Lien gaat een weekendje naar???

DEN BOSCH!!! Mars en Lien gaan samen een weekendje doorbrengen in een luxueus hotel in…ja hoor…Den Bosch. Ik vind het zo’n giller…..gaan we eindelijk (sinds écht heeeeeele lange tijd) weer es samen op pad en samen ergens logeren……en dan belanden we in een stad zo’n 20km van onze voordeur vandaan. Het is natuurlijk niet zonder reden dat we hier naartoe gaan. Ik had nog een voucher liggen van dit chique hotel midden in het centrum van de stad. Alle management assistentes binnen ons bedrijf hadden er ééntje gekregen, maar de rest blijkt er geen gebruik van te maken. Lien wel….Lien ziet iedere gelegenheid om shoppen te combineren met een heerlijk etentje en een luxe overnachting wel zitten…..al is het naast m’n voordeur! Oppas is geregeld, hotel is geboekt en volgend weekend gaan we dus het avondleven in Den Bosch maar es verkennen. Nadat natuurlijk eerst alle winkels zijn doorgesnuffeld en leeggekocht….oeps! 🙂

De “NEE” fase

“Kom Jens we gaan lekker eten”….”nee” als antwoord. “Kom Jens we gaan lekker badje zwemmen”….”nee” als antwoord. “Kom Jens…bedtijd!”….”nee” als antwoord. Heel lang zei onze Jens alleen maar “ja” op alles wat we zeiden of vroegen, maar die tijd is voorbij. Meneer krijgt een eigen willetje, begint te praten en kan al heel hard weglopen als het hem niet aanstaat. Bovendien, en dat is misschien wel het allerergste, hij ziet alles maar dan ook alles als een spelletje. Hij weet heel goed wanneer hij “nee” moet zeggen, maar als wij dat doen…dan begrijpt’ie het in 1x niet en gaat gewoon staag door waar hij mee bezig is….MET EEN BIG-SMILE van hier tot Tokyo! En iedere keer weer gaat hij door tot aan het ‘boos-worden-punt’ en dan net daarvoor weet’ie weer wat uit te halen waardoor hij ons (betergezegd MIJ…mams) helemaal weet in te pakken. Het is er ééntje, ons kleine kereltje. Maar wel ééntje die ons met z’n liedjes, dansjes en charmes steeds weer laat lachen….ééntje waar we dol op zijn en zielsveel van houden….ééntje waarbij nu het échte opvoeden gaat beginnen…..nummer 2 dus…..jippie……

Wild West

Niet te geloven! In Sprang-City!! Of all places!!! Je leest het zo vaak…..schietincident hier, schietpartij daar……maar als het dan bij je om de hoek gebeurd, dan is het toch eventjes schrikken. En nieuwsgierig als ik ben, heb ik natuurlijk meteen eventjes op de plattegrond gekeken waar die straat dan precies is. Want ja..echt..Sprang-Capelle is toch iets groter dan de meeste mensen zich voorstellen en nee….ik weet niet uit m’n hoofd waar alle straten precies liggen. Waarschijnlijk moet de oorzaak binnen de relationele sfeer gezocht worden. Triest…..vrouw van 50, man van 56……wat bezielt je toch in hemelsnaam om elkaar zo te haten dat het uiteindelijk hierop uitdraait. Ik, Lien Burgertrut, kan zich daar niks bij voorstellen. Als het niet meer werkt samen……nou dan ga je óf in therapie zodat je er misschien nog uitkomt óf je gaat uit elkaar! Maar het laatste wat je gaat doen, is schieten!! Tenzij met een waterpistool…….dat is dan tenminste weer wat humor……

Lekker strak…..

…..in m’n velletje nu! So hey……heb me daar even een buikgriep gehad deze week!!!! Voor één ding is het zeker goed…..de lijn! Welke lijn? Nou eh….buik, taille, billen…..alleen jammer dat je ook afvalt op plaatsen waar je dat liever niet doet. Misschien moest man-lief dit virus ook maar es een week of 3 hebben…oeps…nee hoor, geintje! Lien houdt wel van een beetje hou-vast ;-). Maar ik hoef jullie niet te vertellen dat het wel hard gaat met de kilo’s als je zo’n 5 dagen op een paar beschuitjes en een beetje thee leeft. Ik heb dinsdag eerst nog de hele dag gewerkt……niks aan het handje…….maar onderweg naar huis in de auto begon ik me al niet lekker te voelen. Kan gebeuren….heb toch geprobeerd iets te eten, maar dat was niet zo verstandig, bleek al snel. Verdere details zal ik jullie besparen, maar met een beetje fantasie kunnen jullie je wel voorstellen wat er de uren daarna is gebeurd….bluh…. Na een paar echt hele zware dagen, begint het nu gelukkig weer wat beter te gaan. Ik kan weer wat eten en het blijft er nog in ook. Ben verder nog erg moe, maar dat is niet zo verwonderlijk en komt vanzelf weer wel goed. Gelukkig was er weer aan alle kanten hulp om de kindjes mee op te vangen, dus wat dat betreft kon ik ook echt m’n bed in en uitzieken. Nu maar hopen dat ik me snel weer wat fitter voel en dat alles weer normaal kan gaan draaien. “Je moet maar gaan carnavallen hè?!” kreeg ik natuurlijk uit verschillende hoeken te horen. Sja….wat moet ik erop zeggen? Ik ben zeker niet ziek van de drank geworden, dan was dat wel eerder gebeurd, maar misschien dat daardoor wel m’n weerstand op niveau nul was beland….who knows….nu maar duimen dat ik het gehad heb voor de rest van het jaar!!!!

Ik omhels je met 1000 armen!

Hé hé…..eindelijk heeft Lien hem ook gezien. De bovengenoemde film! Niet slecht……vind ik tenminste. In het begin is het even zoeken naar de verhaallijn maar ik moet toegeven…….de film zit goed in elkaar. Vooral de rol die gespeeld wordt door Carice van Houten is briljant. Carice zelf is briljant! Al moet ik wel toegeven dat ik echt even het beeld van Minoes uit m’n hoofd moest bannen. Ik bleef Carice in het begin maar zien als een omgetoverde poes die bovenin een boom zat. Maar ze speelt haar rol in “ik omhels je met 1000 armen” zo goed, dat dat beeld toch langszaam verdween. Eindelijk dus een heerlijk avondje op de bank gehad met eindelijk es een goede film…….voor mij dan toch. Marcel vond het gezien zijn reactie een typische “wijven-film”, maar hij had de afgelopen dagen al de nodige “mannen-films” gezien. En nog een avondje Startreck kon Lien gisteren even niet trekken…….. 😉

Weer onder de levenden…

Jaja……..ik weet het………het heeft even geduurd, maar hier ben ik dan weer. Weer boven theewater, zoals dat heet. En het is zwaar geweest deze keer….errug zwaar. Ondanks het goede voornemen om na het 30-jarig jubileum van vriend B. uit W. nooit meer zo dronken te worden dat ik stukken niet meer weet, moet ik toegeven dat het me toch weer is gelukt. Onder het mom van “jullie moeten vroeg komen, want vol=vol” waren Lien & Co. dus al om 19h00 in de kroeg, met alle gevolgen van dien. Nichtje Jess….je wordt bedankt! 😉 Onzin natuurlijk…..ik heb zelf alles naar binnen gegoten. We zijn begonnen met bier, toen werden het bef-jes (Bier En Flügel), toen over op de CoMa-tjes (Cola-Malibu), een dropshotje tussendoor, héééééél veel flesjes Flügel en nog één of ander self-made-shotje van Jess! Errug lekker trouwens, maar dat even ter zijde. En alles ging goed…….het was kaai-gezellig…….leuke mensen……..leuke carnavals-muziek (voor zover dat leuk kan zijn)…….Lien vermaakte zich prima! Net als de rest trouwens! Maar toen…..toen ging bij zwager-lief het licht uit…..met een kort: “ik goaj noar huijzzz, houdoe” was meneer al te voet vertrokken voordat wij maar onze jassen uit de garderobe konden grissen :-). Achteraf heel komisch, maar op dat moment konden wij ook niet zo goed inschatten hoe hij er aan toe was….dus maar snel achter ‘m aan. Viel gelukkig alles mee en we zijn uiteindelijk gewoon lekker naar huis gelopen. In de tijd dat we op een taxi moesten wachten, konden we wel 3x op en neer zijn gelopen…….dus lekker een frisse neus halen. Tot zover ging alles goed….maar toen…..toen kwam ik thuis…..van de kou in de warmte……vanaf toen weet ik niks meer……OEPS! Het eerstvolgende wat ik me kan herinneren is dat ik midden in de nacht wakker werd en wel een erg kleffe bek had……gek he?! Eigen schuld dikke bult! Uit bed…..een glaasje water……en toen 15 minuten bijkomen op de vloer van de badkamer. “Breath in, breath out, breath in, breath out” in m’n koppie. Het zakte gelukkig…..vlug terug m’n bedje in en m’n roes uitslapen, wat dan weer wel goed gelukt is. Geen hoofdpijn de volgende ochtend, zelfs niet ziek, maar gammel……zo gammel dat ik om 20h15 weer in m’n bedje lag gisteravond. Sja……..wie alles wil proeven voor de gein, zal de volgende dag echt niet fit zijn……

Greetz, a drunk pink lady

CARNIVAL_0001.JPG

Alaaf….

Ja hoor….het is weer zover. Lien is zich aan het opmaken voor het zotste feest van heel Nederland…….ja……Carnaval! Er was nog even twijfel of het allemaal door zou gaan, aangezien we geen kaartjes meer hebben kunnen bemachtigen voor het feest waar we eigenlijk naartoe wilden. Helaas, pindakaas, we moeten onze heil ergens anders zoeken. En sja….gelukkig zijn er nog wel wat adresjes in de buurt waarvoor we geen entree-kaarten nodig hebben. Dit heeft natuurlijk wel een nadeel (wat tevens ook weer een voordeel kan zijn)….we moeten op tijd aanwezig zijn, want vol = vol! Gevolg? Nou ehhh…..net half zes geweest en ik ga me al omkleden, om vervolgens zometeen eerst onze magen te vullen met frietjes en de nodige snacks (hebben we vast een bodempje). Gepland is om om 7 uur scherp de kroeg binnen te stappen en het eerste pilsje te heffen! Ik dacht………dit moeten jullie even weten……..dan weten jullie namelijk ook meteen waarom er de komende uren of nog erger….dagen…. wellicht niet gelogd gaat worden. Ik wens jullie hetzelfde…….nl. fijne carnaval!

ALAAAAAAAAAAAF

Moe maar voldaan….

…..zit ik nu te loggen. Het was wel erg leuk vanmiddag, moet ik toegeven. De hele dag is voor onze dochter één groot feest geweest, al voelt ze zich sinds gisteren al niet helemaal lekker. Ze mocht natuurlijk om te beginnen haar sneeuwwitje-jurk aan vandaag, vervolgens had mams een strik in d’r haar gefabriceerd en de nodige make-up op haar gezicht gesmeerd en als klap op de vuurpijl heeft papa nog even de glitter-spuitbus op onze dochter d’r hoofd leeggespoten (goed tegen hoofdluis, zal d’ie gedacht hebben!). En al denk ik niet dat de originele sneeuwwitje er zo uitzag, ze voelde zich een ware prinses. Toen ze ook nog eens van de buuv een tasje vol met confetti meekreeg, was het feest helemaal compleet. Om 09h00 kwam oma al aangefietst dat de optocht al op weg was en dat ze ieder moment ons huis voorbij zouden komen. Wij dus snel jassen aan en buiten kijken…..ja hoor….daar kwamen de prinsesjes (want werkelijk bijna alle meisjes hadden een prinsessenjurk aan) en de zeerovers, politie-agenten, cowboys en soldaten. Eerlijk is eerlijk, de jongens waren deze keer een stuk gevarieerder dan de meisjes. De confettie was al op en ze glunderden van oor tot oor ;-). Prachtig……..

IMG2_0001.jpgToen moest natuurlijk Lien vanmiddag mee als hulpmoeder naar de spelletjesmiddag. Ikke verkleed als zebra (wit met zwarte strepen) samen met dochterlief naar school. Ik was ingedeeld als ‘bingo-moeder’ en sja…..diep in mijn hart is dat ook mijn favoriete spelletje :-). Ik zat dus goed op m’n plek. Maar het was erg leuk georganiseerd, dat moet ik wel toegeven. Het was een soort van chaos, maar toch gestructureerd…..ehhhh……nou ja, je had er waarschijnlijk gewoon bij moeten zijn. Alle kids mochten in ieder geval door de hele school banjeren en doen wat ze wilden. Niks? nou dan toch niks! Kleuren? Nou dan toch kleuren! Hossen (=dansen op carnavalsmuziek voor de niet-brabo’s)? Nou dan naar de gymzaal en hossen! Ze konden zelfs in 1 van de localen terecht voor drinken en een frietje! Aan het einde van de middag is onze dochter nog geschminkt als vlinder en toen viel het doek voor haar. Om 14h30 wilde ze eigenlijk nog maar 1 ding…..naar bed! Eénmaal thuisgekomen bleek ook waarom…….ze had koorts en was dus echt niet lekker…….inmiddels ligt ze heerlijk in haar bedje te slapen. Ze lag er om 18h00 in…….nu maar hopen dat ze niet morgenochtend om 06h00 wakker wordt!!!


Valentijnsdag

“Happy Valentine” zei ik vanochtend toen ik man-lief om 08h30 belde om te vragen hoe het op het kinderdagverblijf ging met onze Jens. “Oh ja, jij ook hè schat” was het antwoord. En dat is dan onze Valentijnsdag. Meer hoeft ook niet. In het begin van onze relatie kochten we heel plichtsgetrouw allerlei dure kadootjes voor elkaar. Dat hoorde zo en stel je eens voor dat de ander iets had gekocht en jij niet…..nou dat risico wilde je niet lopen, dus ruim op tijd werd er iets bedacht en aangeschaft. Nu…..na 8 jaar (ik schrik zelf als ik dit schrijf….8 jaar!!! so hey, en hij is nog niet bij me weggelopen!) is dat anders. Nu weten we toch wel dat het goed zit, daar zijn die ‘verplichte’ kado’s niet voor nodig. Niet dat het niet leuk is om iets te krijgen, maar ach…waarom speciaal vandaag??? (met andere woorden: als ik morgen iets krijg is het ook goed hoor schat ;-)) Zelf ben ik vanmiddag gewoon even langs de Lidl gereden om 6 blikjes cashew-nootjes en 6 plakken chocolade te halen…..daar ist’ie namelijk gek op. En dat je juist die dingen van elkaar weet……dát is pas belangrijk :-). Heel schuldig nam hij z’n ingepakte blikkies en plakkies in ontvangst van dochterlief die het met een “heppie valentien” aan hem overhandigde. En heel hard moest’ie lachen toen hij het uitpakte! Kijk en dát is wat telt……..gewoon………dat je het leuk hebt met elkaar!! Daar kan geen Valentijn tegenop!

Carnavals-outfit

Wat gaan we dit jaar in hemelsnaam weer aantrekken??? Het is ook altijd hetzelfde liedje met vrouwen……of het nou voor een gala, een feestje of zelfs carnaval is, het is altijd een issue. Niet zomaar een issue, nee een issue waar we ons al ruim een week vantevoren druk om maken. Uitzonderingen daargelaten…… 😉 Het beste is om gewoon voor ieder feest een nieuwe outfit te kopen, maar zelfs dan slaat kort vantevoren de twijfel nog toe. “Is het wel leuk genoeg voor die gelegenheid of dat feest?”, “Staat het me écht wel goed?”, “Maakt het me niet te dik?”. Sja……..wij vrouwen hebben het zwaar. Of betergezegd, wij vrouwen maken het voor onszelf zwaar. Het ergste is dat we dat héél goed weten, maar op de één of andere manier kunnen we het gewoonweg niet veranderen. Het zal wel in de genen zitten…..beetje flauw excuus, maar ik begin zo langszamerhand wel te geloven dat het daarmee te maken heeft. Hetzelfde bij de mannen, die telkens maar weer het geduld met ons moeten opbrengen en telkens weer met een toch enigszins lichte zucht moeten antwoorden: “Ja schat, het staat je écht leuk en néé het maakt je niet dik”. Want oh wee als ze je niet gerust stellen!!!! En nu dus weer een carnavalspak uitkiezen……..zucht…….wat een leven……..