Categories
Zomaar

Ziek

En nu ben ik dus zelf aan de beurt. Ziek. Met liefde doorgegeven door Zoon waarschijnlijk. Zo zijn ze hè, kinderen. Je knuffelt ze “dood” als ze zich niet lekker voelen en vervolgens ben je zelf de pineut. Maar goed, het zal wel weer overgaan.
Het begon maandagmiddag op m’n werk. Ineens. Zomaar voelde mijn hoofd ontzettend raar. Het werkte niet meer mee zullen we maar zeggen. Het voelde zwaar en m’n maag begon te draaien. Maar naar huis gaan, dat doen we niet zomaar hè. Daar is wel wat meer voor nodig. Bovendien is mijn tas een kleine apothekerskast an sich. Er zit altijd wel wat in tegen de hoofdpijn. Een roze Ibuprofennetje of een witte paracetamol en zelfs een doosje Saridon vond ik in één van de vakjes. Maar het hielp niet deze keer. Deze hoofdpijn was van een ander kaliber. Er zat niks anders op dan, éénmaal thuisgekomen, lekker vroeg m’n bedje in te gaan.
Het “oh jee, ik zal toch geen griep krijgen” gevoel overheerste.
Gisterochtend heb ik toch alle moed bijeen verzameld en ben opgestaan. Al had ik ook weinig keus, want er lopen namelijk nog 2 kleine vakantie-hebbende schatjes rond. Die godzijdank door opa werden opgehaald om te gaan logeren. Een geluk bij een ongeluk. En het rare is, dat ik mezelf dan toch nog wist te overtuigen om te gaan werken. Gewoon doorgaan als een stoomlocomotief. Wat niet lekker? Ikke? Niks van…..ik ging naar kantoor.
En kwam ik daar mezelf es effe tegen zeg!! Raar hè?! Tot 11 uur heb ik het volgehouden. Toen ging het echt niet meer en ben ik naar huis vertrokken. Richting bed. En dat was fijn. Een middag rust. Geen kinderen om me heen, geen werk, alleen ik en mijn bed. Ik wilde alleen nog maar slapen. Vandaag lijkt het iets beter te gaan. De hoofdpijn is nog niet weg, ik voel me slapjes en moe, maar het voelt iets beter. Al is het natuurlijk nog vroeg en ben ik net pas uit bed.
Maar ik had weer zin om even m’n mail te checken en een stukje te schrijven en dat is al heel wat met zo’n tollend hoofd.
Mexicaanse griep? krijg ik langs alle kanten te horen. Geen idee, maar ik denk van niet. In mijn beleving moet ik dan nog veel zieker zijn dan ik nu ben. Koorts heb ik maar in lichte mate en heel even gehad. Alleen maandagavond en gistermiddag even. En aan mijn luchtwegen merk ik ook niet zoveel. Een lichte verkoudheid, meer niet. Het zit hem voornamelijk in de hoofdpijn en de spieren. Het zal dus wel een “gewoon” griepje zijn…….maar niet minder vervelend natuurlijk.
Zeker niet als moeder zijnde. Vanavond is het weer gedaan met de rust en komen mijn schatjes weer thuis. Hoe ik het morgen allemaal ga doen, dat weet ik nog niet, maar ik hoop van harte dat mijn hoofd dan wat minder pijn doet………….

Categories
Zomaar

Het resultaat

Blonde dollie is het niet geworden hoor! Niet dat ik dat niet wilde. Ik had een kèk kapseltje op televisie gezien. Van de karwei-reclame. Kent u die?? IJsblond kort koppie. Leuk! Vind ik dan…. Nadat ik had duidelijk gemaakt dat ik dat wel leuk vond, kreeg ik meteen de vraag of ik dan toch wel m’n pyama had meegenomen. Want als het van zo donker naar zo licht moest, nou, dan konden we daar wel de hele nacht voor uittrekken. En dat was niet de bedoeling. Flauwerikken.
Maar het was wel gezellig. Het was een leuk stel. De kapper, z’n vrouw (de visagiste) en de vertegenwoordiger van het nieuwe verfproduct. Het was voor de kapsters heel leerzaam en voor ons, de modellen, een leuke ervaring. De kapper knipte eerst model 1 en ik werd in de nieuwe verf gezet. Nog steeds bruin, met wat lichtere kleurnuances. Nadat alle grijze lokken weer waren bedekt met een kèk kleurtje, ging de kapper met mij aan de slag. De termen van “bandhaar” tot “undercut” vlogen me om de oren. En ik natuurlijk maar interessant kijken. Alsof ik water zag branden. “Bandhaar”….yeah. Nou dat blijkt dus plat haar te zijn in plaats van rond haar. Niet dat ik dat heb hoor, maar hij dacht even van wel. Omdat het zo “ongelofelijk recht is en totaal geen valling heeft”. In gewone termen heet dat geloof ik gewoon dun pinhaar en dat ik dat heb, dat weet ik al jaren. Van alles heb ik al geprobeerd. Lang, kort, middellang. Krullen, stijl en er tussen in. Steeds is het weer zoeken naar iets waar ik me gelukkig bij voel. En dat lukt wel hoor, daar niet van. Maar nu was het dus weer tijd voor iets nieuws. Zo zijn vrouwen nu éénmaal. Zit het eindelijk leuk, dan zijn ze het weer beu.
Het karwei-kapsel is het ongeveer wel geworden. En ik ben er blij mee. De lange punten die voor m’n oren zijn blijven zitten, daar moet ik nog even aan wennen. Misschien dat die er nog afgaan. Voor de rest was het een hele ervaring om op een hele andere manier geknipt te worden door iemand die weer hele nieuwe ideeën heeft over het kappersvak. Nadat de coup klaar was, ben ik door de visagiste opgemaakt. Erg leuk en de fotoshoot die daarna volgde ook. Ben benieuwd naar het resultaat. (net als u natuurlijk, maar heb nog geen foto’s)
Al met al een leuke ervaring, al heb ik er een paar geïrriteerde ogen aan overgehouden…….zal wel niet tegen een bepaald product kunnen wat de visagiste heeft gebruikt……kleinigheidje hou je altijd.

Categories
Zomaar

Metamorphose

“Je wordt toch geen blonde dollie hè?!”, was één van de reacties op mijn metamorphose avontuur.
Ik ben tenslotte net getrouwd. Om precies te zijn sinds afgelopen weekend officieel. Toen hebben namelijk alle getuigen onder het genot van een drankje hun handtekening gezet onder….jawel….onze trouwakte. Nu moet deze akte nog worden ingeschreven bij de gemeente en dan nog het trouwboekje up-to-date zien te krijgen met kinderen en al, en dan is het een feit. Wij zijn getrouwd!!!!
Maar om even op mijn nieuwe haar terug te komen. Daar kun je nu éénmaal niet omheen als net getrouwde vrouw. Dat is iets wat hoort na een bruiloft of bevalling………een nieuwe coup. En eigenlijk ook een nieuwe bril, maar dat durf ik hier niet hardop te zeggen! En voor vanavond had zuslief dus een slachtoffer nodig. Moi. En niet dat ik zoiets met tegenzin doe hoor. Ik ben wel te porren voor iets nieuws. Even een frisse blik erover…..of betergezegd een fris kleurtje. Daar zal het namelijk wel op uit draaien. Een nieuwe kleur over mijn grijze lokken. En begint u nu niet meteen met z’n allen te lachen, want ja, ik ben grijs. En niet zo’n beetje. Maar alleeh, ik ben dan ook al 41! (zou je niet zeggen hè?! Nee…..zeker niet…..ik hoor het u hardop denken) Aangezien ik nu getrouwd met een jonge adonis vent (39…nog 2 maandjes) moet ik mijn lokken ook een beetje jong laten lijken. En dat kan zuslief als de beste. Kloddertje verf hier en een kloddertje verf daar en huppakee daar is weer een fris kapsel. Knap vind ik het hoor. Ik ben niet zo handig met haren, scharen, mesjes en verf. Ieder z’n vak.
Straks gaat dat hele metamorphose grapje dus gebeuren. Ik ben erg benieuwd naar het resultaat (net als u natuurlijk). En vooral naar Man’s reactie. Man houdt namelijk niet zo van veranderende coups. Die kijkt liever tegen iets vertrouwds aan. Hopelijk is ons net afgesloten huwelijk niet vanavond meteen ten einde…….. 😉

Categories
Zomaar

Kinderdisco

Toen Man en ik op huwelijksreis waren…..wat lijkt dat al weer lang geleden by-the-way…..toen ging Dochter voor het eerst naar de kinderdisco. Ja mensen, 6 jaar en dan gaan ze tegenwoordig al naar de disco! Die jeugd van tegenwoordig…….tssss. Ik bleek van school een briefje mee te hebben gekregen waar het op stond. Maar gezien mijn hoofd in die periode alleen nog maar aan dingen kon denken die met de bruiloft van doen hadden, had ik dat briefje dus he-le-maal niet gelezen. Gelukkig waren opa en oma niet de beroerdste en zij zorgden ervoor dat Dochter op z’n hipst met haar vriendinnetje mee mocht.
En nu, afgelopen week, vond ik toch dat betreffende papiertje terug. En wat blijkt? Vanavond is het dus weer zover. Vanavond mogen de kinderen van groep 3, 4 en 5 weer uit-de-pan-gaan-swingen in het locale buurthuis. Dat zal me een feestje worden. De piepers staan al klaar om op tijd op het fornuis te gaan. 18h30 Is verdomd vroeg om klaar te zijn met eten, verkleden, haren kammen, make-upen en parfum spuiten.
Maar stiekem vind ik het wel leuk. Stiekem moet ik lachen om de afspraakjes die al zijn gemaakt met haar klasgenootjes. Stiekem zou ik ook best van een afstandje willen blijven kijken naar al die kids……maar dat is dus uit den boze! Brengen en halen, dat is het enige wat mag! Voor de rest zijn vaders of moeders niet gewenst!
Het eerste loslaten is dus begonnen……….en dat is, ondanks het feit dat ik haar dit ontzettend gun en ik het heel erg leuk vind, ook ontzettend moeilijk!
En terwijl ik dit stukje schrijf, vraagt ze me tussen neus-en-lippen: “komt Huis Anubis ná de kinderdisco of érvoor?”. Ik heb maar niet gezegd dat het tijdens is…………daar komt ze straks vanzelf achter!

Categories
Zomaar

Poehpoeh

Ja kijk. Dat ons manneke een ietsiepietsie anders is dan de meeste kindjes, dat wisten we al wel. Maar vandaag hè…..vandaag was hij toch werkelijk aan het overdrijven. En óf het nou een fase is waar hij in zit óf dat het iets anders is wat er in z’n bolleke afspeelt, dat weten we dus niet precies, maar vanochtend wilde ik toch echt even wegzakken in de grond. Zo dat er een klein luikje in de hal van school verstopt zou zitten waardoor ik veilig en wel the building zou kunnen verlaten. Maar goed…..zo’n luikje hebben ze dus niet op school en sja…..ik kon me ook moeilijk gaan verstoppen in het ‘huisje-op-de-gang’. De moeders zien me al zitten.
Het begon zo goed deze ochtend. Ze waren heel meegaand. De kids. Allebei. Ze waren in no-time gewassen, aangekleed, haren gekamd en aan de ontbijttafel. Waar ze notabene ook nog allebei heel hun bordjes hadden leeggegeten. Komt ook niet iedere dag voor mensen…..er is er altijd wel ééntje die begint te mekkeren dat’ie niet meer ‘moet’.
Maar afijn, de dag startte relaxed. En dat doet een mens goed. Er is niks zo erg dan ‘s-ochtends vroeg al de strijd te moeten aangaan. Met manlief is dat niet zo erg 😉 maar dat is weer een ander verhaal. We hebben het hier over dat kleine gedruis wat de boel in huize De Kock soms zo onveilig kan maken.
En net hè……net toen ik dacht: “goh wat een lekker dagje!”…….net toen bedacht Zoon dat hij maar eens roet in het eten ging gooien. Omdat de temperaturen dezer dagen toch wat aan de lage kant zijn, had ik de winterjasjes opgezocht en klaargehangen. In eerste instantie deden ze allebei keurig wat van hen werd gevraagd! Ja ja….ze trokken hun jassen aan. Tot zoonlief erachter kwam dat de bewegingsvrijheid in zo’n winterjas een stuk kleiner is dan in een dun zomerjackie. Hij wist niet hoe snel het ding weer uit moest en na een goede psychologische babbel (lees: gemopper van mijn kant) besloot ik dat het dan maar z’n zomerjas met een bodywarmer moest worden. Ik had er geen zin in. In die strijd. Zo op de dinsdagmorgen. Nou ik kan u vertellen……..had ik het maar wel gedaan. Dan hadden we dat maar vast gehad. En wel thuis. Nu was het resultaat dat Zoon inmiddels op de “DWARS”-modem stond en daar met geen paard vanaf te krijgen was. Wat ik ook probeerde……..hij wilde geen kant meer op……..en al HE-LE-MAAL niet de kant van school!!!!
Na wat vijven en zessen besloot ik hem dan maar gewoon op te pakken en in de auto te deponeren. Je moet toch wat??? Op school gearriveerd heb ik hem naar binnen moeten dragen. Hij weigerde elke vorm van bewegen……..najaa……..bewegen richting school. De andere kant op wilde hij wel. U begrijpt het zweet liep al langzaam over m’n rug naar beneden. Zo’n 4-jarig kereltje kan al behoorlijk sterk zijn!
Éénmaal in school deed meneer er nog een schepje bovenop en maakte het mij werkelijk onmogelijk.
20 Minuten heeft het gekost om hem de klas in te krijgen. Wat ik ook deed, ik kreeg hem niet uit z’n boze bui. Ik niet en geen enkele ouder of juf ook niet. Maar gelooft u mij……..als het mij al niet lukt, dan hoeft niemand anders het te proberen. Het is namelijk heeeeel lang geleden dat hij het zo extreem naar mij toe heeft gehad.
Afijn uiteindelijk werd hij rustig om daarna de rest van de dag zo mak als een lammetje voort te zetten. Maar vervelend was het wel. Wat zou ik op zulke momenten graag even in dat hoofdje willen kruipen zodat ik weet wat daar allemaal in om gaat. Maar goed dat gaat dus niet. Ik (en hij trouwens ook) zal het momenteel moeten doen met alle moederliefde die ik in me heb. En geloof me, ik heb ook zo mijn “ik-ben-ook-maar-een-mens-momenten”. Momenten waarop ik boos op hem word en hem even flink aanpak. Maar ik weet dat ik daar bij Zoon geen meter verder mee kom. Hij wordt alleen maar rustig als ik dat ook ben……..
En ondanks deze buien, het ongemak, de hoofdpijn die ik naderhand had en de blikken van andere ouders houd ik zielsveel van ons ventje! En zolang we dat allebei maar weten dan komt het wel goed………..

Categories
Zomaar

Is barzitten ook een tak van sport?

Het klonk zo leuk!! Op een briefje, dat op school was uitgedeeld, stond dat er nog plaatsjes over waren bij het dans/ballet-uurtje in ons buurthuis (jaja….dat hebben we in Sprang-City). Iedereen was welkom om te komen kijken/meedoen vanochtend van 09h30 tot 10h30. En Dochter wilde wel.
Nu ze met zwemmen klaar is, vinden we ik namelijk dat ze op een sport ‘moet’. En natuurlijk mag ze zelf kiezen. “PAARDRIJDEN”, komt er al zeker 2 jaar met volle overtuiging uit, maar daarvoor is ze nog te jong. Bij de meeste maneges mag je pas met 8 jaar beginnen en bovendien vinden wij ik zelf ook dat haar rug sterk genoeg moet zijn voordat ze op zo’n beest gaat zitten. Dat ik het zelf niet zo op die ‘knollen’ (sorry voor mijn disrespect naar deze edele dieren) heb, laten we maar even achterwege. Dochter wordt in november pas 7, dus ik kan het nog op z’n minst 1 jaartje uitstellen. En ik hoop dan ook stiekem dat ze tegen die tijd een andere tak van sport hoogst interessant is gaan vinden. De tijd zal het leren.
Maar goed, voor nu moeten we dus wat anders zoeken. Iets wat ze minimaal voor een jaartje leuk vindt. En dansen (of betergezegd ballet) was een goede optie. Met de nadruk op was….
Een beetje onzeker en zenuwachtig stond madam te wachten vanochtend op wat er komen ging. In het begin deed ze enthousiast mee en deed ze super haar best. Maar toen….toen blesseerde de lerares zich en kon ze niet meer zo goed voordansen. En Dochter hield het voor gezien. In eerste instantie bleef ze nog wel aan de zijlijn kijken, maar iets later verkaste ze richting mij in de hal. “Want”, zo vertelde ze, “ze luste wel iets lekkers van achter de bar!”. Zo gebeurde het dat alle kindjes zich in de danszaal bevonden en onze Dochter zat aan de bar! En tijdens het aanzien van dit tafereel, wist ik het zeker……Dochter moet op hockey of voetbal! Daar kunnen ze barzitten immers als beste!!!
Het dansidee is uitgelopen op niks. Ze wil niet meer, want ze “vond er niks aan!”….tsss….daar ga ik dan met m’n “het is zo goed voor haar houding!”.
Die rug zal wel naar voren groeien als ze barzitten zo leuk blijft vinden!!!!

Categories
Zomaar

Een greep uit onze trouwfoto’s!

Zomaar wat foto’s van één van de mooiste dagen uit ons leven! We hebben genoten van het begin tot het eind…..
Voor verdere details (lees: drankfoto’s) verwijs ik u door naar: http://bruiloft.de-kock.com, waar u zich kunt registreren. Trek dan wel even zo’n 1,5 uur uit om de ongeveer 1400 foto’s te bekijken!

[nggallery id=3]

Categories
Zomaar

Ons zorgenkindje

Mijn lekkere manneke, mijn alles, mijn lieffie, mijn kleine stoere knuffelbeertje. Hij had weer zoveel moeite met school deze week. 1 Weekje uit z’n ritme en het was aan het begin van de week weer gelazer. Hij deed niet mee in de groep, was baldadig en boos. Goh….da’s natuurlijk niks nieuws. Dat sociale aspect is nooit zo aan Zoon besteed geweest. Al lijkt het wel of hij hier nu op de kleuterschool nog meer tegenaan loopt dan vroeger op het kinderdagverblijf. Ook daar werd ik veelvuldig aangesproken op het feit dat Zoon niet mee wilde knutselen aan tafel. Dat hij niet aan tafel wilde komen eten. Dat hij de enige was die geen interesse had in het voorlezen van een verhaaltje. Hij had destijds eigenlijk maar 1 interesse. Auto’s. Of betergezegd alles waar wielen onder zaten. Vliegtuigen en treinen waren ook favoriet. En hij ging dan helemaal in z’n spel op. Het liefst in z’n eentje. En ach….wij dachten steeds: “Zo is hij gewoon!”. Wat ook wel klopt natuurlijk. Maar hij krijgt nu steeds vaker last van dat anti-groeps-gedrag. En de vraag of dat geen andere oorzaken kan hebben, maalt nu ook door onze hoofden. Terwijl zijn interesses inmiddels wel een stuk breder zijn geworden. Hij vindt kleuren/tekenen nu zo af en toe leuk (al heeft dan de kleur blauw wel zijn voorkeur), hij is apetrots op zichzelf als hij iets heeft gevouwen en roept dan enthousiast: “ik kan vouwen!! Kijk es…ik kan het!”. Gewoon zoals iedere normale kleuter reageert op iets nieuws wat hij heeft geleerd. Ook rondrennen op het schoolplein vindt’ie geweldig en dan zijn er ook genoeg vriendjes om hem heen die mee rennen. Iedereen kent hem inmiddels op school. De grote en kleine kinderen roepen al vanuit de verte naar hem. Maar of hij nou bekend of berucht is…..dat is even de vraag.
Zijn anti-groepsgedrag gaat namelijk vaak gepaard met baldadig gedrag als hij toch mee moet doen. Het kan 2 kanten op gaan bij hem. Óf hij trekt zich terug en gaat in een hoekje in z’n eentje spelen óf hij wordt baldadig en boos op alles en iedereen. Niet gemakkelijk voor zo’n ventje van 4. Hij staat nogal eens voor straf in het keukentje. En dat voelt dan vervolgens als moeder zijnde ook niet prettig.
Sinds onze bruiloft is mij in ieder geval wel duidelijk dat we hier iets mee moeten. Die dag was voor mij wel een eye-opener voor wat betreft Zoon en onverwachte situaties en drukte. Veel mensen/kinderen en drukte daar kan hij moeilijk mee overweg. Op school is inmiddels een onderzoekstraject gestart. Zijn gedrag wordt in verschillende situaties geëvalueerd en aan de hand daarvan gaan we kijken wat te doen.
Aan de andere kant blijkt hij namelijk wel een heel erg slim kereltje te zijn. Van iedere auto die hij op straat ziet, weet hij het merk op te noemen. Hij maakt werkjes van groep 2 moeiteloos in z’n eentje zonder enige hulp. De juf heeft al een aantal keren perplex gestaan van wat hij al kan. Ook moeten ze niet proberen hem over te slaan bij het geven van werkjes. Dan is hij helemaal verontwaardigd. Laat hem maar bezig zijn met een ingewikkeld werkje, dat doet hij veel liever dan gymmen of kringactiviteiten. Wie weet wat er nog naar boven gaat komen en wellicht misschien ook niets. Hoe je het ook wendt of keert…..Zoon is Zoon en dat is prima! Hij zal z’n weg wel vinden…..zeker met onze onvoorwaardelijke liefde!

Categories
Zomaar

De Burgerlijke Stand en een Idiote Bloemist

Goh….ik raak niet uitgepraat over de Burgerlijke Stand van Waalwijk. Ze laten zich de laatste dagen van hun beste kant zien hoor, daar niet van. De akte is persoonlijk afgeleverd en de mevrouw die ik gisteren aan de telefoon had, trok ook echt het boetekleed aan. Wat voor mij een prettige ervaring was. Het deed ze toch wat. Deze mevrouw vroeg namelijk nog of de rest van de dag leuk was geweest. Hoe menselijk! Waarop ik had geantwoord dat het een dag om nooit te vergeten is geworden met als grap-van-de-dag dat er dus niet getekend was en dat iedereen er eigenlijk de humor wel van kon inzien. “Nou”, antwoordde ze, “wij vinden het hier anders helemaal niet om te lachen!”. En dat, lieve mensen, dat vond ik nou eens een hele fijne reactie. Ik zou mezelf namelijk ook knap lullig voelen als ik verantwoordelijk was voor het maken van trouwaktes etcetera.
Maar…..als klap op de vuurpijl lag er vandaag nog een briefje in de brievenbus van Miriam Oremans Bloemen en Planten uit Kaatsheuvel. Of ik even wilde bellen want ze waren aan de deur geweest. En mensen! Zo’n raar gesprek heb ik in lange tijd niet meer gevoerd. Ik was sprakeloos. En deze bloemist moet ondanks de recessie wel erg goed draaien om op zo’n manier met je klanten om te kunnen gaan.
Zij: “Oremans bloemen en planten goede middag!”
Ik: “Goede middag u spreekt met Aline Broeks….er ligt een briefje in de brievenbus dat u vandaag aan de deur bent geweest en of ik u even wilde bellen….bij deze dus!”
Zij: “Ik zal het even nakijken……..ja dat klopt….op de Roek!”
Ik: “Dat klopt”.
Zij: “Nou dan staat er hier een boeket bloemen voor u……WAT U KUNT KOMEN OPHALEN…..!!!”
Stil.
Ik moest even mijn radartjes op de juiste manier laten draaien voordat ik hierop antwoord gaf.
Vervolgens: “Oh nou, ik denk niet dat ik daarvoor vandaag nog in de gelegenheid ben.”
Zij: “Nou morgen kan ook hoor! Ik zet ze wel in de koeling!”.
Stil. M’n mond was meteen gesnoerd.
En toen he?! Toen kwam de bitch in mij naar boven.
Ik: “Mag ik vragen van wie die bos afkomstig is?”
Zij: “Van de Burgerlijke Stand in Waalwijk!”
Ik: “Oh dan zal ik die maar even bellen, want die zullen ongetwijfeld bezorgkosten hebben betaald!”
Zij: “Ja dat klopt. Ze hebben voor 1x bezorgkosten betaald!”.
En dit vind ik dus écht de grap van het jaar! Miriam Oremans……steek dat boeket maar ergens waar het licht niet schijnt, zou ik zo zeggen. En geloof maar niet dat je aan mij ooit nog 1 bloemetje verkoopt!
En de gemeente…….die ga ik toch maar eens even bellen. Moet toch nog vragen hoe het nou met het bijschrijven van de kids in het trouwboekje zit!!!