Categories
Zomaar

Vorig jaar!

Vorig jaar rond deze tijd hadden we onze vrijgezellenfeestjes net achter de rug. Vorig jaar moest ik die dag een T-shirt dragen met de tekst: “ik word de bruid……..hopelijk houd ik het dit keer langer dan een jaar uit!”. Maar, lieve mensen, ik kan u het heuglijke nieuws mededelen, dat aanstaande zondag dat eerste jaar voorbij is. Jawel……zelfs zonder dat er een echtscheidingsaanvraag in behandeling is. En ook zonder dat het de bedoeling is (van mijn kant dan toch 😉 ) om die aanvraag op korte termijn in te dienen. Best knap. Vind ik van mezelf. En ook wel een beetje knap van Man.
Het waren tenslotte steeds de mannen die de benen namen! Wat wellicht mijn moeilijkheidsgraad aangeeft. Misschien te veeleisend. Misschien in het verleden té meegaand, zodat het niet meer spetterde. Maar door de jaren heen ben ook ik gegroeid. In alle opzichten. Jaja…ook een ietsiepietsie in omvang 😉 . Maar los van de lichamelijke veranderingen, laat ik ook het kaas niet meer van m’n brood eten. Bovendien weet ik nu dat ik het ook alleen zou kunnen. Ik heb genoeg zelfvertrouwen opgebouwd om Man als een toegevoegde waarde te zien. Mijn geluk is niet afhankelijk van hem. Mijn geluk zit in mij en dat hij daar deel van uit maakt, is alleen maar een heel fijn stukje extra. Dat zelfvertrouwen is natuurlijk niet zomaar komen aanwaaien. Daar is heel wat aan vooraf gegaan. En het feit dat ik weet dat ik het alleen zou kunnen, wil nog niet zeggen dat het alleen ook fijner/gezelliger is. Het leven is zoveel leuker als je het met iemand kunt delen die op dezelfde golflengte zit. Iemand waar ik bovendien 2 kindjes mee op de wereld hebt gezet. Iemand die los van mij ook zelfstandig kan functioneren en dus ook niet van mij afhankelijk is (behalve voor het strijken van z’n overhemden dan….. ;-)).
Mijn leven is al 11 jaar lang leuker met Man. Dus laten we het vooral nog lange tijd zo houden 🙂 .
Het motto dat ik manlief wel kan missen, maar z’n salaris niet, houd ik er dan ook nog maar ff in……. 🙂 .

Categories
Zomaar

Opstartproblemen of toch PMS??

En zo gebeurt het dat ik op vrijdagmiddag om 15h30 kinderloos door een stortbui over de A27 terug rijd naar huis. Ze zijn logeren. Mijn schatjes, mijn kleine holigans, die éénmaal bij opa en oma gearriveerd als 2 ongeleide projectielen over de banken rosten en luisteren ho maar!!! Hopelijk overleven opa en oma (en de bank by-the-way) het logeeravontuur.
Vantevoren lijkt dat allemaal zo’n goed plan hè. Heerlijk een avondje voor ons tweetjes. Een hapje eten, nog even de stad in en nog naar een verjaardag…..gezellig. Maar dan lees ik op nu.nl dat zowat heel Nederland één grote takke-file is. En dat het zomaar zou kunnen dat manlief heul laat thuiskomt uit Den Haag. En we misschien helemaal geen tijd meer hebben voor wat winkels in Wolluk-city. Balen mensen balen.
Zeker als je al een paar dagen in een soort van PMS-bui zit. Voor de mannen onder ons, Pre Menstrual Syndrome. Er zijn wel meer vrouwen die er last van hebben. Niet dat ik het in ernstige mate heb, maar toch…..
Iedere maand is het weer te merken aan m’n humeur, aan m’n gemoedsrust, aan m’n behoefte aan chocolade, aan m’n BH die ineens wel 2 maten te klein lijkt (tot groot genoegen van manlief, maar dat terzijde) en tenslotte aan de zeurende buikpijn. De echte menstruatie blijft vervolgens achterwege. Daar zorgt een erg fijn voorbehoedsmiddel wel voor……
Afijn, weer genoeg in detail getreden geloof ik 😉 . That’s me……an open book! Een never-ending-story betergezegd…haha…ik moet weer lachen om mezelf, grappig. PMS is dus weer op z’n retour! Of het was dit keer helemaal geen PMS, maar vakantie-ontwennings-verschijnselen. Dat kan ook nog.
Want, jeetje, wat had ik een opstartproblemen deze week. Ik nog meer dan de kindjes. En vooral Zoon ging van het begin af aan heel goed. Net of er geen vakantie was geweest, schreef de juf nog in z’n schriftje. Fijn. Heel fijn. Alleen jammer dat hij vanochtend toch een paar ‘dwarsliggers’ scheen te hebben veroberd. Hij weigerde naar huis te lopen. Meneertje wilde met de auto en dat ging dus niet, want ik was ze te voet gaan ophalen. En als meneertje zegt dat hij iets niet doet, dan doet hij het dus ook niet. En wat bij andere kindjes werkt (bijv. zelf gewoon doorlopen) dat werkt niet bij ons ventje. Die ging gewoon op de stoep zitten en bleef daar net zo lang zitten tot ik hem weer kwam halen. Klein addergebroed. Maar wel MIJN addergebroed. En na wat pogingen van mijn kant, kreeg ik hem tenslotte mee. Pfff…..
Dochter is ook prima gestart in groep 4. Haar opstartproblemen uitten zich alleen door vervroegd pubergedrag. Alles wat ik zeg is stom. Alles wat ze moet doen is stom. Alle kleren die ze heeft, zijn stom. En het woordje “boeien” gebruikt ze in zowat elke zin als stopwoord.
Nee, een gezellig weekje hebben we achter de rug…..op naar weer een nieuwe!!!

Categories
Zomaar

Bye Bye Holiday

Nou, daar zitten we dan…….aan de voorochtend van het moment waarop het hele circus weer gaat beginnen. Het circus van op-tijd-uit-bed, van lunchpakketjes/fruit maken, van tasjes inpakken en van alles op-uur-en-tijd. Niks geen geleuter meer in de ochtend. Niks geen tot 10uur in de pyama rondhangen en niks geen vrijheid-blijheid meer. En eerlijkgezegd is dit het eerste jaar dat ik niet hard roep: “de vlag gaat uit maandag!”. Voorgaande jaren was ik erg blij met weer ritme-in-de-tent! Dit jaar zijn de 6 weken zo relaxed verlopen dat het van mij best nog wat langer had mogen duren. Dochter die inmiddels op een leeftijd is dat ze lekker haar eigen gang gaat en Zoon waarover ik me in vakanties geen zorgen hoef te maken. Die gewoon alles op ZIJN tempo mag doen en niets MOET. Heerlijk……
Maar hoe dan ook, morgen gaat alles weer beginnen en gisteren hebben we al een kleine voorproef gehad van de zwemles die weer is gestart. Het was weer even wennen voor ons manneke. Allemaal dingen die hij moest. Niet het soort zwemmen zoals we in Spanje dag-in-dag-uit deden. Het continue bommetjes maken, met papa stoeien en onderwatertikkertje met z’n zus en z’n vriendjes. Een waterratje. Dat zeker.
Spanje was in één woord: GEWELDIG. Wat hebben we een superfijne vakantie gehad. Eigenlijk ben ik geen voorstander van ieder jaar naar dezelfde plek te gaan, maar ik denk dat we nu toch wel een stek hebben gevonden waar we het geweldig naar onze zin hebben. En wat, ondanks dat we er dit jaar voor de 2e keer waren, zeker niet is tegengevallen. En eerlijkgezegd denk ik dat iedere andere camping die we nu nog overwegen alleen maar kan tegenvallen. En dan heb ik het niet over de zwembaden hoor. Die kunnen zeker groter en mooier. Maar de caravans, de ruimte die daarbij zit en het schone ervan, zullen niet veel campings evenaren. Over alles is nagedacht. Kortom, wij vinden het er super en als het aan mij ligt…….VOLGEND JAAR WEER!
Dochterlief was de laatste avond zo aan het huilen dat ze weer naar huis moest. Ze wilde niet. Ze wilde daar blijven wonen, want dan kon ze uit school tenminste iedere dag lekker gaan zwemmen. Goed bedacht. En toen ik vroeg hoe dat dan met de opa’s en oma’s moest, antwoordde ze: “die hoeven toch niet meer te werken, dus dan moeten die ook maar hier komen wonen!”. Sja, wat is daar dan tegen in te brengen hè?!
Pas toen ik haar had beloofd om volgend jaar te proberen weer hier naartoe te gaan, ging ze uiteindelijk slapen……onze dramaqueen.
Éénmaal thuis, bij haar vriendinnen, was het weer snel goed. Wat is er nou tenslotte fijner dan je EIGEN bed en je EIGEN douche/bad???? Dat is altijd weer het fijne van thuiskomen…….je realiseert je des te meer hoe fijn het daar is!!
De eerste week op de camping hebben we onze Spaanse kennissen van vorig jaar weer ontmoet. Wat een gastvrije, warme mensen zijn dat toch. Ze hebben ons Moijito’s leren maken en wij hebben ze meegenomen naar een echte Hollandse Snackbar :). Hilarisch, dat snapt u! Én goed voor m’n Spaans……m’n woordenschat is op z’n minst weer wat uitgebreid.
Voor de rest hebben we ontzettend veel plezier gehad met een aantal andere Nederlandse gezinnen. Gezinnen met kinderen in ongeveer dezelfde leeftijden als wij. Ideaal! Ze hebben zo fijn gespeeld en ook op het zwembad was dat ontzettend leuk. Dochter hebben we voor het eerst echt losgelaten. Die ging ‘s-ochtends met 2 vriendinnen zelf naar het zwembad. Nou was er wel toezicht op de zwembaden hoor en opgeschoten jeugd was op dat tijdstip nog niet wakker, dus wat dat betreft was het niet zo spannend……..maar toch………dat loslaten hè?! Het moeilijkste wat er is………
En het besef dat ze dus al zo groot worden…..ook dat!
Afijn, het is voorbij. Vandaag nog even genieten van het zonnetje en dan morgen weer naar kantoor. Aan alles komt nu éénmaal een einde. Een geluk dat de volgende vakantie alweer geboekt is (shame on me)……lekker skiën!