Categories
Zomaar

Zomerstop……

Wat zomer? Niks zomer! Tot nu toe is het bizar slecht in Nederland. Godzijdank wacht het warme zonnetje op ons in Spanje. Maar, lieve mensen, het belooft beter te worden. Eind deze week gaat het ook hier in Nederland zomers warm worden. Ik hoop het. Iedereen is wel aan een beetje zonneschijn toe. Alles ziet er een stuk vrolijker uit als het niet zo met bakken uit de hemel komt vallen. De boeren in het Noorden zijn waarschijnlijk dolgelukkig gezien de droogte die daar heerste. Maar wij……simpele kantoorpikkies…….zijn maar wat blij als hun vakantie niet in het natte plensende water valt. De auto is inmiddels geladen. Tussen de druppels door. Niet dat ik daarvan nat werd, want dat pakken is Man’s job. Zoals ik al eerder heb vastgesteld. De auto laden is iets wat wij niet samen moeten doen. Ik zet alles wat mee moet netjes klaar en hij zorgt dat dat allemaal in onze voiture past. Met soms wat gemopper hier en daar, lukt dat meestal nog ook. Lang leve de dakkoffer. Zonder dat ding zou het campingleven voor Lien er een stuk minder prettig uitzien. Steeds weer vraag ik me af waar ik toch in hemelsnaam zoveel ‘noodzakelijke spullen’ vandaan haal. Toch heb ik dit jaar weer een prestatie geleverd door slechts 1 koffertje met kleding voor Man en mij in te pakken en 1 koffertje voor Zoon en Dochter. En dan toch zit nog de hele kofferbak en dakkoffer vol. Een prestatie an sich…….
Dus, lieve lezers, bij deze wens ik jullie ook een zonnige en fijne zomervakantie toe. Van mij zult u niet veel last meer hebben (of het weer moet in L’Estartit ook niet zo denderend zijn, zodat ik van armoe in het internetcafé te vinden ben ;-)). In ieder geval tot over een paar weekjes!

Categories
Zomaar

Toch…..

……maar begonnen met het klaarzetten van de vakantiespullen. Zoon heeft aardig wat rode plekken, maar is er verder niet al te ziek van. Al ligt hij momenteel wel heerlijk te slapen, wat niet meer zo gebruikelijk is ‘s-middags. En dat is wel even heerlijk. Dochter boven op haar kamer aan het spelen, snoepen en tv-kijken (hoe pedagogisch verantwoord ;-)) en Zoon onder zeil. Op die manier heb ik mooi even m’n handen vrij om in te pakken en nog even een logje te plaatsen. Is nl. vrij lastig met 2 kinderen die anders steeds je aandacht opeisen. Meestal kom ik aan zulke dingen pas ‘s-avonds toe, als ze in dromenland zijn en alles rustig is in huis. Ik loop dus voor op schema! Heerlijk gevoel. Wat helaas wat minder goed aanvoelt, is mijn bekken. Wat ik gedaan heb, weet ik niet, maar ik waggel net zo door het huis als toen ik 8 maanden zwanger was. Zitten gaat goed. Liggen gaat goed. Staan gaat redelijk. Maar lópen………..verdammt doch mal………het zit ook echt niet mee deze week. Ik ben blij dat ik dinsdag zo’n kleine 1400 km mag zitten ;-). Ach ja, ik blijf maar lachen en probeer het positieve overal van in te zien. Wat niet wegneemt dat de moed me soms wel in de schoenen zakt.

Categories
Zomaar

De waterpokken

En net als je denkt, “nu heb ik alles wel gehad deze week”, belt schoonmoeder op met de mededeling dat Zoon allemaal rode vlekjes heeft. Hij heeft daar namelijk een paar daagjes gelogeerd om even wat extra aandacht voor Dochter te kunnen hebben. Tel bij deze boodschap de koorts van maandagavond op en het eerste wat er door mijn hoofd spookte was, “oh jee, één of andere kinderziekte!”. De vijfde of de zesde ziekte (één hiervan heeft hij trouwens al gehad). In eerste instantie dacht ik niet aan waterpokken, want die heeft hij immers gehad toen hij 6 maanden oud was. Maar het heerst wel……….waterpokken. Tenminste, wel op het kinderdagverblijf waar Zoon 3 dagen per week is. En toen ik dus de plekjes (zeg trouwens maar gerust PLEKKEN) vandaag zag, vond ik het toch wel verdacht veel op waterpokken lijken. Nou lekker dan. Net voor vertrek naar Spanje. Kan er ook nog wel bij. Gooi alle narigheid deze week maar meteen in 1x over ons heen. Als het hier dan bij blijft de rest van het jaar, kan ik er wel mee leven 😉

Categories
Zomaar

Vakantie II

“Is dat alles?”, vraagt Man terwijl hij wijst naar wat stapeltjes kleren op het bed van Zoon. “Ja”, antwoord ik. En stiekem ben ik al begonnen om mezelf schouderklopjes te geven. “Dat is mooi”, glundert Man, “dan hoeft de dakkoffer er niet op”. “Eh schat”, antwoord ik, “is dat niet wat te voorbarig? Tel hier de buggy, de skottelbroai, die tas met handdoeken en één met beddegoed en oh ja……….het campingwasmachientje van je moeder nog eens bij op!”.  En Man zucht. “Ik zet de koffer er wel op”, zucht Man nogmaals. Ja hé, zeg, kom, als ik zo weinig kleren meeneem, moet het wasmachientje écht mee hoor. Schoon is immers my middle-name. Geërfd van m’n moeder.

Categories
Zomaar

Vakantie!!!

Raar idee hoor…..om nu 4 weken vrij te zijn. Het vakantiegevoel is er nog niet echt. Dat komt wellicht ook door de zonuren die we hier in Holland momenteel hebben. Triest. Je zal dus maar hier op een camping staan…….met al die regen…….en die kou! Hopelijk wordt het de komende week een stukje beter. Gisteren had ik er nog even een hard hoofd in of wij wel zouden vertrekken volgende week. Dochter had maarliefst 39,4 graden koorts en lag te rillen in bed. “Oh nee, straks gaat het nog ontsteken!”, was mijn eerste reactie. Echter vanochtend was het weer gezakt en ze lijkt nu toch een beetje meer kleur op haar wangen te krijgen. Geen ontsteking tot nu toe dus…….. Waarschijnlijk komt alle spanning van de afgelopen week er nu uit. Ze heeft gisteren de hele middag liggen slapen en wilde de hele dag niks eten. Dat gaat gelukkig ook beter vandaag. Ik begin zelf inmiddels ook wat te wennen aan het grote gapende gat in haar mond. Erg fraai is het niet, maar alleh……we doen het er maar mee. Vooral de wetenschap dat er straks een paar gloedjenieuwe mooie voortanden zullen komen, maakt veel goed. Bovendien blijft ze natuurlijk mijn mooie prinses……met of zonder gat.

Categories
Kids

Update

Nou, dat was me inderdaad het nachtje wel. Niet zo zeer om Zoon. Die is uiteindelijk wat ‘afgekoeld’ en was vanochtend weer springlevend. Simpelweg verhoging van vermoeidheid. Dat heeft hij al wel vaker gehad. En dat is gelukkig op te lossen door een goede nachtrust. Maar dan Dochter. Dochter bleef maar bloeden. Rond elf uur leek het wat minder te worden en is ze in slaap gesukkeld. Op mijn bed. En op mijn bed ligt dus geen molton-met-zeiltje. Resultaat: om 04h00 vanochtend Dochter overstuur omdat werkelijk alles onder het bloed zat. Het arme kind wist niet waar ze het zoeken moest en ze was zó moe. Alles verschoond. Bed gesopt. Kussen in de wasmachine (en nu dus in de vuilnisbak, want mijn Texeler-kussen kon niet in de wasmachine), beddegoed in de wasmachine en Dochter was inmiddels in een fris bed weer in slaap gesukkeld…………al bloedend. U snapt: het zat me helemaal niet lekker. Slapen kon ik niet meer, dus heb ik in de vroege uurtjes de cementwaas van onze net ingewassen vloer zitten schrobben. Was ook wel goed om m’n gedachten even te verzetten. Dochter sliep toch. Om 07h00, ik net uit de douche, werd ze weer wakker. Opnieuw zat alles maar dan ook alles onder het bloed. Haar haren waren inmiddels samengekoekt tot één plakaat bloed. Het arme kind. En moeders? Nou, die kon het niet meer aanzien. Gelukkig dat Man in zulke gevallen ijzersterk is en Dochter kon helpen. Vanaf 07h00 ben ik gaan bellen naar onze tandarts. Niet te bereiken. Zelfs niet op het noodnummer. Hetzelfde als gisteravond dus………..uiteindelijk heeft onze eigen tandarts 4,5 uur na het inspreken van z’n voicemail teruggebeld. Sja, toen had zijn collega ons inmiddels al lang geholpen. En nu vanochtend was het dus weer van hetzelfde laken en pak. Bloedlink werd ik ervan. Het antwoordapparaat bleef zelfs na 08h00 gewoon aanstaan. Uiteindelijk zijn Man, ik en Dochter in de auto gestapt en simpelweg er naar toe gereden. Vanuit de auto kreeg ik de praktijk dan eindelijk aan de lijn. U snapt, die assistente was niet blij met mij aan de lijn op de vroege morgen. Maar goed, ik had dan ook alle reden om kortaf te zijn! Het ging hier notabenen om mijn Dochter en daar valt niet mee te sollen. Afijn, we werden geholpen, en wel direct. Dochter kreeg een sponsje in haar mond, al het bloed werd weggezogen en ze deed het keurig. Een bikkel, die Dochter van ons! Inmiddels is het bloeden helemaal gestopt en heeft Dochter maarliefst 3 boterhammen met worst naar binnen gewerkt. Hopelijk hebben we het ergste weer gehad…………………… Ons fietenrekprinsesje 😉

Categories
Zomaar

Lang leve de vakantie…..

………..vooral voor Zoon en Dochter. Dochter heeft vanavond haar 2 voortanden moeten laten trekken omdat ze met d’r snufferd op een ijzeren stang van een klimrek bij de Buitenschoolseopvang is gevallen. Zoon wilde helemaal niks meer toen hij thuis kwam en ligt nu, zonder eten, met 38,6 verhoging in bed. U snapt dat ik het wel even helemaal heb gehad. Geen goede start van onze laatste werkweek. Maar het ergste is het natuurlijk voor onze 2 kindjes. Dochter heeft behoorlijk veel pijn gehad en heeft tot het laatst toe toe tegengestribbeld met het trekken van haar tandjes, want “dan kan ik nooit meer eten en bijten”. Toen de tandarts had uitgelegd dat ze nieuwe tanden krijgt als ze 6 jaar is, werd ze iets rustiger. Echter toen hij daadwerkelijk aan de slag ging, moesten we haar in de houtgreep vasthouden…..vreselijk. En Zoon….nou ik hoop dat hij gewoon verhoging heeft van vermoeidheid. Op het kinderdagverblijf zijn namelijk al 2 kindjes opgenomen met de E-colli bacterie. En met dat gegeven in mijn achterhoofd, kan ik u vertellen, dat ik geen goede nachtrust ga hebben vannacht. Dit opgeteld bij alles wat er nog thuis, op het werk en voor de vakantie moet worden gedaan, veroorzaakt toch een lichte paniek in mijn hoofd. Maar dat is nu even het minst belangrijk. We zien het allemaal wel…………eerst zorgen dat onze 2 spruitjes weer wat beter in hun vel komen te zitten. Wel zo handig als we op vakantie willen…………….

Categories
Zomaar

MAÑANA, MAÑANA

En ja hoor………wij hebben het weer. 2 Portugezen die onze natuurstenen vloer moeten leggen. Niks tegen op deze mensen hoor, begrijp me niet verkeerd. Een vader en een zoon. De vader is een schat en de zoon……mwhaa……ik krijg er niet zo’n hoogte van. Doet er ook niet toe, ze leveren prachtig werk af. “Iek moete de jeeele dag pusseluh”, verklaarde de vader. Het schijnt dat hij en z’n zoon de enige mensen binnen dat bedrijf zijn die deze vloer kunnen leggen. Geen enkele tegel is hetzelfde. Geen enkele tegel is recht. Dat was juist de charme waar wij in de showroom voor vielen, maar als ik vantevoren had geweten dat het leggen geen 3 dagen maar 1,5 week in beslag zou gaan nemen, dan weet ik nog niet zo net of ik deze vloer had gekozen. Sjesus…….die mannen maken zich écht niet druk! Gelijk hebben ze natuurlijk, maar zelfs onze aannemer heeft vol verbijstering het werktempo van onze zuiderlingen staan gadeslaan. Ze zijn zo vlug als dikke poep. En wij Hollanders kunnen daar niet tegen. Misschien moet ik voor mezelf praten, maar als ik zo naar de mensen om me heen kijk, dan hebben die toch een soortgelijke reactie. Waaruit ik dan weer concludeer dat het niet enkel aan mezelf ligt. Het wordt dus nog even doorbijten voor Lien. Nog even volhouden en dan ligt de vloer erin. Weken heb ik uitgekeken naar dat moment. In mijn hoofd zou dat dit weekend zijn geweest. Helaas. Na woensdag is het zover. Dan is de vloer af, gevoegd, geïmpregneerd en zitten de plinten ertegen. Deze heren zouden ook de nieuwe natuurstenen vensterbanken maken, maar ik moet toegeven dat ik ze er nog liever zélf tegenaan plak………………. Sjongejonge………mag ik even 10 liter peper?!?!?

PS: weet u wat MAÑANA betekent? Het betekent niet: MORGEN, maar: NIET VANDAAG!!!!!

Categories
Zomaar

En de foto’s!

En hierbij dan het bewijs! De stress, het stofhappen, de te betalen rekeningen………het is niet voor niks geweest! We zijn er (tot nu toe) superblij mee…….


Categories
Zomaar

Verbouwingstress

“Daar gaan we weer!”, zult u wel denken, “daar komt ze weer met haar gezeur over stof en rommel”. Maar nee hoor. Het gaat eigenlijk allemaal prima. Natuurlijk hebben we aantal weken moeten stofhappen. Was het niet de vloer die uitgehakt moest worden, dan waren er weer wel leidingen die in de muren moesten worden gefreesd. Steeds als ik dacht, “nu hebben we het ergste gehad”, moest ik weer haasten om als een gek alle deuren boven goed te sluiten, zodat ik niet ‘s-avonds in een stoffig bed zou liggen. Ook het doorbreken van de oude muur had nogal wat voeten in aarde……..oftewel een teringherrie en teringrotzooi!!!! Maar we hebben het tot nu toe overleefd. Ik heb met de kindjes de nodige uurtjes bij m’n ouders doorgebracht……..en gewinkeld……….en de Efteling bezocht……….en de schaapjes gevoerd………en alle speeltuinen in de wijk ontdekt. U merkt het al. Ik ben veel gevlucht. Naar minder stoffige oorden. Maar nu lijkt dan echt het grootste leed geleden. De vloerverwarming is afgelopen vrijdag gelegd en vandaag zijn ze begonnen met het leggen van de nieuwe natuurstenen vloer. En daar begint het dus, lieve mensen, mijn verbouwingstress. Ik ben zo stiknieuwsgierig dat ik op hete kolen aan m’n buro zit. Ik wil het zien. Ik wil zien of ik de juiste vloer heb gekozen en ik wil zien of het mooi wordt. Man wel. Man is thuis aan het werk. Man is al zeker 25x naar beneden gelopen om te kijken………en mij informeren ho maar! Dat kan dus betekenen dat hij er óf niet aan denkt óf dat hij het niet mooi vindt. Stress. Stress. Stress. En vroeg naar huis gaan is ook geen optie met de hoeveelheid werk die er nog ligt voordat ik over 2 weken vakantie heb. Er zit dus niks anders op dan afwachten en over een paar uurtjes met eigen ogen het resultaat van de eerste dag te bekijken. Lucky me……….