Lien heeft het druk, heel druk, té druk! En wat kan ik er aan doen? Nou, dat weet ik dus nog niet precies. Het is wel zo dat er nu even een heleboel dingen tegelijk spelen, die (als het goed is) straks weer wegvallen. Maar op dit moment heb ik echt het gevoel in een niet-te-stoppen-TGV-trein te zitten, die à zo’n 200 km/u maar doorraast en ik heb geen tijd om uit te stappen….dus ik ga maar gewoon mee door naar het volgende station. Ken je dat? Hopelijk niet voor je, want ik kan je vertellen…..het is niet leuk. En de enige die er iets aan kan veranderen ben ikzelf. Het was dus weer hoogtijd voor een avondje dialoog…..met mezelf. En gelukkig was er gisteravond weer zoiets georganiseerd. Even pas op de plaats en even een soort van analyse met jezelf. (voor geïnteresseerden klik es op Dialoog die is toegevoegd bij ‘links’) Gisteren werd me weer heel duidelijk dat ik op mezelf moet passen en beter moet nadenken over hoe ik m’n leventje/tijd indeel. Iets vaker voor mezelf kiezen ipv de rest, is natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan. Ik ben nu éénmaal zo’n regelmens, zo’n zorgmiep, zo’n “oh-kom-maar-ik-doe-het-wel-even”-type. En hoe verander je dat? Da’s verdomd moeilijk……maar ik kan ook niet langer in die TGV blijven zitten. Er moet dus iets veranderen……en laat ik nou vanochtend als eerste een mailtje van vriendin Mar10e lezen, waarin ze het idee oppert om weer eens een “verwen-mama-dag” in te plannen!!! Ik zeg……YES YES YES YES……ook een soort van ‘ren-je-rot’ maar dan naar de massage-tafels 🙂
Month: March 2007
…… Ik vraag aan Senna: “Waar is je haarspeldje gebleven?”.
Haar antwoord: “In de broekzak van m’n jas!” 🙂
“Zielig hoor” zeg ik tegen man-lief die inderdaad instemmend knikt en een beetje benauwd kijkt. Stel je voor dat iemand zomaar beslist of je ballen er al dan niet afgehaald worden! Ieeekk, nee daar moet’ie natuurlijk niet aan denken. Wij beslissen dat dus wel zomaar voor ons huisdier. Weemoedig zegt Mars tegen de kat: “geniet nog maar even van je mannelijkheid….zometeen is het weg!”. En de kat kijkt hem vragend aan….het lijkt bijna of hij het begrijpt. Er klopt iets niet en de kat heeft het al goed in de gaten. Waarom krijgt nu niet gewoon wat te eten? Waar is in godsnaam z’n drinken gebleven? Al miauwend en kopjes-gevend slentert’ie de hele ochtend al achter me aan. Ik moet’m zelfs uit de badkamer zien te houden, want ook daar likt’ie anders gretig de kraan schoon en de douchebak leeg. En sja….nuchter = nuchter….dus moet ik maar even doorbijten en niet te veel nadenken bij het feit dat de schat zometeen gecastreerd wordt. Vanmiddag mag ik hem weer ophalen….ben benieuwd hoe hij het heeft doorstaan…..zucht. Ik moet gewoon toegeven dat ik hier niet goed in ben! Ik doe dus nu voor m’n gevoel opzettelijk een beest pijn! Maar ja…..ik wil ook geen kat die straks z’n territorium in de huiskamer gaat afbakenen door lekker rond te piesen en ik wil ook geen kater die zo dominant wordt dat je’m niet meer kan optillen. Nee….het is echt het beste….voor iedereen…..maar toch…..voor iedereen, behalve de kat…..zucht!
Het liefst stop ik m’n kop in het zand. Het liefst denk ik helemaal niet aan hypotheek-aflossingen, rente-percentages, oversluit-provisies, notariskosten en dat al. Dat zijn helemaal geen leuke dingen om mee bezig te zijn. Sterker nog, dat vindt Lien zonde van haar kostbare tijd. Ik woon toch in een fijn huis? Die hypotheeklasten worden toch gewoon iedere maand authomatisch afgeschreven? We kunnen het toch gewoon betalen? Waarom nou weer die map met papieren gaan doorworstelen? Maar dan komt Mars met het magische woord: GOEDKOPER. Wat goedkoper? Hoeveel goedkoper? Met andere woorden: Hoeveel extra kan ik in de maand uitgeven aan shoppen? Nu was dat niet precies wat man-lief bedoelde te zeggen……gek hè?! Maar hoe je het ook went of keert……goedkoper is altijd goed…….meer geld overhouden is altijd goed……daar zegt niemand “NEE” tegen, toch? Afin…..wij dus gisteren met alle paperassen naar de hypotheek-adviseur. Toch maar met onze neuzen in die mappen om te kijken of het wellicht interessant zou zijn. En warempel……het zou wel eens hééél interessant kunnen zijn. En daar word ik dan toch weer wel vrolijk van. Ik moet nog niet te snel gaan springen van blijdschap, want de boete over onze huidige hypotheek moet nog worden berekend. Boete?? Ja….boete…..omdat we dus vroegtijdig onze huidige hypotheek aflossen. Ja….Lien zit er inmiddels helemaal in. Ik weet na een avondje hypotheek-adviseur aardig hoe het in elkaar steekt……..mag wel gaan oppassen dat ik het niet tóch leuk ga vinden!
“Mars, wanneer kun je je pak weer ophalen bij de stomerij?” vroeg ik zaterdag. “Eh…gisteren….vergeten!” was z’n antwoord. “Heb jij dat groene bonnetje nog wel?” vraag ik vervolgens, terwijl mijn intuïtie mij al vertelde dat dat wel eens zoek zou kunnen zijn. “Da’s een goeie…..dat had ik op het dressoir of op tafel gelegd!” roept’ie uit de bijkeuken. Sja….ik moet bekennen dat ik het daar ook heb zien liggen en dat ik toen zelfs nog dacht: “dat moet zometeen even ergens anders worden neergelegd, voordat de kat het als een nieuw speeltje beschouwd”. En verder weet ik niks meer……blanco……geen groen bonnetje meer gezien. Dus een aantal mogelijkheden: 1) de kat heeft het idd als nieuw speeltje gebruikt; 2) het is ergens tussen reclame-folders geraakt; 3) Jens heeft het opgegeten (die heeft nl. een voorliefde voor papier eten); 4) ik heb het toch ergens anders neergelegd en ik weet bijgod niet meer waar! En ondertussen was ‘mission impossible’ begonnen in huize de Kock-Broeks. Op zoek naar een klein groen briefje waarop een nummer van z’n gestoomde-Hugo-Boss-pak stond en wat tevens het bewijs was dat we de stomerij-kosten vooraf hadden betaald. Nou is dat laatste nog het minst van man-lief z’n zorgen, als hij z’n fijne, favoriete, goedpassende pak maar op tijd terug heeft! Van kattenbak tot speelgoedkisten, van vuilnisbak tot oud-papier-bak…alles is doorzocht…..geen groen stomerij-briefje te vinden. Naja…..vandaag dus maar even gebeld met de stomerij om te vragen wat te doen en weet je wat ze zeiden? “Kunt u niet nog even verder zoeken?”…..tssss…..het enige wat wij nog kunnen doen is wachten tot Jens misschien groene stukjes uitpoept!!! En ik weet niet of de stomerij op die bruin-groene-aan-elkaar-geplakte-stukjes zit te wachten! “Nou, brengt u dan op z’n minst uw legitimatie-bewijs mee” was het volgende advies. En dat hadden wij ondertussen zelf ook al wel bedacht!!!
Dat was even afkicken gisteren. Na vorige week zo’n superlekkere week te hebben gehad…..met deuren open, zonwering omlaag, kindjes buiten, boodschapjes op de fiets enz. enz. Nee, gisteren zaten we weer naar maartse buien te kijken, gisteren viel het er af en toe met bakken uit en als het dan al droog was, dan waaide je letterlijk uit je broek. Senna wilde persé even een rondje fietsen (nog steeds met zijwieltjes, want remmen doet ze voor het gemak maar met haar schoenneuzen!). Mams dus maar even mee naar buiten en deze keer niet om mee te helpen met sturen of remmen….nee deze keer moest ik haar gewoon helpen door haar te duwen. Het arme kind kwam niet tegen de wind opgefietst. En koud!!! Ik had het ijskoud!!! Even later werd dat dus versterkt door de natte sneeuw en de hagel die uit de lucht kwam gevallen. Één geluk dat wij net weer binnen waren. En nou kan ik natuurlijk nog uren doorgaan met zeuren over het weer, maar als je ergens wel helemaal geen zak aan kunt veranderen, dan is het wel HET WEER. Dus we nemen het maar gewoon zoals het komt en ik hou maar vast aan het gezegde: ‘na regen komt zonneschijn’. De zon zal dus echt weer wel es terugkomen en hopelijk de temperatuur van vorige week ook!
Man-jr. in ons gezin heeft al aardig door hoe het werkt met vrouwen en vooral met moeders! Met weinig woorden weet’ie me steeds weer de dingen te laten doen, die hij wil! Toch knap, moet ik zelf toegeven. Door alleen een kort “die”, “ehuh”, “drinken”, “op”, en “meer”, samen met een wijzend vingertje en grote onschuldige kijkers, weet hij aardig z’n zin te krijgen en vrouw-sr. in huis aardig voor z’n karretje te spannen. Steeds weer betrap ik mezelf erop dat ik een soort van vrouwlijke butler aan het worden ben voor ons ventje. En ja, natuurlijk kan hij het allemaal nog niet zelf en heeft’ie m’n hulp hard nodig, maar het is toch echt niet nodig dat ik bij elke “die” al meteen van m’n stoel omhoog kom om datgene voor meneertje te pakken, halen of regelen wat’ie op dat moment wil. En nu wil ik niet alle mannen over één kam scheren hoor, maar de mannen in huize de-kock worden toch aardig op hun wenken bediend. En weet je wat het ergste is……ik vind het niet eens erg! Het zal dus wel dat zorgzame van vrouw-sr. zijn, wat doorslaggevend is. En toch zal ik daar in de toekomst iets aan moeten veranderen……ik wil nl. over zo’n 25 jaar niet van mijn a.s. schoondochter (of schoonzoon….you never know) te horen krijgen dat man-jr. zelf niks doet of niks kan!!! Werk aan de winkel dus, Lien! Zelfstandig opvoeden die hap!
…aan een kind van 4!!! Senna zit gisteren in bad en vraagt het volgende: “mama, waarom heb ik hier onderaan een gaatje?”. Mams….slik…:”nou eh…dat hebben alle meisjes!”. Senna: “Oh…net als dat alle jongetjes een piemeltje hebben?”. Ik: “Ja precies”….met de hoop dat het onderwerp hiermee is afgedaan. Maar nee hoor…. Senna: “Maar mama, wat moet ik dan doen met dat gaatje?”. Sja….en ik ga aan een kind van 4 toch echt nog niet uitleggen waar Abraham de mosterd vandaan haalt! Dus ik enigszins trots op m’n vindingrijkheid: “Nou daar komen de baby’tjes uit als ze geboren worden!” Dochter-lief kijkt me aan met ogen die nog net niet uit haar oogkassen rollen en zegt vervolgens: “echt niet!”. Ach ja….je kunt aan zo’n kleuter ook niet uitleggen dat dat wel het geval is en dat het voelt alsof je een golfbal door je neus naar buiten moet duwen. Maar goed, daar bleef het vooralsnog bij…. Ben benieuwd hoelang het duurt voordat ze de verbinding ziet tussen dat piemeltje en het gaatje….. Ik hoop pas als ze een jaar of 30 is!!!! 😉
Dat het mij niet in 10 minuten zou lukken, had ik al wel verwacht. Senna’s juffen zijn gezellig :-). Bovendien valt er over ons meisje zoveel te vertellen, dat dat gewoon niet kan in 10 minuten. Pech voor de ouders die na mij kwamen. In vroeger jaren zou ik daar rekening mee hebben gehouden, maar die tijd is voorbij. Zoals ik al verwachtte, is ons meiske op school niet anders dan thuis……..vrolijk, druk, spontaan, open……maar ook……eigenwijs, doortastend en vooral de grenzen opzoekend. Goh…..maar goed dat ze dus op school ook het ‘stoute stoel’ principe hanteren. Ze wordt erg geprikkeld door kindjes die iets doen wat niet mag. De juf ziet haar dan eerst observeren….dan gaan vervolgens die oogjes glinsteren en beslist ze of ze dat ook wel of niet durft. Wat dus meestal “WEL” is. Sja….leer me onze dochter kennen! En toch heeft die eigenschap ook voordelen. Ze is absoluut niet bang, heeft geen faalangst en zit er hééélemaal niet mee als een kindje niet met haar wil spelen…..nee hoor…..dan zoekt ze gewoon een ander kindje wat dat wel wil. Mooi toch? Waar ik wel een beetje van schrok, is het feit dat Senna al getoetst is in januari dit jaar. Zo klein, zo jong….groep 0…..en dan al een toets afleggen. Ze moeten tegenwoordig al zoveel op zo jonge leeftijd, daar heb ik soms een beetje moeite mee. Maar goed, het is dan weer wel leuk om te horen dat ze het voor een ‘groep-nuller’ héééél goed gedaan had. Een gemiddelde score voor zowel rekenen als taal…….nou en dan groei ik stiekem toch wel een beetje!!! Afin….zo’n 20 minuten later kwam ik weer naar buiten……met gepaste trots dat ons lieffie het zo goed doet op school……ondanks haar ondeugende acties!
Dat was even nodig gisteravond. Ik had de hele dag al een k*tdag. Niks liep zoals ik het wilde…..niet goed uitgeslapen, een onhandelbare Jens omdat z’n nieuwe auto niet meemocht naar het KDV, verkeer zat tegen, teveel cijfermatig werk…waardoor ik binnen de kortste keren zo duf als konijn achter m’n buro zat….enz. enz. Dat zijn van die dagen die gewoon iedereen wel eens heeft en waardoor ik behoorlijk chagerijnig kan worden. Bovendien kwam toen nog het nieuws dat een vader in Haarlem met z’n 2 zoontjes van 4 en 6 voor de trein was gesprongen. En daar heb ik moeite mee. Natuurlijk moet ik niet alles op mezelf projecteren en natuurlijk kan ik de wereld niet in m’n eentje veranderen. Maar wat bezielt zo’n man om dat te doen? Liefdesverdriet om een echtscheiding? Kom op zeg!!!! Ik heb zelf wat dat betreft ook genoeg meegemaakt. Voor alles is een oplossing en als volwassen mens heb je de PLICHT om te zorgen voor de kinderen die je op de wereld zet. En als dan het leven even tegenzit, maak je er maar op die manier een einde aan? Nou, dat kan er bij mij niet in…..hoe beroerd je situatie op dat moment ook is. Bloedlink word ik er van. De gedachte aan wat die kinderen moeten hebben meegemaakt dat laatste moment, laat me niet los. 4 en 6 jaar……die weten heel goed wat er om hun heen gebeurt hoor! Nee lekker als je door zo’n gestoorde vader op de wereld bent gezet…… Misschien oordeel ik te hard, ik ken natuurlijk de situatie van dat gezin niet, maar dan nog……..dat je jezelf iets wilt aandoen, moet je zelf weten…..maar blijf in godsnaam met je tengels van die kinderen af!!! Zo…en dat wilde ik even kwijt.
Om op dat verstand op nul gevoel terug te komen. Dat is goed gelukt met een programma als “Just the 2 of us” op Talpa! Ik vind het weer een briljant concept. Heerlijk om naar te kijken en om even niet na te hoeven denken. Niks zwaars… eigenlijk gewoon weer zo’n onzinnig programma, maar wel goed voor de kijkcijfers!!! Bovendien vind ik het zelf wel gaaf om te zien dat er sommige BNers zijn die dus werkelijk supergoed kunnen zingen. Monique Smit bijvoorbeeld…..om eerlijk te zijn, zingt ze beter dan haar broer Jan!!!! Ik ben dus gisteren weer helemaal bijgetankt en m’n chagerijnige bui is weg. Toch prettig voor collega’s, manlief en kids……..