Hier zijn we weer! Eindelijk weer met een nieuw blogje! Ik leef nog hoor lieve mensen! Niks aan de hand.
Het heeft even geduurd, maar ik heb het (zoals gewoonlijk) weer lekker druk gehad de afgelopen dagen. Bovendien had ik even rust nodig en heb ik vorige week van een heerlijke vrije dag genoten, die ik zonder PC of laptop heb doorgebracht. En dan nog het mooie weer! Dat ook nog. Sjonge jonge, wat een temperaturen! Ik zou bijna blij zijn om te werken en op kantoor te zitten met de airco aan. Niet echt natuurlijk, want wat gaat er nou boven het in de tuin zitten met een goed boek, het zonnetje hoog aan de hemel en het zwembad in de buurt. Weliswaar een bad van slecht 2,5m doorsnee, maar toch. Zelfs ik kan er in liggen, bovenop de krokodil van de kids. En dat heb ik dan ook gedaan afgelopen zondag. Had u wel willen zien hè?! Geef maar toe! Het zal ook best een hilarisch gezicht zijn geweest, want de kinderen stopten niet met lachen en deden uitermate hun best om mij om te kiepen, wat uiteindelijk ook lukte (en nee, het zwembad was niet meteen helemaal leeg!). En daarna had ik het weer druk met opdrogen in de zon. Met een glaasje wijn en een goed boek. Er zijn vervelendere dingen, kan ik u vertellen. Maar goed…….het werk gaat natuurlijk ook gewoon door. Net zoals het WK voetbal, wat ook nog op de voet gevolgd dient te worden. En schooldingen, zoals een ouderraad-vergadering, 10 minuten-gesprekken, op kraamvisite bij de juf en een gesprek met de ambulant begeleidster en Zoon z’n juf. Druk druk druk. Bovendien staan er voor de komende 1,5 week nog 3 etentjes/uitjes voor ondergetekende op het programma. Heel vervelend. Ik wil u niet jaloers maken hoor, maar u begrijpt dat de tijd om te bloggen wel zeer beperkt zal zijn met zo’n bezig bijtje als ik 😉 .
Oh en dan ben ik u nog vergeten te vertellen dat het bestellen van nieuwe winterjassen voor mijn kindjes ook erg hoog op mijn prioriteitenlijstje stond. Stelt u zich eens voor dat het weer omslaat of dat die ene jas die ik perse wilde hebben niet meer te verkrijgen zou zijn over pakembeet 2 maandjes? Ik kreeg van een medemoeder een adresje voor Airforce-jassen tegen een aantrekkelijk prijsje. Althans, ik vond het een aantrekkelijk prijsje. Manlief viel zowat van z’n stoel, maar dat doet’ie nogal snel :). Hij went er wel aan en kent me ondertussen. Niet dat hij het niet leuk vindt als ze er leuk uitzien en soms ook wat merkkleding dragen, maar hij vindt de hoeveelheid vaak wat overbodig. Zeg! Kan ik er wat aan doen dat ze zo hard groeien??? Bovendien koop ik vaak in de uitverkoop en ook regelmatig dingetjes bij een Hema, H&M of Jola. Alleen een winterjas is van een ander kaliber. Zeker als er ook nog in geskied moet worden. Niet dat ik hier mezelf probeer goed te praten hoor. Ik weet ook wel dat ik soms het spreekwoordelijke gat in m’n hand heb. Of gewoon simpelweg geen vingers die het geld kunnen vasthouden. Op de één of andere manier moet het uit m’n portemonnee of van m’n bankrekening. Niks aan te doen. Dat heb je weleens.
En eerlijk is eerlijk…….als het om wat voor reden dan ook niet zou kunnen, zou ik het niet doen. Simpel as that.
En ik weet het eigenlijk ook altijd wel zo te brengen dat manlief het achteraf wel leuk vindt. Toen hij zondagochtend om 10h30 uit z’n bed kwam rollen (terwijl ik al sinds 07h30 paraat was, maar dat terzijde) deelde ik hem subtiel mede dat hij de volgende keer ook beter vroeg op kon staan. De 3 uur die hij die ochtend langer had geslapen, had ik gebruikt om op internet te shoppen. En dat was wonderbaarlijk goed gelukt :). Vooral voor de kindjes (eigenlijk altijd voor de kindjes).
Ik heb dan ook met een brede glimlach destijds het boek shop-a-holic gelezen. Zo herkenbaar. Natuurlijk ben ik niet zo extreem, god-zij-dank, maar ik ken ook wel het gevoel van iets perse willen hebben. Alsof er een soort van aantrekkingskracht op zit. En ik weet dat het stom is en stom klinkt, maar er zijn wel meer dingen op de wereld die stom zijn. Zolang ik alles keurig betaal, kan ik wel leven met die eigenschap. Nu manlief nog………al wist hij vorig jaar september heel goed waar hij aan begon toen hij met me trouwde 😉
Month: June 2010
Zal ik me dan……..als vrouw zijnde……..toch maar eens wagen aan een blogje over het WK-voetbal? Een groot risico omdat de meeste mannen onder u de kennis van vrouwen over voetbal nogal onderschat. Echter weest u gerust: ik weet wat buiten-spel is, dat hands niet mag, in welk goal gescoord moet worden, wat een gele en rode kaart betekenen, hoe de trainer heet, wat een penalty is en zelfs de meeste spelers ken ik nog van naam. Het valt dus mee ;-).
En van een mooi en dynamisch partijtje voetbal kan ik echt genieten. Helaas was dat zaterdag niet het geval. Het feit dat we in de kroeg stonden en in gezelschap waren van leuke mensen, maakte veel goed. Het voetbal was natuurlijk te saai voor woorden. Als ik thuis had gekeken was mijn interesse snel naar het nulpunt gezakt en was ik me ongetwijfeld over de was of het eten gaan bekommeren.
Maar eerlijk is eerlijk. Ze hebben gewonnen. Yolanthe zal bij zijn dat haar Wesley heeft gescoord. Er is dus nog geen reden om het huwelijk af te blazen……..want laat ons nou eerlijk wezen…….het is dat meneertje Sneijder zoveel centjes verdient met het voetbal……..voor z’n looks zal ze niet zijn gevallen.
Bovendien heeft Oranje in het verleden ook wedstrijden gespeeld, die kneitergoed waren en die ze uiteindelijk toch verloren. Daar worden we ook geen kampioen mee. Laten we dus hopen dat dit een opstart-fase was en dat het vanaf nu alleen maar meer gaat spetteren. Nederland-Japan is inmiddels door de pers gebombardeerd tot saaiste wedstrijd van het toernooi. Maar laten we eerlijk wezen. Ivoorkust-Brazilië spetterde dan wel……maar meer dan de belachelijke ovetredingen, onterechte gele/rode kaart en idiote scheidsrechter blijft er ook niet hangen in mijn gedachten. Maar OK……het spetterde……iets wat Oranje nog niet heeft gedaan.
(Sja……mss achteraf onder de douche……maar dat soort gespetter bedoel ik hier dus niet :))
En nu op naar donderdag. Een wedstrijd waar niks meer van af zal hangen. Wellicht dat ze zonder de druk beter presteren en dat we nu uiteindelijk écht voetbal te zien krijgen.
Ik ben tot nu toe al lang blij dat de kroeg waar Jupiler werd geschonken, mijn bavaria-jurkje niet heeft verbannen!
Vakantiegevoel
Heel heel langzaam beginnen we allemaal stiekem een beetje naar de vakantie uit te kijken. Het duurt natuurlijk nog steeds een flink aantal weekjes, maar toch…… Mensen die niet gebonden zijn aan schoolvakanties zien we om ons heen al vertrekken of zelfs terugkomen. Bruin getint, relaxed, uitgerust. En dat doet me al een beetje verlangen naar onze eigen vakantie. Het zonnetje buiten doet daarbij ook een aardige duit in het bekende zakje. Heerlijk gewoon.
En Dochter die bij ieder nieuw truitje, kort broekje of jurkje enthousiast roept: “dat is gaaf voor in Spanje mama!” en Zoon die bedenkt dat hij wel dan toch wel ongeveer z’n hele speelgoedkast mee wil nemen. In ieder geval z’n fiets, skateboard en step!!!
Ik denk niet dat papa daar in trapt. Op www.nu.nl werd laatst zelfs nog een stukje gewijd aan het feit dat vrouwen beter de koffers en mannen de auto kunnen inpakken. De rollen zijn hier dus keurig verdeeld. Daar zijn wij door schade en schande al jaren geleden achtergekomen. Mijn, overigens goedbedoelde, hulp met het inladen van de auto werd niet gewaardeerd door manlief. Sterker nog, hij wil me niet eens in de buurt hebben. Ik moet zorgen dat alles klaar staat wat in la voiture moet en hij zorgt dat het uiteindelijk mee kan naar Spanje. Op zijn beurt, zorgt hij dat hij uit de buurt van de koffers blijft en zich niet bemoeit met wat wel en wat niet mee moet. Ik weet ondertussen feilloos de prioriteiten goed te stellen, nadat we (natuurlijk) al diverse malen met boze blikken, gezichten en afgrijselijk gemopper hebben moeten constateren dat ik weer veel te veel had klaargezet en dat het onvermijdelijk was om de dak-koffer op de auto te plaatsen. Echter sinds we vorig jaar deze nieuwe auto kregen……en daar nog geen rails voor de dak-koffer voor beschikbaar was……moest ik drastisch minderen met de spullen! En dat lukt hoor mensen. Dat lukt prima. Maar ik ben zo’n “hoe-meer-ruimte-hoe-meer-ik-meeneem-type”! Vorig jaar paste alles keurig in de achterbak van de auto. En aangezien we nu nog steeds geen rails hebben aangeschaft (en manlief heeft gezien dat het dus wel lukt zonder!) zal het dit jaar ook weer zonder hutkoffer op het dak richting onze vakantiebestemming worden. Niet erg natuurlijk. Het rijdt vele malen fijner zonder zo’n ding op het dak en bovendien scheelt het ook nog in de brandstof (die overigens met de tankpas van de zaak wordt betaald, maar toch……milieutechnisch is het ook beter).
Maar goed, de kindjes zullen eerst nog een aantal weekjes naar school moeten, de avond-3-daagse moeten lopen, op schoolreisje gaan en mams moet nog flink wat weken werken! Dusseh………nee, de koffers zijn nog niet tevoorschijn gehaald en dat duurt nog wel even. Maar dromen mag natuurlijk alvast wel een beetje. Zelf heb ik 4,5 week zomervakantie en ik besef dat dat erg luxe is en dat het als ik er éénmaal aan begonnen ben, ook weer vliegensvlug om zal zijn. Wat echter niet wegneemt dat ik er erg naar uit kijk en naar verlang. 4,5 week!!!! Da’s dus gewoon een hele maand!!! Lekker zeg………
Asociale buurt????
Je zou het bijna gaan denken! Niet dat het er aan de buitenkant zo armoedig uitziet hoor. Niks daarvan. Keurig onderhouden tuintjes, straatjes en opritten. Mooie bloemen en gordijnen voor het raam. Nieuwe auto’s op de oprit. Alles ziet er aan de buitenkant heel fris en fruitig uit. Niks op aan te merken. Veel contact hebben we niet met de mensen uit onze straat, op een enkele bewoner na (jaja buurvrouw C. dat zijn jullie 🙂 ). De meeste kindjes wonen namelijk in een zijstraat van onze straat en daar kennen we dus veel meer mensen. De behoefte om de rest beter te leren kennen, is er dan ook niet echt.
Maar nu beginnen zich toch wat kleine probleempjes voor te doen. Afval-probleempjes. En die begonnen heel klein en worden nu toch wel redelijk irritant, moet ik toegeven. Vooral omdat het verzamel-afval-punt bij ons voor de deur is.
Met dat laatste heb ik überhaupt geen problemen. Tenminste…….zolang de bewoners zich netjes blijven gedragen.
Zoals u allen bekend zal zijn, is de gemeente sinds eind 2009 gestart met het apart verzamelen van plastic afval. Uit milieuvriendelijk oogpunt een supergoed initiatief. Bovendien houd ik nu ineens zeeën van ruimte over in mijn container. Die ook per lediging en per kilo betaald moet worden. Al met al een initiatief wat door menig bewoner positief is ontvangen.
Toch zijn er nog steeds mensen die niet kunnen lezen of wie het allemaal geen ene reet kan schelen. Voor nop is voor nop, dus lekker volproppen die zakken!! Met van alles en nog wat!!!
Vorige maand lag er ineens een plastic tasje van de lokale supermarkt tussen. Volgepropt en niet eens dichtgebonden, waardoor het losse afval zo onze voortuin inwaaide. De ophaaldienst nam het bewuste tasje niet mee. Ofcourse not. In de procedure staat duidelijk beschreven dat het plastic afval alleen in de daarvoor bestemde zakken mag worden aangeboden. Gelukkig was een dag later het tasje toch verdwenen en gaan wij er dan ook vanuit dat de eigenaar het weer mee terug heeft genomen naar huis.
Het blijkt ook erg moeilijk te zijn om te weten wat er nou wel en niet in de zakken mag. Afgelopen vrijdag is er dus een zak (dit keer wel de juiste afvalzak) aangeboden met bijvoorbeeld lege pakken yoghurt, chocoladevla en melk. En ja hoor, de ophaaldienst liet wederom deze zak staan. Sterker nog, de ophaaldienst pleurde de zak tegen ons hegje, alsof ze er al van uit gingen dat de zak wel van ons zou zijn!!!
Ik heb hem vervolgens weer netjes op de verzamelplek teruggelegd. In de veronderstelling dat de eigenaar z’n zak weer wel mee zou nemen aan het einde van de dag. We zijn nu inmiddels 5 dagen verder en de zak ligt er nog. Mijn irritatieniveau heeft inmiddels een aardig hoogtepunt bereikt.
Gisteravond bij thuiskomst zag ik de zak nog steeds staan en heb ik een brief geschreven naar de buurtbewoners. Een brief met het verzoek beter op te letten wat er in de zakken wordt gestopt en dat het niet de bedoeling kan zijn dat wij worden opgescheept met de rommel van iemand anders. Ook heb ik gevraagd of de eigenaar van de betreffende afvalzak deze weer even netjes wil ophalen, maar dat is (natuurlijk) tot nu toe nog niet gebeurd. Een kopie van de brief is opgestuurd naar de gemeente. Allerlei ideeën waren al eerder de revue gepasseerd, tot het weggooien van de zak in de bosjes aan de overkant toe. Maar ik ben van mening dat we dan het probleem weer bij andere mensen gaan leggen en dat is nu ook weer niet de bedoeling.
Mocht de zak er morgen nog steeds staan, dan bel ik de gemeente met de vraag wat ik ermee moet doen. Misschien zit er toch toevallig een adresje in de zak?????
Zo zie je maar dat de uitdrukking: “Van boven bont en van onder stront” weer lekker van toepassing is op één van onze fijne buurtbewoners. Misschien maar goed dat ik nog niet weet wie de boosdoener is!