……was leuk, was gezellig en is gelukkig weer voorbij :-)!
Het weer viel wat tegen, maar verder mag Lien niet mopperen. Goed verwend door man-lief, al moet het cadeau nog geleverd worden. Twee mooie foto’s van onze kids op canvas van 70x40cm. De foto’s die hij heeft gebruikt zijn super, dus ik ben erg benieuwd hoe het resultaat straks is als de doeken aan de muur hangen. Verder mooie knutsel-werkjes van Senna & Jens, veel bloemen, kattenspulletjes en een poets-scrub-smeer pakket van Rituals gekregen……….heerlijk! Lien kan er weer tegen.
Vanochtend op het werk was iedereen ‘vergeten’ dat ik jarig was en dat was helemaal prima!!! Geen slingers (joepie), geen felicitaties……gewoon werk! Stiekem moest ik al lachen om de gezichten als het gebak wat later bij de koffie geserveerd zou worden. Al die schuldbewuste hoofden…….hihi. Maar helaas kwam iets later een (natuurlijk vrouwlijke) collega binnen, die het meteen in de groep gooide. Weg rust, weg ‘slinger-less-office’, weg gewone werkdag! Iedereen in de rij om te zoenen en in no-time stond er een collega op m’n bureau de slingers in het plafond te prikken. En nu weet dus de hele dag iedereen dat ik jarig ben……oh nee, was……
Tja Lien………..wen d’r maar aan……….morgen is alles weer normaal!
Month: September 2006
Ik weet niet wat zwaarder is………80km lopen of 4 verjaardagen (als ik maandag meereken zijn het er 5) en een housewarming-party!
Kortom……druk,druk,druk,druk,druk,druk! Kindjes gaan logeren en vooral Senna vind dat altijd een hele happening en wil eigenlijk nu (‘s-ochtends vroeg) al naar oma. Natuurlijk wel een geluk dat ze dat zo graag doet……..logeren……..dat maakt het voor ons een stuk gemakkelijker. Niet dat we ze nou ieder weekend wegbrengen hoor! In tegendeel…….we proberen dat toch wat te beperken. Maar soms valt alles gewoon samen in een paar weken en dan is het gewoon even niet anders. Vanmiddag hebben we ons 1e feestje, dan door naar het volgende adres waar we dan gelukkig 2 verjaardagen en de housewarming op 1 adres vieren. Dat scheelt aanzienlijk :-)……….in tijd, in rondsjeesen, maar niet in drank vrees ik :-). En dan morgen…………ja lieve allemaal……….morgen wordt Lien 38 jaar jong! Wat een leeftijd!! Maar ik voel me nog 30…….eigenlijk wilde ik 20 schrijven, maar ik weet dat dat niet realistisch is. Ik voel me immers echt geen 20 meer!!! De jaartjes gaan gewoon wel tellen, het hebben van 2 (ehhh sorry 3) kids, een drukke baan……dat maakt gewoon dat je je zeker geen 20 meer voelt. Maar 30 is ook prima :-)!!! Ik zou ook niet meer terug willen naar de periode dat ik 20 was…….het is prima zo…….alles op z’n tijd. Ouder worden is niet zo erg….heeft ook wel z’n charmes. Ben ik nou een peptalk tegen mezelf aan het houden????? Hmmmmmmm………lijkt er wel op. Najaa……..ik kan moeilijk doen, ik kan chagerijnig worden, ik kan ermee zitten, ik kan het NIET willen, maar het gebeurt nu éénmaal toch!!!! Morgen komt er gewoon weer een jaartje bij………..zucht……….op naar de 40!!!!
Man-lief is verkouden!!!!
Neus zit dicht, keel zit dicht……..en dat is heel vervelend! Niet alleen voor hem, maar ook voor mij! Want wat doen mannen die verkouden zijn (of teveel gedronken hebben :-))???? Nou???? SNURKEN!!!! En niet te zuinig ook!!! Hele oerwouden worden er omgezaagd…….een zaagmachine is er niks bij. Bijkomend probleem is dat ik zo verdomde licht slaap………ik word van een scheet al wakker, dus met een beetje fantasie kun je je wel voorstellen hoe ik heb geslapen. Al 2 nachten…….. NIET DUS!!! En nee, natuurlijk doet’ie het niet expres, en nee natuurlijk kan hij er ook niks aan doen en nee natuurlijk wil ik niet hem ook wakker houden, maar na een paar uur wakker liggen, krijgt Lien toch echt vreselijk last van zelfmedelijden. Ik wil ook slapen!!!! Sterker nog, ik zou ook wel willen terugsnurken!!! Maar ik kan dat niet, ik snurk nooit. En denk nou niet “yeah right” want ik snurk echt nooit……. Bovendien zou het dan een soort van ‘terugpak-snurk-gedrag’ zijn, wat totale onzin is, want man-lief die slaapt werkelijk overal doorheen! Die hoort de kids nooit, die hoort onze bim-bam-klok nooit, die zal zelfs nooit een inbreker naast z’n bed horen. Nee………Lien is bij ons de mafkees die uit bed gaat als ik maar iets hoor. Niet dat ik zo’n held ben hoor, helemaal niet, maar voordat ik goed en wel besef waar ik mee bezig ben, sta ik alweer in de huiskamer te kijken of er toevallig iemand beneden rondsluipt. Stom, stom, stom………maar goed, dat is de afgelopen nachten niet aan de orde geweest. Heb geen inbraak-geluiden gehoord, al zou het gesnurk van Mars goed kunnen lijken op een zaagmachine die de voordeur in 2-en splijt! Maar één ding moet ik hem nageven, hij is degene die om 4 uur vannacht beneden op onze-niet-al-te-confortabele-slaap-bank is gaan liggen. Toch nog een paar uurtjes kunnen pitten………jammer dat Senna het nodig vond om mij om 05h45 weer te wekken. “mama, ik ben wakker”……..gggtttssssspfffff
Ongeveer de meest gestelde vraag in ieder gezin volgens mij :-)……..
“Reken morgen maar niet op mij met eten schat” riep man-lief gisteravond nadat hij weer een collega aan de telefoon had gehad. Niks ongewoons……..gebeurt nogal es in huize De Kock. En eerlijkgezegd ben ik al blij als ik het vantevoren weet. De avonden dat ik zit te twijfelen of ik alvast aan het eten zal beginnen zijn ook niet op 1 hand te tellen. Meestal wacht ik tot ongeveer kwart voor 6 en dan gaan toch de piepers op het vuur………najaa………vuur ook niet echt. De echte koks zullen er nooit op koken, want koken doe je volgens de professionals op gas! Aangezien ik absoluut niet tot die categorie behoor, heb ik gekozen voor het gemakkelijkste in onderhoud………een inductie-kookplaat! De beste aankoop van de hele keuken……volgens Lien dan! Trouwens toen we onverhoopt vorig jaar na een mega-lekkage in de keuken hadden besloten maar meteen een nieuwe te plaatsen, hebben we bij alles gelet op het onderhoud. Geen tegeltjes met van die smerige voegen, geen roestvrijstalen gaskookplaat etc. etc. Alles is glad en makkelijk schoon te houden, huplakee een natte doek erover en het is schoon……..ideaal. Tja als werkende mom met nog een huishouden te runnen moet je het jezelf zo gemakkelijk mogelijk maken. En dan valt er nog genoeg te doen! Bijvoorbeeld bedenken wat er weer es gegeten moet worden. Ik weet best dat er genoeg huishoudens zijn waar de man wat dat betreft ook meedenkt, maar aangezien er bij ons dan wel erg vaak hetzelfde op tafel zou staan, heb ik die taak toch maar op mij genomen. En vanavond wordt het dan een potje voor 3………….
Stoppen met dat Sonja Bakker Dieet!!!
Gewoon meedoen met de 80 v.d. Langstraat………ben je zo een aantal kilootjes kwijt :-). Al weet ik niet voor hoelang dat zal zijn natuurlijk. Zodra alles weer normaal is en m’n lichaam weer tot rust is gekomen, dan zullen ze er ook weer wel zo aanzitten. Maar zelfs m’n buik en billen lijken wat strakker dan voorheen……is al dat afzien toch niet voor niks geweest!! Kan dat ook weer gebruiken als reden om volgend jaar toch weer van start te gaan. Blijft nog even een moeilijk punt trouwens……dat wel of niet meedoen volgend jaar. Van de ene kant zeg ik “DOEN”………why not………het is tenslotte hartstikke goed gegaan dit jaar en van de ander kant zeg ik “DOMOOR, zet ‘t maar uit je hoofd”……….ieder verstandig denkend mens begint er gewoonweg niet aan en heeft dan nog een goede reden ook. Nl. dat ze hun verstand niet op 0 kunnen zetten.
Maar ik vrees dat ik over een tijdje toch weer last krijg van het ‘virus’ en dat meedoen dan toch de enige optie is. Bovendien heb ik dan een hele gegronde reden om niet die verdomde buikspier-oefeningen te hoeven doen. Lien maakt haar buik wel wat strakker met lopen! En het dieet-boek van Sonja Bakker kan ook blijven waar het is…………..gewoon in de winkel!!!!
Buuv, wanneer gaan we weer trainen????
Het gaat goed!!!
Nog wel wat vermoeid natuurlijk, want dat heb ik in 2 toch ietwat onrustige nachtjes nog niet bijgeslapen…….zal ook wel aan de leeftijd liggen :-)! Tegenwoordig moet ik een avondje stappen, feesten oftewel doorzakken ook een week lang bekopen, dus laat staan na het lopen van de 80. Maar het is wel opvallend hoe snel het herstel deze keer gaat. Ik voel me al weer stukken beter dan gisteren en toen ging het naar omstandigheden al niet slecht. Ik kan nu zelfs weer de trappen op en af zonder de leuning nodig te hebben voor extra ondersteuning. Gewone schoenen heb ik nog niet aan m’n voeten, maar da’s dan vette pech……..dan maar een paar dagen op m’n sandalen ronddabberen. Daar hebben ze ongetwijfeld op m’n werk ook geen moeite mee………de grootste tijd zit ik toch achter m’n bureau naar m’n beeldscherm te turen! Het enige wat een beetje pijn deed vanochtend was de file waar ik eventjes in stond……….dat voelde niet prettig, maar ach………ik ben toch in Den Bosch aangekomen, dus dat hebben we ook overleefd. En bovendien is in verhouding met het lopen van de 80 alles nu een makkie (nou ja……alles behalve bevallen dan :-)) M’n voeten zien er al weer goed uit………..nog een beetje rood, maar ik mag zeker niet mopperen. En dat doe ik dan ook niet! Zit gewoon de hele dag met een stralende glimlach achter m’n PC……….en iedere keer moet ik er weer even aan denken dan ik het toch maar mooi gedaan heb. Je moet tenslotte doen waar je goed in bent en ik ben dat toevallig wel in het lopen van 80 KM……..hihi
IK HEB “M……………DIE MEDAILLE + OORKONDE!!!!!!! 13h52 ben ik gefinisht!!!!!
“Als de morgen is gekomen………..en alles wat ‘k heb meegemaakt allang verdwenen is……………als de morgen is gekomen………..lalalalalalaa”……nou jullie kunnen je niet voorstellen hoe vaak ik dit nummer van Jantje Smit onderweg heb meegezongen, maar helaas is niks minder waar! Er is nog niks verdwenen en al zou ik er m’n best voor doen word ik met iedere stap die ik nu probeer te zetten er weer keihard aan herinnert dat ik met die voetjes van mij 80 km heb afgelegd!!! Maar………ik kán nog lopen, dus zal ik maar niet te hard mopperen! En dat het pijn zou gaan doen, dat wist ik……..dat wist ik héééél erg goed. En de buuv nu inmiddels ook. Helaas is die gestopt in Waspik. Ze kon na 53 km geen stap meer verder zetten……te veel last van haar knie! De eerste 34 km (totaan de eerste rust) gaan vanzelf, je wordt gewoon gedragen door de menigte mensen die overal langs de kant staan, in bijna iedere straat was een straatfeest georganiseerd met de bijbehorende versieringen, lichtjes, kaarsjes en muziek (véél Jantje Smit, heel veel Jantje Smit :-)). Zoveel meer feestjes dan 9 jaar geleden……….het was prachtig om mee te maken. We waren om 03h33 op de eerste rustplek………een broodje en koffie genuttigd en toen weer verder. Dan komt een pittig stuk, midden in de nacht………donker & koud………en ik dacht stil, maar dat was (gelukkig) niet zo! De straatfeestjes gingen gewoon door tot diep in de morgen, dus nog steeds aanmoedigingen genoeg. Door Waalwijk, waar het 40km-punt ligt, weer door naar Sprang-Capelle. En daar was ik zo bang voor de bekende “man met de hamer” maar die kwam niet! Ik heb toen nog geen moment gedacht aan opgeven. Buuv wel……..die had het heeeeeel slecht………en ik weet zo goed hoe dat voelt………zwaar klote!!!! Mijn hele lijf deed wel zeer hoor, m’n voeten, m’n spieren, m’n heupen, maar tussen m’n oren zat het nog steeds goed! In Waspik arriveerden we om 07h23. Dan heb je er 53 km op zitten en buuv besloot dat het genoeg was geweest. Zo jammer……….maar goed, toen moest Lien dus alleen door! Vol goede moed stapte ik er weer op los richting ‘s-Gravenmoer, hij ging lekker, ik liep goed, haalde behoorlijk wat mensen in. Maar toen……….tja het kon niet uitblijven natuurlijk……….bij Dongen, op een hele lange verlaten polderweg kwam d’ie toch………die man met de hamer! Sjesus wat had ik het slecht, ieder electriciteitskastje heb ik benut om even te zitten, héél eventjes maar, maar het moest! M’n vader gebeld (die weet tenslotte wat het is om de 80 te lopen) en die is meteen met m’n moeder en een tante (die ook de 80 11x gelopen heeft) in de auto gesprongen en naar me toegekomen. Maar helaas mochten op die polderweg geen auto’s komen (wat overigens op veel plaatsen van de route zo was en wat eigenlijk heel goed is) dus moest ik doorzetten tot aan De Moer. Net voor De Moer kwam m’n vader me tegemoet met een stoeltje en kon ik even bijkomen. Blikje cola, banaantje, benen omhoog en daarna weer gaan met die banaan! Annie (m’n tante) heeft me vergezeld totaan Loon op Zand waar de laatste rustpost is (69km) en daarna heeft m’n vader het tot Kaatsheuvel overgenomen, waar m’n zus en nichtje weer stonden te wachten om de rest van het traject gezelschap te verlenen. Super geregeld dus…….en oh wat was ik blij toen ik de kindjes zag……….daarvandaan was het nog maar 2 straten totaan de finish………….2 héle lange straten…………nog 3 km te gaan! De laatste paar km voor de finish is het één lange rij van mensen die je aanmoedigen, die klappen en roepen dat je het goed gedaan hebt! Ik ging steeds harder lopen……..Lien rook haar bedje! Het laatste stuk moet je over een rode loper naar het gemeentehuis waar de medaille en de oorkonde worden uitgereikt. En toen ging het licht uit………figuurlijk dan………..totaan het gemeentehuis heb ik gelopen alsof er niks aan de hand was (en maar zingen in m’n hoofd: “ik voel me kei-goed, ik voel me kei-goed”)……éénmaal buiten het gemeentehuis en ik kon geen stap meer zetten. M’n schoenen uitgedaan en op m’n sandalen (die Mars gelukkig had meegenomen) naar de auto gestrompeld………
Maar DE KLUS IS GEKLAARD! Dolgelukkig dat ik het geflikt heb, ben ik heerlijk in bad gegaan en naar bed. één nadeel……..kan nu alleen op m’n rug slapen en ik moet zeker niet proberen te bewegen in bed……..zelfs het dekbed doet nog zeer aan m’n voeten 🙂
Lang leve de 80 v.d. Langstraat……….
“ik voel me kei-goed, ik voel me kei-goed……..jullie kunnen mij niks maken………..ik voel me kei-goed, ik voel me kei-goed………ik schreeuw het van de daken”
Om dan maar even in Hans-Teeuwen-termen te zingen!
Goed geslapen vannacht, fris opgestaan vanochtend, dusseh………..kom maar op met die 80! Natuurlijk is dit ook een staaltje NLP (Neuro Linguistisch Progammeren…….oftewel een chique term voor het hele “tjakka-verhaal” van Emiel Ratelband :-)) om mezelf op te peppen. Maar ook dat is nodig! Ik zal toch allereerst zelf erin moeten geloven, voordat ik het werkelijk kan gaan doen. Alles is zo goed als klaar. Spullen liggen klaar, wandel-outfit is schoon, schoenen staan al in de hal (ook meer uit gemakzucht na het lopen van afgelopen week), spieren voelen soepel, voeten zijn er klaar voor (op intapen na) en het feit dat ik vanochtend al met m’n vinger tussen de sluiting van m’n heuptas heb gezeten, blijft een kleine bijkomstigheid………..oftewel een typische “Lotte-aktie” en tja………..die zal er vandaag ook wel bijhoren. En zeg nou zelf: als het niet erger wordt dan dit, nou dan valt het alles mee…….zolang ik de -tig rolletjes verband en kilo’s pleisters van Mar10e niet nodig heb…….. Ik hoop trouwens wel dat m’n WA-verzekering nooit op de hoogte komt van alle “Lotte-akties” in het verleden, want dan wordt accuut de verzekering éénzijdig opgezegd.
Nu nog m’n I-Pod (nog steeds zonder roze hoesje) even goed voorprogrammeren (hellup Mars…….hoe doe ik dat???) zodat alle voorkeur-liedjes er in 1x uitkomen en dat ik niet met superdikkeworstenvingers steeds een nieuw album moet zoeken! Komt goed………….’t is nog geen 21h00……..
Voor iedereen die me nog smst, sorry als het niet meer lukt om trug te sms-en…….ligt dan niet aan de wil, maar aan de al eerder genoemde te-dikke-hema-worsten-vingers!
Ik zou zeggen: “tot maandag……….of zoiets………..of zo-ergens”
“Hallo, hebben jullie niks preventiefs tegen blaren?” hoor ik mezelf vragen aan buuv!
Die zich vervolgens rotschrok om mij in de apotheek waar ze werkt te zien verschijnen. Gelijk bang dat ik kwam vertellen dat ik er vanaf zie om te starten morgen. “Daar heb je er weer zo één” antwoord ze lacherig. “Ik ben eigenlijk best zenuwachtig” zegt ze vervolgens. Niet zo raar natuurlijk. Hééééél normaal……..een beetje gezonde spanning moet er gewoon zijn! En natuurlijk geldt dat ook voor mij. Als ik aan morgen denk, gieren ook de zenuwen al door m’n lijf. Maar het lukt me nog steeds om mezelf tot kalmte te manen en de boel een beetje te relativeren. Het is gaaf om te proberen, maar de wereld vergaat niet als ik het niet haal………toch?
Wel moet ik minstens een half jaar aanhoren dat ik ben afgehaakt, zowel thuis als op m’n werk…….vrees ik. Maar ook dat kan weer een positieve kant hebben…………heb ik in ieder geval weer genoeg stof om over te loggen :-)……..
Qua werk wordt het even een ander probleem. Natuurlijk heb ik maandag vrij genomen, maar eigenlijk kan het helemaal niet! Ik kom om in m’n werk…… 🙁 Gisteravond al doorgewerkt en ik denk dat ik dat vanavond ook nog maar even doe. Van start gaan met m’n laptop op m’n buik is immers ook geen optie……….of toch wel? Hmmmmm……..neu……..ik denk dat m’n draadloze netwerk-kaart het niet trekt, maar het zou wel een goeie manier zijn om man-lief altijd te kunnen bereiken…..hihi! En bovendien zou ik wel online kunnen zoeken naar blarenspul ;-)……. Tot nu toe is het enige preventieve middel “NIET GAAN LOPEN”, maar ja, da’s ook geen optie!
“krggggg krggggg krggggg………hier mamazoeloeLOTTE……..voor papaMARCELtango……..hellup…….blarenalarm” via de walky talky is misschien ook nog een optie……….
Wat een toestand in Huize De Kock!!!
Ik ben helemaal de kluts kwijt……….en dat allemaal door die stomme 80 v.d. Langstraat. Ik kan me nergens meer toe zetten….. Iedere dag heb ik me al van alles voorgenomen om te doen (op huishoudelijk gebied dan vooral) en wat heb ik tot nu toe gedaan???? Nou????? HELEMAAL NIKS!!!!! En nu moet Lien ook nog overwerken vanavond (gelukkig wel gewoon thuis) dus komt er weer niks van stoffen, zuigen, dweilen en zemen!!! Er zitten gewoon te weinig uren in een dag…….. Ik ben gewoon niet vooruit te branden. Aan de andere kant kan ik ook gewoon zeggen dat ik m’n krachten aan het sparen ben voor dit weekend :-). Eigenlijk nog niet zo’n stom idee!
En dan ben ik eindelijk zover dat ik in gedachten de emmer al met sop aan het vullen ben, maar nog even m’n mail check voordat ik er daadwerkelijk aan ga beginnen en wat denk je? Een mail van mijn ex-man………..met wie ik al meer dan 10 jaar geen contact meer heb! Ik zeg je dat je dan toch enigszins met stomheid geslagen bent. Leuk hoor om wat van hem te horen en zeker om te lezen dat het goed met hem gaat! Ik gun hem en zijn familie het allerbeste………..en dat zeg ik niet omdat mijn log voor iedereen toegankelijk is!!!! Dat wij het niet samen hebben gered wil nog niet zeggen dat ik overloop van negatieve gevoelens, in tegendeel…….eigenlijk heb ik die niet gehad…….gelukkig maar.
En ondertussen komt die 80 maar steeds dichterbij…….. En deze keer wordt de 1e keer dat ik hem onder het pseudoniem Lotte ga lopen……..als dat maar goed gaat :-). In m’n dromen ben ik al allerlei obstakels tegengekomen op die 80 km…….en het grootste obstakel waren m’n eigen benen ;-)….
Oh wat ben ik toch een debiel om er wéér aan te beginnen! En oh wat heb ik er stiekem toch weer zin in……..ondanks de zere voeten, de blaren, de spastische spieren, de pijnlijke gewrichten, het slaapgebrek en de enorme vermoeidheid die me te wachten staan!!!
Gelukkig staat man-lief de hele nacht tot m’n beschikking……één telefoontje en hij komt me halen…….een geruststellende gedachte, die ik weer snel uit m’n hoofd moet bannen want NATUURLIJK is dat NIET nodig! Ik ga hem gewoon uitlopen……….DIE VERDOMDE 80!!!