Categories
Zomaar

Over glühwein & een modderpoel

Och……het was leuk! Ons uitje naar de Winterefteling! Jammer dat we zo lang in de file stonden. Zowel heen als terug. Heen duurde het zo’n 3 kwartier en terug ongeveer een uur. En dat terwijl de Efteling zo ongeveer in onze achtertuin ligt. Normaalgesproken ongeveer 5 minuten met de auto. Lopen is te ver en fietsen was te koud (jaja….ik weet het…..watjes). Achteraf was tevoet waarschijnlijk sneller. En schoner. De Efteling is namelijk een nieuw parkeerterrein aan het aanleggen. Juist ja…..áánleggen…..het is dus nog niet af. Sterker nog…..het is verre van af. Één grote modderpoel is het nu nog. We mochten er wel gratis parkeren. En graties is goed. Dat scheelde weer 8 euro. Dat we vervolgens de broek en snowboots van Dochter in de vuilnisbak konden gooien en dat een paar nieuwe boots ons vandaag zeker 15 euro hebben gekost, nemen we maar voor lief. Een dagje uit kost nu éénmaal geld.
Afijn uiteindelijk waren we binnen. In de Winterefteling. Samen met duizenden andere vakantievierende mensen. Poeh poeh wat een drukte. Wachttijden van 70 minuten bij Droomvlucht tot 50 minuten bij de Bob en tot 30 minuten bij het Carnavalsfestival waren niks vreemd. Maar de sfeer was goed. Het was gezellig. Een Amerikaans Gospel-koortje maakte de sfeer rondom het kampvuur helemaal compleet. Wat een show, wat een strotten en wat een gezelligheid. Ik hou d’r van. Net als Zoon die zelfs (na eerst de bekende kat uit de boom te hebben gekeken) begon mee te swingen. En Dochter die een beetje verlegen werd van de aandacht van één van de zangeressen. Oooh, en Zwager……die door één van de Big Mama’s werd vastgepakt en nauwelijks weer werd losgelaten. Heerlijk……..
Net als de glühwein. Die smaakte ook opperbest. En de broodjes Unox. Inclusief muts. Laat die Elfstedentocht maar komen…….wij zijn er met onze Unoxmutsen helemaal klaar voor!!!!!

Categories
Zomaar

Overal rode wijn behalve in het glas

Zo……….de Kerstdagen zijn weer voorbij. Tenminste……sommige onder u hanteren vandaag als 3e Kerstdag. Daar doe ik niet aan mee. Vandaag is het simpelweg zondag en tot mijn grote vreugde zag ik net dat er verschillende winkels koopzondag hanteren. Joepie! Goh……en hoe wij de Kerstdagen zijn doorgekomen? Zeer goed kan ik u vertellen. Met natuurlijk ook weer het nodige aan hilariteit tijdens ons familie-etentje buiten-de-deur. Van der Valk in Gilze-Rijen was het deze keer geworden. En het was goed en lekker van eten en drinken. Beetje massaal maar dat weet je natuurlijk vantevoren als je bij een Van der Valk restaurant gaat eten. Voordeel is dan weer dat de kindjes niet zo in het ‘gareel’ hoeven. Ze mogen gerust een beetje rondlopen en het meenemen van de DS-en was ook een heel goed plan. Ze waren erg lief. Zoon ging alleen op een gegeven moment op alle tafels de kaarsjes uitblazen. Tot ergernis van de manager die ze overal weer opnieuw aanstak om ze (of course) daarna weer uit te laten blazen door Zoon. That’s my boy. Ik kon er de humor wel van inzien.
En dan Zwager en Pa. Jaja……dat waren de pechvogels deze keer. Een heel blad met spa rood, witte wijn en natuuurlijk RODE wijn kregen ze over zich heen, waarbij Zwager werkelijk de meeste vloeistof op had gevangen. Balen. Rotzooi. En nat. Niet fijn. Maar misschien was het voor de dienstdoende ober nog wel vervelender. Het joch wist zich even geen raad en schaamde zich diep. Met de nodige servetjes is de boel een beetje droog gedept en na ongeveer een heel potje zout op z’n rug was Zwager ook niet meer ‘flauw’ te noemen…..hihi (wat ben ik toch weer grappig).
Toen echter na het hele akkefietje de ober ten overstaan van alle gasten en terwijl hij in gesprek was met Man een veeg uit de pan kreeg……niet te zuinig…..toen was bij Man de maat vol. Rechtvaardig als hij is. Zó ga je niet met je mensen om….is zijn motto. En vervolgens zette Manlief de betreffende manager voor schut ten overstaan van alle gasten. En ik zeg u……een boze Man in een overvol restaurant……dat kunt u beter vermijden. De discussie is later buiten het restaurant voortgezet, maar ze bleven van mening verschillen. Gelukkig is de sfeer er verder niet door verpest en konden we later om alles hartelijk lachen. Stelt u zich eens voor dat zo’n etentje zonder enig probleem verloopt….da’s toch ook maar saai toch? 😉
De ober heeft Man naderhand nog hartelijk bedankt voor het feit dat hij was opgekomen voor het personeel in het algemeen. Eind goed al goed. Al moest Zwager naderhand wel even onder de douche om de wijnlucht en het zout van zich af te spoelen……… 🙂

Categories
Zomaar

Fijne Kerst!

Terwijl de sneeuw rondom ons huis in gestaag tempo wegsmelt, moeten tussendoor de boodschappen nog gehaald worden. En dat valt dus niet mee met een (nog een paar uurtjes) werkende Man, 2 kinderen thuis en gladde wegen. Al heb ik het idee dat de wegen (vast door al het gesmelt) inmiddels alweer wat begaanbaarder zijn geworden. Maar ik durf nog niet. As de dood dat ze me weg moeten duwen/slepen. Dat gebeurde ons namelijk maandagochtend meerdere malen. Man kwam eerst de oprit al nauwelijks af. En als we niet moesten dan waren we waarschijnlijk ook niet gegaan. Ik moest naar het ziekenhuis (niets ernstigs…….poep wegbrengen voor onderzoek…….en dat moest vers!) en meteen maar even mijn nieuwe rijbewijs ophalen wat al 1,5 week klaarlag en Man wilde meteen ook maar even langs de bandenspeciaalzaak om een afspraak voor het wisselen van de banden te maken. Veel te laat natuurlijk. Zoals gewoonlijk. Man is nooit zo snel in die zaken met als gevolg dat hij nu niet weet waar hij blijven moet op z’n gewone banden, die behoorlijk breed en daardoor behoorlijk glad zijn. Vooral op het laatste adres (de bandenspeciaalzaak) hebben de heren de nodige lol gehad toen Man en ik weg probeerden te komen. Zonder succes. Natuurlijk! Met 3 man sterk kwamen ze even duwen. Voor schut joh! Maar goed we reden weer. Hadden we eerder zo moeten doen. Dan had ik vast van angst al veel eerder in het potje kunnen poepen………..
Afijn waarschijnlijk iets te veel informatie waar u helemaal niet op zit te wachten :)!
De boodschappen…….ik heb in tijden niet zoveel gelopen. Heerlijk hoor, daar niet van. Tevoet naar het centrum van Sprang-city om de bakker, de slager, de groenteboer, de drogist en de supermarkt een bezoekje te brengen. En dat iedere dag. Ik zeg…….moet er iedere winter liggen…….zoveel sneeuw! Is goed voor m’n conditie. Nadeel is wel dat ik steeds geneigd ben om veel te veel spullen mee te nemen. Niet rekening houdend met het feit dat dat dus in een boodschappentas mee naar huis gesjouwd moeten worden. Pure fitness, ik zweer het u!
En dan schijnt het over 2 daagjes ook nog eens Kerst te zijn. Hoera!
Ik wens u dan ook allemaal hele fijne, gezellige en hopelijk witte Kerstdagen toe. Geniet van alles wat u onderneemt, eet en drinkt. En geniet vooral van elkaar, van je gezin en van je familie!

Categories
Zomaar

40

“En?”, vroeg ik Man een beetje lachend, “ben je nu toch wel aan het genieten van die laatse daagjes?”. En om te bewijzen dat Man altijd in ‘working-terms’ denkt, antwoordde hij: “Van mijn laatste dagen bij de ABN-AMRO?”.
Ik: “Nee suffie, van je laatste daagjes als dertiger!” (ondertussen gemeen gniffelend…..that’s me…..Man zegt niet voor niets dat hij een keukenheks ipv een keukenprinses is getrouwd :)). Ik ben immers allang gewend aan die 4 ervoor. Been there, done that. Maar voor Man ligt het nog een beetje gevoelig. Oudjaarsdag. Dan is hij aan de beurt. Dan hoort hij officieel ook bij de club van 40+. En ik geloof niet dat hij dat nou zo leuk vindt. Een beetje mompelend en lachend als een boer met kiespijn kreeg ik dan ook “trut” naar m’n hoofd geslingerd :).
Maar dat plagen, dat hoort er nu éénmaal bij als je 40 wordt. Ze hebben mij nou ook niet bepaald ontzien een jaar geleden. Het hele huis was versierd. Dat geluk heeft Man dan weer dat hij op oudjaarsdag jarig is. Met het oog op vuurwerk en hangjeugd zal dat deze keer wel meevallen.
En toch ben ik van mening dat het met een beetje humor allemaal weer wel meevalt……dat ouder worden. Bovendien zijn we gezegend dat we het mogen halen. Dat klinkt dan weer meteen zo heavy, maar het is wel zo! Er zijn genoeg mensen die voor die tijd dood gaan. Geen fijn onderwerp om over na te denken, maar door dat af en toe wel te doen, kun je je leeftijd weer wat relativeren. Iedereen wil immers oud worden, maar niemand wil het zijn. En toch zijn er ook een hoop voordelen aan de leeftijd waar we nu in zitten. Sja…..de beste helft van ons leven zit erop, maar het hoeft ook nog lang niet allemaal over te zijn. We staan midden in ons leven met nog zoveel mooie dingen voor ons. Het plannen maken houdt in mijn ogen pas op als je in een bejaardenhuis zit. Éénmaal daar belandt, dan weet je dat het je laatste stekje zal zijn. Zover is het gelukkig nog lang niet…….ik wil eerst nog lekker lang en fijn samen oud worden. Zo oud dat we samen met een rollatortje door de straat hobbelen. En het voordeel wat we momenteel hebben, is dat er een heel mooi bejaardenhuis vlak om de hoek zit. Ver hoeven we dus niet meer te verhuizen……….

Categories
Zomaar

Over sneeuw, Kerst en vanalles

Nou daar zit ik dan! Thuis! Niet op m’n werk, wel áán het werk. Er was geen doorkomen aan deze ochtend. Toen ik bij McDonalds het talut opreed (of betergezegd opschuifelde met zeker zo’n 8km per uur) zag ik het al. File. Dikke file. Ja zeg! Daar ga ik dus écht niet als een zotje tussen staan hè?! Ik heb m’n tijd hard nodig om al het werk nog af te krijgen voordat ik vanmiddag vakantie krijg. En hoogstwaarschijnlijk gaat me dat niet eens lukken omdat ik nog het nodige aan input moet binnen krijgen. En zonder die input kan ik dus niet verder…….het is wat.
Verder geniet ik hier van het uitzicht. Alles is zo mooi wit. Zeker in de achtertuin waar ook nog geen kindervoetstapjes de mooie witte deken hebben aangetast. Een plaatje. Werkelijk waar. Het ongemak nemen we dan maar even voor lief.
Ik ben wel benieuwd hoe dat vanavond tijdens de lampionen-optocht van school gaat. Ik denk dat ik de skibroeken van de kids maar vast ga opzoeken. Dochter wilde graag haar mooie jurk aan (het is tenslotte de Kerstviering van school!), maar dat lijkt me toch niet zo verstandig. Als ze tenminste geen bevroren knieëen wil. 🙂
Verder heb ik het geluk dat manlief het begeleiden van de wandeltocht op zich neemt. Ik ben immers druk met het klaarmaken van het Kerstdiner (het zal me een culinair hoogstandje worden :)) op school. Na de optocht gaan de kinderen op school eten.
Hopelijk red ik het allemaal met mijn slechte fysieke gezondheid. Sjonge…..die oren zitten nog steeds te klieren. De huisarts heeft geen ontsteking kunnen constateren, maar alles zit wel dicht door de verkoudheid. Met de nodige ongemakjes tot gevolg. Maar goed, bijna vakantie……..GELUKKIG!

Categories
Zomaar

Over een huisarts waar je niet terecht kunt

“Met de assistente van Dokter De Huppeldepup”, klinkt het door de telefoon. Even onvriendelijk als altijd. Waarmee ik verder niks wil suggereren, die mevrouw doet ook maar gewoon haar werk. En voor de dokter doet ze het goed. Dus wie ben ik dan om er een mening over te hebben?
Ik: “Goeden morgen u spreekt met die-en-die en ik wil graag een afspraak maken, als het nog kan voor het einde van de middag!”. Ik heb namelijk oorpijn! Een heel vervelende oorpijn! Al 2 dagen. En vanochtend dacht ik dat het nog wel ging, maar de steken worden gemener en ze volgen elkaar sneller op. Heel irritant. Vooral omdat ik het nog zo druk heb. Ik wil niet ziek worden en zit al helemaal niet op een oorontsteking te wachten.
Maar oké, als het er dan toch zit, dan wil ik zo snel mogelijk medicatie. Zoals ieder ander normaal mens. Ik kom zelden of nooit bij de huisarts, maar ik wil wel graag dat ze er zijn als ik ze nodig heb. Nou, mooi niet dus!.
Zij: “Dat gaat niet meer lukken mevrouw, we zitten al vol vandaag!”
Ik: “Oh dat is vervelend. Kan ik dan een afspraak voor morgen maken?”
Zij: “Nee…….de vroege afspraken zitten ook al vol en voor later op de dag moet u morgenochtend terugbellen.”
Ik: “Oh dus ik moet gewoon maar blijven lopen?”.
Zij: “Ja. U kunt morgenochtend bellen voor het maken van een afspraak”.
Ik: “Dus ik kan nu niet voor morgen alvast een afspraak inplannen?’.
Zij: “Nee, want ik weet niet of de dokter nog vergaderingen heeft ingepland voor later op de dag.”
En dan flip ik dus hé.
Ik: “Dat klopt dus niet met de boodschap die jullie in jullie laatste brief hebben gezet!”
Zij: “Ja, maar in de praktijk bleek het niet te werken en hebben we besloten dat alleen de vroege afspraken vantevoren mogen worden ingepland.”.
Nou, dan vraag je je toch werkelijk af in wat voor stenen tijdperk we zijn blijven hangen.
En die ziektekosten gaan maar omhoog. En wat krijgen we ervoor terug? Niks, Nada, Noppes.
Een assistente met wie je geen afspraak kan maken, een huisarts waar je dus niks van opaan kunt en oorpijn waar ik dus voorlopig nog niet vanaf ben.
U begrijpt…..ik baal. Ik baal ervan dat ik niet bij machte ben om dusdanig te overdrijven dat ze me toch nog ergens tussenproppen. Ik baal ervan dat ik nu dus nog niet weet of ik morgen terecht kan. En dat is dan ons zorgsysteem vandaag-de-dag. Daar moeten wij het tegenwoordig mee doen. De gezondheidzorg in Nederland. Een dikke middelvinger krijgen ze van mij. Ik heb totaal geen vertrouwen in de hele medische wereld en al helemaal niet in de huisartsen. Veel voor weinig is hun motto. En maar incasseren en wat doen ze ervoor terug?
Nu heb ik toevallig heel veel belgische collega’s. Collega’s die altijd heel verontwaardigd reageren als ik ze vertel hoe het er hier in Nederland aan toegaat. Daar kunnen ze ieder moment van de dag een beroep doen op hun huisarts en trouwens ook op hun tandarts. ‘s-Avonds, ‘s-nachts in de weekends…….een belletje en óf ze kunnen komen óf de huisarts komt zelf. Goh…is dat niet iets wat inherent is aan het beroep? Weet niet iedereen die een studie medicijnen en geneeskunde begint dat ze soms lange dagen en veel uren moeten draaien? Veel voor weinig. Daar hou ik het voorlopig bij.
Mooi dat ik nu dus nog wel een paar dagen zit met oorpijn. Fijn. Heel fijn. Klotezooi……….

Categories
Zomaar

Het jaar uit

Bijna. Bijna is het zover. Bijna is het 2010! 10 jaar na de gevreesde Millenium-bug, die helemaal niet kwam. Wat een stress en paniek werd er gezaaid. Mensen, including me, haalden extra flessen water in huis (Voedselpakketten ging mij net iets te ver). Stel je eens voor dat we ineens geen water en/of stroom meer zouden hebben. Maar niks van dat al gebeurde. En het meest baalden we nog van het feit dat ons een wintersportvakantie door de neus werd geboord. Man, als computernerd, mocht beslist niet weg. Hij moest paraat blijven voor als er systemen plat zouden gaan. Wat natuurlijk niet gebeurde. Het liep af met een sisser en alle paniek was voor niets. Nu kunnen we er hard om lachen maar toen niet. Toen baalden we dat onze vakantie niet doorging. Wij, dat verwende-2 incomes-no-kids-stel.
En dan zitten we nu in de 21e eeuw! En deze eeuw heeft ons al veel moois gebracht. Een leuk huis, 2 kids en een bruiloft. En natuurlijk heul veul leuke vakanties. We hebben het dubbel en dwars ingehaald. Don’t worry!
En wat gaat de rest ons nog brengen? Gelukkig hebben we daar geen idee van. Het komt zoals het komt. Natuurlijk hopen we op een superleuk en gezellig 2010. Natuurlijk hopen we op een zakelijk fantastisch jaar en een goed herstel van de economie. Wat moeten we immers met al die werkeloosheid? En aan de grond-zittende gezinnen? Maar de economie herstelt alleen als wij daar als consumenten ook een beetje ons best voor doen. Als wij weer gaan consumeren zeg maar……… Alhoewel het ook best iets minder zou kunnen allemaal. Het hoeft van mij ook niet terug naar het niveau waar we zaten. Ik denk persoonlijk ook niet dat we daar weer terugkomen. De bomen groeien nu éénmaal niet tot in de hemel. Het houdt een keer op en de mensen mogen best eens tevreden zijn met wat er is en wat ze hebben. Dat is in ieder geval wel één ding wat we met z’n allen hebben geleerd van de crisis. Een stapje terug is helemaal niet erg en kan best. Zolang we nog steeds volop te eten en te drinken hebben en een lekker huis om in te wonen/slapen dan vind ik het prima. En natuurlijk heb ik gemakkelijk praten zolang ik nog werk heb. Maar stel je voor dat dat ineens verandert? Hoe zou het leven eruit zien als Toos Werkeloos? Ach……..misschien nog wel veel beter dan het nu is! Who knows………..
2009 Is bijna uit! Op naar een nieuw jaar…….bijna.

Categories
Zomaar

Over de Sint en Spanje en Lego en Ministeck

“Piep piep” deed Man’s telefoon. Schijnen ze wel eens te doen, die dingen. Bij u niet? You lucky one! Bij ons wordt er namelijk heel wat afgepiept en geringtoned. En dan hebben onze schatjes nog geen telefoons. Najaa……die hebben ze wel, maar d’r zit nog geen SIM in. Neuheu…..hebben ze ook niet gekregen van die man met die witte baard, die trouwens weer fijn naar Spanje is opgerot. Rust in de tent. Behalve dat gepiep, gebliep en gering dan. Man en ik hebben er ieder 2. Één zakelijk en één privé. En die hebben allemaal een ander deuntje en piepje, om niet compleet in verwarring te komen. Al doen we natuurlijk wel eens alsof het die van de ander is. Vergissing van deuntje zeg maar. Om dan maar niet te hoeven opstaan. Maar eh, ik dwaal af.
Hij piepte dus. Man’s GSM. “Hebben ze je nu nog niet meegenomen naar Spanje?” stond erin. De grapjas. Vriend B. “Ze komen me halen als alle Lego en Ministeck in elkaar staan!” stuurde Man terug.
En sjesusmina wat een lego viel er in elkaar te zetten. Mooi spul hoor en leuk om te doen, maar na een vrachtwagen, een kiepauto, racers, politie-auto, rangerover met paardentrailer en de één of andere 3-in-1 auto hadden we het wel gehad. Ehm, had Man het wel gehad, bedoel ik. Ja zeg, waar zijn papa’s anders voor? Ik had het trouwens te druk met ministecken. En voelde me weer héél even een jaar of 10. Ik had zo’n oranje koffer met allemaal vakjes om de soorten en kleurtjes uit elkaar te houden. Als ik er nu op terugkijk kan ik wel stellig beamen dat ik een ministecknerd was. Een echte. And guess what…….het kan me niks schelen. Ik vond en vind het leuk. Dochter heeft me zelfs een halt toe moeten roepen, want ze “wilde zelf ook nog wel wat te doen hebben”…..tsssss……
Die ministeck en de lego waren dus door sinterklaas in de bijkeuken gedeponeerd. De sinterklaas van 2 deuren verder welteverstaan. Dezelfde sinterklaas die één van z’n foppieten een hele grote doos met confettie had laten vullen met daarin 4 kleine kadootjes voor het kleine grut. Dezelfde sinterklaas die er dus voor zorgde dat ik nu nog de confettie tussen m’n boterhammen heb zitten.
Maar wat waren ze gelukkig. Die stralende gezichtjes, daar doen we het tenslotte voor. 4 Juten zakken en een stuk of 4 vuilniszakken met kado’s waren er afgeleverd. Bij het zien van al dat moois werden ze nog bekogeld met pepernoten waarop ze vol verbazing riepen dat de pieten op het dak zaten. Op de sokken werd er naar buiten gerend waar de pieten van 2 deuren verder natuurlijk al lang waren verdwenen. Maar het gegil en geroep en gezang moeten ze zeker hebben gehoord. Prachtig was het. Een heerlijk avondje wat godzijdank weer lekker voorbij is………
Oh ja, Man kreeg chocola omdat hij daar zo aan verslaafd is. Er zat een rijm bij dat hij wel op z’n ‘lijn’ moet gaan letten. De brief heeft gewerkt. Hij stond vanochtend een kwartier eerder op om te gaan joggen! Maar oké oké, de reden dat ik een fietstas heb gekregen zult u ook wel begrijpen………..

Categories
Zomaar

Sinterklaas

Vandaag was de Sint op school. Een leuke Sint overigens. Dat wil nl. ook nog wel eens wat te wensen overlaten. Ik heb al heel wat ‘slome harries’ meegemaakt! Maar deze Sint was leuk. En z’n Pieten ook. De gym-pieten. Ze speelden goed in op de kinderen en waren lekker (over)enthousiast. En ik, als klassenouder, mocht er de hele ochtend bij zijn. Ik heb genoten. Genoten van de gezichtjes en toch ook wel van Zoon. Heel even dreigde het mis te gaan tijdens het buitenspelen, maar naderhand was het weer helemaal goed. Hij bleef het eerste gedeelte wel angstvallig bij mij op schoot zitten, achterin de gymzaal. Hij deed niet mee met de ingestudeerde liedjes op het podium, maar hij bleef wel zitten en kijken. Dat vond ik al heel wat. Éénmaal terug in de klas, tussen de vertrouwde klasgenootjes, ondooide hij en kon ik zien dat hij het wel leuk vond allemaal. Helemaal onder de indruk van Sinterklaas en de Pietjes. Hij mocht zelfs naar voren komen om zelf te vertellen wat hij morgen graag zou krijgen van de Sint. Daar liet hij geen twijfel over ontstaan: “EEN ROBOT-POLITIE-AUTO!”, riep hij van een afstandje. Want al te dicht bij Sinterklaas komen, was toch wat te eng. Na een goedgevulde hand pepernoten ging hij weer zitten. Later werden de kadootjes door de Pieten uitgedeeld en Zoon was helemaal blij met wat hij kreeg. Het was een superleuke ochtend. Helaas heb ik in Dochter’s klas niet mee kunnen kijken. Maar zij hebben het ook geweldig leuk gehad.
En, consequent als ik ben, mochten ze eigenlijk vanmiddag niet afspreken. Ik wilde RUST! Rust voor mezelf en rust voor de kids. Maar zoals mijn vorige zin al doet vermoeden, ik kon het niet volhouden. Dochter ging bij een vriendinnetje eten/spelen en haar zusje ging vervolgens met mij mee om met Zoon te spelen. Het ging goed. Ondanks de vermoeidheid hebben ze toch lekker gespeeld. Maar tegen etenstijd was de koek op. Om 18h00 lagen ze allebei al op bed en inmiddels slapen ze als roosjes! Even bijtanken voor de grote dag van morgen………
Als die net zo gezellig wordt als vandaag, dan heb ik er nu al zin in! Ben benieuwd of ik zelf ook nog wat krijg ;).
Man hoopt van niet…………”want dat wil zeggen dat ik met een stout meisje ben getrouwd!” kwam er al grinnikend uit………..tssssssssssss