Categories
Zomaar

Mevrouw de ambulant begeleidster

Het is maandagmiddag en de telefoon gaat. Niet op m’n werk hoor, maar thuis. Aangezien ik daar niet was (en dus wél op m’n werk) beantwoordde Man het telefoontje. Een ietwat twijfelende stem vroeg of ze juffrouw S. mocht spreken. Jammer dat ik er niet bij was, want volgens mij kon je op dat moment aan de buitenkant de radartjes in Man’s hoofd zien draaien. Hij is er altijd als de kippen bij als het om verbanden-leggen gaat. Daar is hij zelfs zo goed en zo snel in, dat er maar weinig mensen zijn die hem daarin kunnen bijhouden. Met alle bijbehorende ongemakken van dien hoor mensen. Soms ligt hij he-le-maal in een deuk om iets en duurt het daarna een kwartier voordat de rest van de mensen in dezelfde ruimte op dat punt zijn beland. En nee, in dit geval zegt dat niks over de rest van de mensen. Het is Man die daar uitzonderlijk in is.
Afijn……..het telefoontje………voor juffrouw S. “Ehhh”, antwoordde Man, “bedoelt u juffrouw S. van basisschool De Vrijhoeve?”. Inderdaad ja, die bedoelde ze. “Dan heeft u toch echt een verkeerd nummer ingetoetst”, was Man’s conclusie. En de enige juiste natuurlijk. Na het opnoemen van het nummer dat ze had ingetoetst, viel ook het bekende ‘kwartje’ bij de mevrouw. “Oh……dan bent u zeker de vader van J. de Kock?”. En ja, dat was hij. Goh….. 😉
Mevrouw was de ambulant begeleidster en via een nogal rare toevallige manier hebben zij en Man dus al kennis gemaakt. Hoe het af en toe toch raar kan lopen. Nu maar hopen dat ze ons binnenkort iets verder kan helpen met Zoon en z’n gedrag. Met Zoon is niks mis, of course, het is een schatje, maar zijn gedrag laat vooral op school soms wat te wensen over. Nu zul je zien dat nét, als er straks gefilmd wordt, hij het braafste ventje van de klas is………je zal het meemaken! Mijn lieve, eigenwijze, soms zo moeilijke, maar oh zo dierbare kereltje……….

Categories
Zomaar

BMI & Gewicht: Ideaal

Tijdens het tanden poetsen afgelopen weekend constateerden Man en ik nogal lachend dat er met het spoelen een klein buikje over de rand van de wastafel hing. Van mij dan hè….dat buikJE van Man is tijdens zijn naturalisatie tot Brabander veranderd in MegaBUIK!
Het kan trouwens ook zo zijn dat de rand van mijn hipster misschien iets te strak zat, maar dat ter zijde. En jaja, ik ben van de hipsters. Niet dat u dat waarschijnlijk iets zal interesseren, maar toch. Ik vind ze fijn. Hipsters. En lekker zitten. Ook niet onbelangrijk. En dat de mannen onder u de meeste vrouwen wellicht het liefst in een tanga zien, dat snap ik ook, maar zoals u weet ben ik inmiddels ‘onder de pannen’ en geef ik tegenwoordig de voorkeur aan comfort. Afijn…..even genoeg details. Meer pikante informatie zal ik u besparen ;-).
Mijn buikje. Daar hadden we het over. Niet zo strak meer als vroeger, maar het mag er nog steeds zijn. Al zeg ik het zelf. Man had iets te veel plezier, vond ik dan toch.
Hij had zoveel lol, dat hij in de woonkamer gelijk maar even het balance-board van de Wii had geïnstalleerd. Ik moest er toch maar eens aan geloven. Aan de bodyscan. Al weken probeer ik het te vermijden. Misschien toch ook enigzins bang voor het resultaat. De waarheid kan soms hard zijn, mensen. En ik had al weken het idee dat mijn spijkerbroeken iets strakker zaten. De aanblik van dat kleine buikje bevestigde dan ook mijn vermoeden.
Aangezien wij een weegschaal niet in huis hebben, werd de bodyscan met beide handen aangegrepen door Man.
En wat denkt u? Na invoering van allerlei details als lengte, leeftijd en geslacht, ging het apparaat aan het rekenen. Resultaat: IDEAAL GEWICHT/BMI!!!! Ha!! Daar ging Man (met z’n flauwe grapjes :)).
Mijn poppetje bleef dan ook onveranderd in z’n originele vorm. De perfecte vorm. 🙂
Wat niet wegneemt dat ik aan het Wii-en ben geslagen. Het feit dat mijn broeken te strak zitten, kan ik ook niet eeuwig blijven negeren. Aerobics op de Wii. En skiën. En schansspringen. Ik vind het eigenlijk allemaal wel leuk. Nu oppassen dat ik niet té dun en té fit word ;-). Spierpijn heb ik alvast…….
Wat ben ik toch goed bezig.
Of zou het komen omdat ik binnenkort weer in bikini moet?????

Categories
Kids

Voor de één draait de wereld te snel voor de ander te langzaam

Over een maandje wordt ons manneke 5 jaar! 5 Alweer! Onze jongste spruit. Ik weet nog goed dat ik door het huis liep te waggelen. Werkelijk tot niks meer in staat, zo dik was ik. Dat ik ooit weer vanzelf in deze shape terug zou veranderen, had ik van z’n levensdagen niet verwacht. Als ik nu foto’s terug kijk van mezelf met de dikke toeter waar Zoon toen in zat, dan schrik ik steeds weer. Het was niet voor niets dat mensen mij in December al sterkte met de bevalling wensten, terwijl ik toen nog 4 maanden moest! Ze konden het niet geloven als ik dat (nogal geïrriteerd, dat begrijpt u) even in hun neus wreef! En wat was ik het beu. 8 April was mijn uitgerekende datum, maar zelfs toen had ons manneke nog geen zin om op de aardbol te komen. En soms, heel soms dan heb ik het idee dat hij daar nu nog steeds wel had willen zitten. Lekker veilig in mama’s buik. Niks geen school, niks geen ‘gemoet’. De wereld is voor hem soms zo ontzettend groot en massaal. Het is ook niet voor niks dat hij zo vaak bij me op schoot kruipt. Heel tevreden en rustig ligt hij dan tegen me aan. Onze kerel van bijna 5. En dan, zo op schoot, is hij toch al een hele vent. En zwaar, dat ook nog eens. Toch laat ik ‘m lekker. Ik vind het zelf eigenlijk ook wel prettig.
Als baby was hij ontzettend rustig. De hele wereld mocht weten dat ik er zo wel 10 zou willen! Nou, daar zou ik nu niet meer aan moeten denken. Vanaf het moment dat hij kon lopen, werd alles anders ;-). Gelukkig deed hij dat pas met 19 maanden!!!!
Al vond ik dat toen ook niet leuk hoor mensen. Ik was op een gegeven moment bang dat hij het nooit zou gaan leren. Net als fietsen. Voordat hij eens op een fiets met zijwieltjes stapte…..man man…..wat duurde dat lang. Maar wij hadden natuurlijk ons poppeke als oudste. Ons eigenwijze, drukke en razendsnelle meisje voor wie de wereld niet snel genoeg kon draaien. En dat is eigenlijk nog steeds zo. Ze is zo leergierig, wil alsmaar verder en heeft soms gewoon geen tijd om te ‘leven’. Ze is continu op ontdekkingsreis en heeft een onvermoeibare energie. Totdat ze ‘s-avonds in haar bed ligt. Dan is de koek op. Maar wat wil je als je de hele dag zo druk bent met nieuwe dingen?
Gisteren is besloten om een AB (Ambulant Begeleider) in te schakelen voor Zoon. Die komt opnames maken in de klas om op die manier te bekijken hoe hij in bepaalde situaties reageert en hoe daar de juf dan weer mee om gaat. En dat terwijl het momenteel eigenlijk supergoed gaat met hem op school. De juf is heel positief over hem en we merken aan Zoon dat hij ook met meer plezier naar school gaat. Maar……komt dat nu omdat Zoon aan het veranderen is, of komt het omdat de juf hem beter begrijpt? En als het door het laatste komt, hoe gaat het dan straks als ze binnen enkele weken met zwangerschapsverlof gaat en er een andere juf voor de klas staat? Vandaar dat het ons toch verstandig leek om dit traject op te starten. Hopelijk brengt het ons wat meer duidelijkheid over hoe het in zijn bolleke werkt. Dat bolleke waar de wereld juist veel te snel voor draait…………..

Categories
Zomaar

Slecht is my middle name

Yes! Laat die Lente maar komen! De verwachtingen zijn dat de middagtemperatuur deze week uit 2 cijfers gaat bestaan. > 10 dus :). En dat hoor ik graag. Het liefst zie ik het meteen doorschieten naar 20+, maar dat is dan weer omdat ik natuurlijk mijn nieuwe tuinmeubels maar al te graag in gebruik ga nemen. En och och wat is het toch een plaatje in onze tuin. Ben er zoooooo ontzettend blij mee. Maar goed ook want het geld wat ze ervoor vragen is ook geen kattenpis. Al kan het nog velen malen duurder hoor lieve mensen, dus ik klaag niet. Bovendien stond dit al een tijdje op ons verlanglijstje en het was geen overbodige luxe. Afgelopen zomer zijn er 2 mensen (natuurlijk visite, zoiets gebeurt altijd bij iemand anders) door onze tuinstoelen gezakt. Achteraf om te gieren natuurlijk, maar op dat moment op z’n lichts gezegd genant. Jammer genoeg heb ik er geen foto’s van :). Slecht is my middle name.
Wat er nog van overgebleven is, van onze ouwe hardhouten tuinset, is gisteren in stukken gezaagd. Dat wordt opgestookt in ‘onze’ vuurkorf (die nog moet worden aangeschaft, maar kleinigheidjes houd je altijd ;-)). Afvoeren naar de stort is immers duurder dan opstoken. Bovendien had ik het ‘evil’ plan om te wachten tot de wind richting de buren staat. U weet wel, die buren wie hun advocaat op ons hadden afgestuurd omdat we wilden uitbouwen. Eucalypta en Lambiek noemen wij ze. De buren hè, niet de advocaat. Nicknames :). Ik had het al vermeld. Slecht is my middle name. And I’m proud of it.
Verder hebben we eerlijkgezegd geen last van onze buren hoor. Echt niet. We horen ze niet, we zien ze niet. We hebben er geen gemak van, maar zeker ook geen last. Laten we dat vooral zo houden. De relatie was voor onze bouwplannen trouwens buitengewoon goed. Hoe vaak we geen complimenten naar ons hoofd hebben gekregen over het feit dat we zulke geweldige buren waren, die alles zo keurig bij hielden (lees: verf op de kozijnen en schone ramen). Niet te tellen. En hoe vaak ze dan lelijk deden over alle vorige bewoners! Inmiddels kunnen ze ons aan dat rijtje toevoegen. En eigenlijk kan ik dan maar 1 conclusie trekken: ze moeten eens zelf goed in de spiegel kijken voordat ze mensen van allerlei dingen betichten! Zo en dat is het laatste wat ik over Eucalypta en Lambiek kwijt wil. Dat ze maar 120 jaar oud mogen worden…….het liefst morgen! Oeps…….I’m bad!

Categories
Zomaar

Lente??

Net toen ik van plan was een logje te schrijven over de langzaam aankomende Lente begon het te sneeuwen! Sneeuw, liebe Leute, sneeuw!!!! En we zijn het zo ontzettend beu met z’n allen. (Of moet ik nu een groepsfoto van mezelf laten maken?) De kou kan ik nog wel handelen, zolang het zonnetje er maar bij schijnt. Maar die sneeuw. Die sneeuw moet maar in de Alpen vallen. Daar hoort sneeuw. Lekker in de bergen, zodat de skigebieden weer worden voorzien van verse sneeuw. Hier willen we wil ik voorjaar. Ik wil zon. Ik wil mooi weer. Ik wil lekker in de tuin bezig zijn. En zeg nou eerlijk……….wie wil dat niet?
Bij mij begon het al zo te kriebelen het afgelopen weekend, dat de glijbaan zelfs al is verkocht (en opgehaald!) en dat we nieuwe tuinmeubels hebben besteld. Hoe gek kun je zijn? Ziet u mij al buiten zitten? Skipak aan, muts op, blauwe vingertoppen en snotterneus. En maar warme chocomelk met slagroom drinken om warm te blijven. Nog één geluk dat we onze oude tuinmeubels kunnen opstoken. Als het weer nl. zo blijft, zullen we dat hard nodig hebben om enigzins behaaglijk buiten te kunnen verblijven.
Maar het liefst zie ik de kou wel verdwijnen…….als sneeuw voor de zon eigenlijk (wat een gevatte woordspeling toch weer).
Oké oké, genoeg geneuzel over het weer. Zodra het straks 18 graden is en pijpenstelen regent, is het ook weer niet goed. Er is altijd wel wat te zeiken.
Maar die nieuwe tuinmeubels, hè mensen, och och die zijn me daar poepie chique. De tafel heeft een teakhouten onderstel een granieten blad. Dit, in combinatie met 8 rotan (kunstof) stoelen, moet onze tuin in een plaatje omtoveren :). Het heeft wat voeten in aarde gehad voordat we het in de reusachtige winkel (met 2 rondrennende en weglopende aapjes) hadden uitgezocht en besteld, maar nu zal het dan toch écht volgende week in onze tuin staan. Staan pronken waarschijnlijk, want de komende tijd zie ik mezelf toch werkelijk nog niet zo snel buiten zitten.
Maar afijn, het kan er maar vast staan. Ik ga er nog steeds vanuit (gezien het hele Global Warming gedoe) dat de zon wel gaat schijnen en dat het voorjaar op komst is. En anders doen we maar alsof ;-).

Categories
Zomaar

Humor

Dat humor één van de basis ingrediënten is voor een goed huwelijk, oftewel een goede relatie, dat is iedereen wel bekend. Humor en gelijkwaardigheid. Dat zijn 2 dingen waarvan ik overtuigd ben dat ze moeten kloppen.
En ik denk dat ik nu wel kan zeggen dat ik die ingrediënten redelijk heb gevonden :). Ik moet toegeven, het heeft even geduurd, maar nu dan toch……haha. Zo vind ik zelfspot ook altijd zo’n goeie. Waarom wachten tot anderen grapjes maken over mijn mislukte relaties? Ik kan ze beter zelf op de schop nemen en er lekker de draak mee steken! Dat maakt de zaak ook allemaal wat luchtiger. Je kunt nauwelijks verder als je blijft hangen in je verleden. En soms doet het zeer, soms kan het wat langer duren, maar uiteindelijk zul je moeten. Je moet loslaten en relativeren om verder te kunnen met je leven. En al helemaal als je je leven graag wilt delen met iemand anders. Zo ‘iemand-anders’ zit niet steeds te wachten op je gejammer en getreur over vergane glorie.
Beetje simpel gesteld, maar het is wel zo.
En met de humor zit het bij ons wel goed. Ik moet het regelmatig incasseren zodra we het hebben over tweedehandsjes en de eeuwenoude ‘vrouw-van-de-zaak….och och die bijtelling!”. Aan de andere kant heeft manlief het zwaar te verduren zodra het onderwerp op gestroomlijnde body’s en six-packs komt. Zijn motto is immers dat ‘een curve ook een lijn is’ en dat de meeste mannen meer gesteld zijn op een ‘bierfustje dan een sixpack’. Sja en wat breng je daar dan tegenin hè?!
Ach en natuurlijk hebben wij ook zo onze chagerijnige buien. Gelukkig maar. Dat maakt ons ook zo lekker menselijk. Maar met een gezonde dosis humor is de lucht vaak weer snel geklaard. Heerlijk is dat………..
Een dag niet gelachen, is immers een dag niet geleefd!!!

Categories
Zomaar

Een sprookjeshuwelijk

Een citaat van www.nu.nl: “Het moment dat ik van een verliefde man een man werd die wist dat wij echt voor elkaar waren gemaakt, was het moment waarop Máxima mij op mijn tekortkomingen ging wijzen”, aldus de kroonprins.

Ik: “Eigenlijk hebben wij ook best wel een sprookjeshuwelijk!”
Man (gniffelt): “Jaha……want in ieder sprookje komt wel een heks voor…..”
Ik: “Nee………jij hebt net zo’n dikke kop als Willem en ik wijs jou ook op je tekortkomingen!”

En toen lagen we allebei in een deuk van het lachen. 10 Minuten lang. De slappe lach.
Ja mensen, een liefdevol en romantisch huwelijk hebben wij.
En dan heb ik u nog niet verteld over het feit dat Man altijd rondbazuint dat hij niet is getrouwd met een keukenprinses maar met een keukenheks.
Ik zal voor straf morgen eens iets culinairs voor hem klaarmaken, dat zal hem leren. U moet namelijk weten dat Man niks lust. In ieder geval niks wat niet Hollands is. En geen vis en al helemaal geen kaas! Hmmmm……een lekkere pasta met tonijn en een kaasplankje na……klinkt goed!