen naar een ander………NO WAY dat het ooit naar Oxxio zal zijn!
En de volgende keer als ik zo’n pipo met ontploft haar aan de deur heb, geef ik hem eerst een kaartje van de kapsalon van zuslief en zal ik hem de vraag stellen of hij zich bewust is van het feit dat hij VEEL TE VEEL betaald heeft voor de kapper 😉