Month: September 2008

We zijn zo langszamerhand vriendjes aan het worden. Poep en ik. We trekken elkaar aan denk ik……of zoiets. Zijn het niet de vieze broeken van Zoon, dan heeft de kat weer wel naast z’n bak zitten schijten. En Dochter, die natuurlijk al jaren zindelijk is, kan d’r ook wat van. Laat ik u even een voorbeeld schetsen (helaas zijn er geen foto’s van beschikbaar). Zondagmiddag jongstleden. Wij brachten een bezoekje aan UT KROAK-FESTIVAL in Loon op Zand (of all places). Prachtig weer, leuke mensen, lekkere muziek en van alles te doen voor de kids. Het duurde niet zo lang of Dochter had door dat er ook een soort van kleine kinderboerderij op het terein was. Kaasje voor Dochter. Na een tijdje ging Man eens even polshoogte nemen bij Dochter……ze bleef wel erg lang weg. Éénmaal aangekomen bij de beestenbende, treft hij haar met een bokje in haar armen. Ehhh…….nee, ze begon (gelukkig) niet meteen om een bokje te zeuren. En nu zal ik u proberen uit te leggen hoe ze eruit zag. Schattig wit zomerjurkje, haartjes mooi opgestoken, lippen zelfs met een beetje lipgloss gestift en mooie zilveren sandaaltjes……….tenminste……….zo waren we thuis vertrokken. Toen Man haar bij de beestjes had weggehaald, was de bovenkant nog even schattig………..alleen……….u voelt hem al aankomen? Inderdaad ja……….alleen zat ze vanaf haar knieën onder de stront. Lekker dan!

Dochter wil een schaap. Ja, dat leest u goed. Ze wil en moet een schaap. Of betergezegd een lammetje. Net voor onze vakantie ging ze met buurvrouw C. naar de lammetjes kijken. En Dochter houdt van beestjes. Maakt niet uit wat: mieren, lieveheersbeestjes, vliegen, spinnen, honden, katten, geitjes, schaapjes of paarden. Ze vindt alles prachtig behalve muggen en wespen. Maar daar zit natuurlijk niemand op te wachten. Éénmaal bij de lammetjes/schaapjes vraagt Dochter: “kan ik ook zo’n schaapje kopen?”. Waarop de mevrouw van de schaapjes lachend antwoordt: “Jij wel”. En dat had ze beter niet kunnen doen. Dochter haar hersentjes draaiden op volle toeren. “Hoeveel kost zo’n schaapje dan?”, vraagt ze vervolgens. “Nou”, zei de mevrouw van de schaapjes, “die kosten heel veel centjes”. Maar Dochter was overstag. “Ik heb thuis een spaarvarken hoor en dáár zitten héél véél centjes in”, was haar conclusie. En hoezeer buurvrouw C. haar al probeerde te overtuigen dat een schaapje in onze achtertuin geen goed idee zou zijn, ze was onvermurwbaar. Ze moest en zou een schaap! U begrijpt, bij thuiskomst vloog madam naar boven om haar spaarvarken te halen. Voordat ze mij had uitgelegd wat de bedoeling was, wilde ze haar geld geteld hebben. “Want”, kwam er uiteindelijk, “ik mag van die mevrouw een schaapje kopen!!!”. En alle overtuigingskracht die Man en ik in ons hebben ten spijt, ze hield voet bij stuk. Het feit dat wij geen gras in onze achtertuin hebben, veegde Dochter van tafel. Het feit dat wij geen stal hebben, veegde ze van tafel. Het schaap moest en zou immers in onze nieuwe bijkeuken. Ja, u leest het goed. Een schaap in de bijkeuken, die was volgens Dochter toch groot genoeg. En toen wij haar vroegen waar dat schaap dan moest poepen, had ze zelfs een antwoord klaar. “Op een grote bak, net als onze kat Boy!”. En hoe wij ook probeerden uit te leggen dat dat echt geen optie was en dat het dan zou gaan stinken, ze bleef volhouden. Een doorzettertje. Dat wel. Afijn, uiteindelijk hebben we haar duidelijk kunnen maken dat de dierenpolitie het beestje zou komen ophalen, omdat een schaapje buiten in de wei hoort en niet in een bijkeuken. Even keek ze bedenkelijk en toen trok ze de conclusie dat ze dan waarschijnlijk niet haar centjes terug zou krijgen. Oefff…….plan geslaagd. Echter………….ze heeft iets nieuws bedacht………….ze is volop aan het sparen. “Want”, opperde ze, “dan kunnen we volgend jaar mooi een boerderij kopen en een schaap!”.