Categories
Zomaar

Van alles en nog wat

Wat een drukte, wat een drukte. U wachtte al een tijdje op een nieuw blogje waarschijnlijk. Hier ist’ie dan! Mea culpa mea culpa. Eerst even over zieke Zoon. Gelukkig is het ventje weer wat opgeknapt. Hij ziet nog ongelofelijk bleek, is erg moe en wil eigenlijk niks. Van de penciline heeft hij nog diarree gekregen en enkele bloedneuzen. Niet fijn, maar het leed lijkt geleden. Vanochtend mochten ze als sprookjesfiguur naar school. Het is juffendag. Mams heeft zich een ongeluk geknutseld om 6 bloemen te maken en ik stond eigenlijk versteld van m’n eigen creativiteit. Maar goed, weten jullie gelijk de reden van niet-bloggen. Gewoon geen tijd mensen, geen tijd. Creabea was aan de knutsel. Afijn….Zoon wilde dus helemaal niet verkleed naar school. Hij vindt dat allemaal maar niks. Onzin. Ach, en geef hem eens ongelijk. Na wat ge(s)lijm met een pepermuntje, deed hij dan toch z’n piraten-outfit aan en ging mee. In de auto zegt’ie: “ik ga vandaag naar de Winnies!”. Alsof meneertje dat zelf kan bepalen. Ik vervolgens: “nee wij gaan naar school”. Waarop hij weer zegt: “ja we brengen Senna naar school en dan ga ik naar de Winnies!”. De Winnies = kinderdagverblijf voor de niet sprangers onder ons. Uiteindelijk heb ik hem kunnen overhalen en is hij toch op school gebleven. Verder is Dochter druk met haar musical-opvoering. Morgenavond gaan we kijken. En wat denkt u? Gaat haar prinsessenjurk naar z’n grootje tijdens de repetities. Dus een verdriet….. Dochter speelt de rol van Doornroosje en wil er dan ook als een ware prinses uitzien natuurlijk. Een echt meisje. Verkleden is haar hobby. Gelukkig sprak ik vanochtend vriendin N. en die bleek nog een tas vol met verkleedspullen te hebben die naar ons mag….inclusief roze prinsessenjurk. Oef….ook weer opgelost. En anders was het vanmiddag nog naar de winkel. Verder moet ik vrijdagochtend met Dochter naar de schoolarts. en Vrijdagavond de trouwjurk gaan doorpassen. Druk druk druk. Nauwelijks tijd voor blogjes en hyves-krabbels. Ik beloof u beterschap voor volgende week. Nadat ik zelf mijn ‘sprookje’ heb beleefd in de bruidsmodezaak. 🙂

Categories
Kids

Keelontsteking

We hadden het vandaag zo anders gepland. Manlief moest werken en ik zou met de kindjes naar de Roestelberg gaan samen met vriendin L. en haar hondjes. Helemaal leuk. Prachtig weer vandaag en het idee van lekker rondbanjeren door de duinen kwam als geroepen. Alleen. Toen. Vannacht. Ons manneke werd huilend wakker. Eenmaal op z’n kamer had ik al door dat het mis was. Hoge koorts. Rillend als een rietje lag hij in bed. De hele nacht zo een beetje doorgetobd en vanochtend had hij nog steeds 39,1 koorts. Het vermoeden van een beginnende keelontsteking was er al sinds afgelopen dinsdag en nu zette het dus daadwerkelijk door. Buiten het feit dat z’n keeltje er niet uitziet (zoooo rood en dik….een tomaat is er niks bij), is het ook nog eens heel pijnlijk voor het ventje. Meer dan wat vocht krijg ik er dan ook niet in. Een bezoekje aan de huisarts bevestigde mijn vermoeden. Een serieuze keelontsteking dus. Met heftig geschud (Boxil pensiline) en een behoorlijke dosering 3x daags 10ml. moet het dus overgaan. Ware het niet dat hij na de eerste dosering al meteen moest overgeven. Alles er weer uit. Z’n maagje kan het simpelweg niet handelen. Zo veel van die troep en zonder eten in z’n buikje. Na contact met de apotheek en huisarts mag ik het dan toch mengen met iets van roosvice of ranja. De dosering mocht absoluut niet omlaag (was mijn voorstel….in mijn medische onwetendheid). Nu maar zien hoe snel hij er weer bovenop is. Momenteel slaapt hij. Lekker op de bank. Wat raakt je dat toch altijd diep….als zo’n hummeltje iets mankeert. Het liefste neem je het zo van ze over. Maar hij zal het toch helemaal zelf moeten doen. Vechten tegen die vette ontsteking.

Categories
Man

Man’s nieuwe bolide….

Och och….ik mocht ‘m weer mee vandaag! Man’s nieuwe ‘kindje’. En dat is dan steeds weer ff wennen. Niet in de laatste plaats door z’n lengte en breedte maar zeker ook door z’n gaspedaal. Maar goed dat ‘blik-op-de-weg’ niet op de A59 reed vandaag. Je mag daar namelijk tegenwoordig maar 100km p/u tussen Wolluk en Den Bosch en dat is zo verdomd moeilijk. Dat lukt me met mijn truttenschuddertje al niet, dus laat staan met zo’n auto waarin je totaal niet voelt dat je 150 rijdt. Jaja ik weet het. Onverantwoord. Stom. Ik zou wijzer moeten zijn. Maar het is soms zo verdomd lekker om even te gassen….om even niet de ‘altijd-zo-nette’ moeder te zijn. Ook ik heb een stoute kant namelijk 😉 . Hebben de kids het toch van geen vreemden! Hij heeft ook wel nadelen hoor. Die nieuwe car van Man. Parkeren bijvoorbeeld. Godmiljaar wat een toestand met zo’n bakbeest. Neu, dat gaat 100x makkelijker met mijn autootje. En Man heeft dus bezuinigd op parkeersensoren. Die zitten er namelijk niet op. Vond’ie niet nodig want “híj kan wél parkeren hoor”! Tsssss…..ik zal maar niet beginnen over die paaltjes die hij ooit es over het hoofd zag. Maar afijn, zo hebben we allemaal onze momentjes tijdens het autorijden of parkeren wel gehad. *hou nu heel wijs m’n mond over de gigantische deuk in onze vorige auto…ehhh betergezegd in de hele zijkant van onze vorige auto…te scherp bochtje gemaakt* Ik heb Man beloofd beter op te passen met deze. En ik ben heel hard aan het onderhandelen met de gemeente voor het plaatsen van flexibele paaltjes op het Raadhuisplein. Zou ook kunnen schelen……
Oh ja, voor een proefritje in de Passat CC moet u zich even inschrijven op www.de-kock.com 🙂

cc_0001cc_0005cc_0004cc_0010cc_0007

Categories
vakantie

Da’s pech……stacaravannetje weg!

Het zit niet zo mee deze week. Niet dat er erge dingen aan de hand zijn of gebeuren, dat niet. Het begon met een e-mail van de camping in Spanje dat ze een foutje hadden gemaakt en dat de stacaravan toch niet meer vrij bleek te zijn in de door ons gewenste periode. Balen. Pech. Shit happens. Weer een andere leuke camping gezocht, gevonden en vervolgens geboekt. Bleek deze “op aanvraag” de zijn. Potverdikkie. En tot op heden nog geen antwoord of het nou doorgaat ja of nee. En dan begint het te kriebelen hè. Kan ik niet zo goed tegen. Tegen wachten en onzekerheid. Ongeduldig miepje dat ik ben. Als ik éénmaal weet wat ik wil dan wil wil wil wil wil ik het meteen meteen meteen. Zo dat is eruit :-) . Ik zit er nog net niet bij te stampvoeten. U ziet het vast al voor u. Lien onderuit op de bank, laptop op schoot, lelijk gezicht trekkend (hoef ik trouwens niet zo veel voor te doen, ik zal het zelf maar vast zeggen), en maar stampvoeten omdat die verlossende mail niet binnenkomt. En nu moet ik eerlijk bekennen dat ik eigenlijk denk dat deze camping het ook niet gaat worden. Onderbuikgevoel….kweetutoknie precies waarom, maar de tijd zal het leren. Het grootste probleem zit hem in het feit dat we persé een stacaravan met eigen toilet en douche willen en niet zo’n bungalowtent waar waarschijnlijk ook helemaal niks mis mee is….maar toch…..die eigen WC is voor ons ‘kockies’ nogal belangrijk. Poepen doe ik graag rustig op m’n gemakkie. Zo weet u dat ook weer! Die stoelgang van mij werkt al niet optimaal en als ik dan eenmaal moet, wil ik niet eerst nog naar één of ander gebouwtje moeten rennen. Om er dan vervolgens achter te komen dat ik m’n wc-rol ben vergeten (lid van de klunzenclub weet u nog?). Onder mij bevinden zich ongetwijfeld nog veel meer mensen die hier moeite mee hebben, want anders zouden die stacaravans niet zo snel zijn volgeboekt.
Afijn……genoeg over poep en stacaravans. In het ergste geval blijven we gewoon thuis. Of gaan we naar Centerparcs of naar het Eftelinghotel. Ook nog een optie. Kan ik gewoon thuis gaan poepen als het daar niet lukt. Maar ik dwaal weer af. Wat is dat toch met mij en poep vandaag? Ik zal maar eens een kop thee gaan zetten….er komt verder weinig zinnigs meer uit geloof ik…..
U verdoet uw tijd door dit blog te lezen. Mijn oprechte excuses….hihi…NOT (6)

Categories
Zomaar

Koffie en wat mijmeringen

Het is zaterdagochtend en ik zit met een kop koffie aan tafel voor de tuindeuren. Ze kunnen helaas nog niet open…..te koud. Ik zit wat te mijmeren over de afgelopen weken. De vakantie van de kindjes zit erop. Ze hebben 2 heerlijke weken gehad. Maandag begint de gewone routine weer. Zelf heb ik deze keer geen vakantie genomen. Ik heb mijn dagen hard nodig voor de zomervakantie en de bruiloft in september. Mijn ouders, schoonouders en de buitenschoolseopvang hebben de kindjes de afgelopen vakantie prima vermaakt. Zelfs Zoon, die voor het eerst op een nieuwe locatie naar de buitenschoolseopvang moest, vond het allemaal prachtig. En maandag mag hij weer opnieuw gaan ‘wennen’ op school. Nieuwe ronde, nieuwe kansen, denk ik dan maar. Wellicht dat deze start wat beter verloopt ;-).
Verder zit ik wat na te denken over deze datum in mei. Vandaag 2 jaar geleden is m’n opa begraven. 90 Jaar. Mooie leeftijd. Diezelfde dag werd er ook een vrouw van precies mijn leeftijd gecremeerd. Ze had haar strijd tegen de kanker verloren. Diezelfde dag gingen wij op vakantie. M’n schoonouders waren 40 jaar getrouwd en we gingen met het hele gezin naar Turkije. Wat een contrast. Maar ik wist dat het goed was. De afgelopen week is een nichtje van Man begraven. 38 Jaar en ook zij kon het niet winnen van die vreselijke ziekte. Zo oneerlijk en zo triest.
Door zulke gebeurtenissen word je weer even met beide benen op de grond gezet. Wat doen die verdomde meubels er dan toe? Dat zijn spullen! En spullen kun je vervangen. Alle dierbare mensen om je heen niet. Reden te meer om te genieten van de kleine dingen. Van de kindjes die op een vroege zaterdagochtend zo lief zitten te spelen bijvoorbeeld. Ook hebben we de afgelopen week besloten toch maar die stacaravan in Spanje te reserveren voor de zomer. En wellicht plakken we er ook nog een paar dagen Eurodisney aan vast. Het leven is te kort om er niet alles uit te halen wat er in zit……carpe diem……

Categories
Zomaar

Mijn stoffige vriend

Nee…..ik heb het hier niet over Man. Die is alles behalve stoffig. Het zou soms wel wat gemakkelijker kunnen zijn als hij wel wat stoffiger zou zijn ;-) . Nee…..ik heb het hier over mijn zonnebank! Jarenlang heb ik hem verwaarloosd. Stoffig in een hoekje laten staan. Niet naar hem omgekeken. De zielepiet. Had’ie niet verdiend na jarenlange trouwe dienst. De oorsprong ligt ergens lang lang geleden. In de tijd dat ik nog danste. Wedstrijddanste. U weet wel…in zo’n mooi sexie pakje….Latijns Amerikaans. Chachacha, Rumba, Samba, Paso Doble. Och och…het lijkt eeuwen geleden en een licht sentimenteel gevoel overvalt me. Waar ik echter als tiener een hoop problemen mee had, was mijn huidskleur. Witter dan wit bestaat er simpelweg niet. Lien Witvis word ik in m’n vriendenkring ook wel genoemd. Neem mij mee in het donker en je hebt altijd ‘licht’ bij je. Vooral mijn blote benen. Die doen het altijd goed. Als flitspalen. In die tijd bestond er ook al “bruin-zonder-zon” en daar smeerde ik mee alsof het een lieve lust was. Echter dat spul kreeg je er naderhand met geen schuurspons afgeschuurd en het vlekte zó erg dat je nog weken voor schut liep na een wedstrijd. De enige oplossing was EEN ZONNEBANK. En die moest ik dus zelf bij elkaar zien te sparen/verdienen. Ik heb het hier dus over zo’n ruim 20 jaar geleden en toen waren die krengen nog peperduur. Wat was ik trots toen ik hem uiteindelijk kon kopen. Om u een indruk van mijn huidtype te geven; het opbouwschema wat ik erbij kreeg bestond uit de eerste dag 1 minuut per zijde. Het duurde dus wel een tijdje voordat ik er een half uurtje onder mocht. Ik hield mij keurig aan het schema. Had ook geen andere keus. Ik wilde mijn witvis reputatie nu ook weer niet omzetten naar rode zalm. De koning(in) te rijk was ik met dat ding. Overuren heeft’ie gedraaid. Tot er voor deze eerste echte grote liefde geen ruimte meer was in mijn appartementje. Hij moest het veld ruimen voor een inklapbare. En die lieve mensen, heeft nu dus zo’n kleine 8 jaar staan te verstoffen. Gisteren hebben we hem weer eens ontstoft en aangezet. En hij deed het nog ook. Dat noem je nou eens échte vrienden. Die zijn er als je ze nodig hebt ;-) . Ik ben dus weer begonnen met een kuurtje. Eens zien of we de zomer in kunnen met een klein teintje. Wordt vervolgd…..

PS update: de tafels zijn terug! Ik ben er nog niet helemaal uit of ik er nu blij mee ben of niet. De salontafel is keurig gerepareerd, de eettafel wat minder netjes. Ze zijn opnieuw behandeld en nu is de kleur van de tafels dus een stuk lichter dan die van de rest van de meubels…….zucht

Categories
Zomaar

En daar zit ik dan…….

….te wachten op Horsten Meubelen! Vandaag, of betergezegd vanmiddag, komen de tafels terug. Man heeft het telefoontje aangenomen en ik heb dus geen idee of de tafels gerepareerd terugkomen óf dat er helemaal nieuwe geleverd gaan worden. Ik ben benieuwd. Aan de ene kant ben ik superblij dat er straks weer een normale eettafel binnen staat. En niet zo’n pietepeuterig klein wiebelig rotding. Natuurlijk was ik blij dat er zo lang een leentafel kwam, maar na zo’n 4 weken met dat kloteding te hebben gezeten, ben ik het nu wel zat. We hebben tenslotte niet zoveel geld betaald om al weken met rommel in huis te zitten. Maar aan de andere kant baal ik dat ik dus thuis zit met dit mooie weer! Hopelijk ben ik straks een heel gelukkig mens met de nieuwe of herstelde tafels! Fingers crossed.
En dan die Koninginnedag van gisteren. Sjonge….wat een drama. Het beloofde een superdag te worden, tot die ene mafkees had bedacht op een menigte toeschouwers in te rijden. Volkomen onschuldige mensen heeft hij uit het leven gerukt en (ik mag het misschien niet zeggen) gelukkig heeft hij zelf ook het loodje gelegd. Klaar! Wegwezen met zo’n idioot. Opgeruimd staat netjes.
Toch hebben wij er met ons gezinnetje nog een leuke dag van gemaakt. We zijn na de aubade (jaja wij hebben ‘gezongen’ voor de Queen) en de ballonnen lekker richting Scheveningen gereden. Even uitwaaien op het strand. En dat was heerlijk. De kids vermaakten zich prima in de branding en op het strand. Het zand zit volgens mij nog steeds in hun oren! Het woord ‘luisteren’ komt namelijk vandaag niet voor in hun vocabulaire :-s . De strafstoel met de kookwekker ernaast is al veelvuldig gebruikt deze ochtend…..je moet toch iets! Lang leve de vakantie…….en m’n mooie tafels natuurlijk :-)