Big Boy

Hij groeit als kool en is de grootste van het stel! 🙂
bigboy4.bmp

Lien’s vakantie-stress

Pffff………eindelijk……..we hebben de verhuurder van ons vakantie-huis in Spanje te pakken gekregen!
Of betergezegd, hij belde ons terug om 23h45 gisteravond!!!! Nu moet ik wel bekennen dat we zelf ook nog hadden geprobeerd te bellen om 22h30, dus da’s ook al vrij laat. Maar volgens manlief is dat niks in Spanje en zijn ze daar dan zeker nog wakker! Nou dat bleek inderdaad het geval, want hij reageerde toch nog even op ons telefoontje van eerder die avond. Ik begon lichtelijk al wat van de bekende vakantie-stress te voelen, want als we de gegevens van onze goeie man niet op tijd binnenkrijgen, gaan we natuurlijk ook geen geld overmaken! Ik ben best goedgelovig, maar natuurlijk niet gek…… En eerlijkgezegd nadat we al enkele dagen probeerden hem te pakken te krijgen, begon ik in gedachten al alle last-minutes af te struinen. Waarop Mars gisteravond ook nog de leuke opmerking maakte dat dat alleen ‘Lotte’ kan overkomen: “hebben we net een dakkoffer gekocht en dan gaan we straks toch naar Turkije!” Dhaaaaa……….het liefst begon ik al te gillen! Maar toch op de één of andere manier ben ik ervan overtuigd dat het wel goed komt allemaal. Het is gewoon de Spaanse mentaliteit…….rustig aan……..maniana, maniana (wat ongetwijfeld anders wordt geschreven).
Nee……..we gaan ECHT naar Spanje………met dakkoffer………de auto vol………de Linde-Hoogehuizen-bubs mee………..and off we go…….nog 2,5 week!

Lien’s wandeltocht

Ja hoor, gisteren was het zover…….Lien ging oefenen met de buuv!
Een route gepland naar Haarsteeg en terug, zo’n ruim 30 km…….. Om 06.20 uur liep de wekker af en om 07.00 uur zaten de wandelschoenen aan onze voeten en vertrokken we vol goede moed voor onze 1e langere tocht. Nou, alles ging prima……..het was lekker weer, prima wandelweer……en we kwamen allerlei leuke sportieve mensen tegen op de vroege ochtend! Het is opvallend hoe vriendelijk de Hollanders zijn als je zo vroeg op pad bent, een soort van ‘solidariteits-gevoel’ oftewel een ‘kijk-we-zijn-niet-de-enige-mafkezen-op-deze-aardbol-gevoel’ komt er dan naar boven. Nee, het was echt heerlijk!! En tja, we waren ervan overtuigd dat we toch zeker niet aan de 80-v.d.-Langstraat konden gaan beginnen, zonder eerst een paar keer een lange afstand te hebben gelopen! Nou, ik kan je vertellen, DAT KLOPT!!!!! Tot Haarsteeg ging prima! Hartstikke goed zelfs…….maar dan moet je natuurlijk nog terug! Toen gingen er al wat meer spiertjes protesteren en vooral m’n rechterheup ging wat moeilijk doen! Maar Lien is niet zo flauw…….niet zeuren, gewoon doorlopen, gaat vanzelf weer over! Nou, niet dus……….daar kwam nog een lichte hoofdpijn bij. M’n voeten deeden het trouwens wonderbaarlijk goed! Normaalgesproken krijg ik al blaren als ik alleen maar boodschappen ga doen, dus die had ik op deze afstand ook wel verwacht…….maar gelukkig was dat niet het geval!
Toch goed doorgelopen en zo’n 5 uurtjes later waren duo Vlug & Lenig weer terug in Sprang-city. GOED GEDAAN……vonden wij zelf! En dat is natuurlijk ook zo, gemiddeld toch zo’n 6 km per uur gelopen……niet slecht! Thuis lekker met m’n voetjes in een voetenbadje en toen begon het….. De hoofdpijn werd erger en ik moest al strompelend snel maken dat ik bij een WC kwam, want het ging ‘van-boven’ en ‘van-onder’ niet goed! Oftewel diarree & overgeven….. Het is toch werkelijk niet te geloven…..heel m’n lichaam over de rooie van een tochtje van 30 km, ik kan er nu nog kwaad van worden. De hoofdpijn is een migraine-aanval geworden en daarvan moest ik dus vervolgens overgeven….
Afijn, resultaat………..de hele zondag-middag op bed (gezellig!) en vandaag loop ik nog als een zombie rond, die moeilijk op haar rechterbeen kan leunen, vanwege een toch ietwat overbelaste heup! Nee………..erg gezond dat sporten!!!!!

Lien’s Big Boy

En nee, ik heb het niet over de “de-Kock-mannen” hier in huis! Al doen die ook aardig mee!
Lien heeft een optie op een prachtig spierwit katertje van (nu nog) 114 gram, genaamd “BIG BOY”! Alsof het zo moet zijn……..de naam was voor mij dan ook doorslaggevend en het feit dat Senna op de foto’s van het nestje meteen dit katertje aanwees, telde natuurlijk ook zwaar mee! Aangezien we niet verwacht hadden dat we nu al in aanmerking zouden komen voor een kitten, is het nu wel zaak alles goed op een rijtje te zetten. Het wordt pas echt definitief als we zijn gaan kijken! Dan beslissen we ter plekke of het doorgaat. Maar ik kan me niet voorstellen dat als je zo’n beestje in het echt ziet, je dan nog kunt zeggen: “nee, we doen het toch maar niet!”. Er was ook nog een creme-kleurig katertje beschikbaar, die lijkt me op de foto’s al erg eigenwijs……. :-)………zou dus ook goed bij ons gezinnetje kunnen passen! Misschien toch maar allebei?????? OEPS…..
We zullen er nog es goed over nadenken! Maar zeg nou zelf………..schattig toch?
big_boy_2.jpg

Lien’s sleutels

“Lien…..Lie-ien……wakker worden…….!” probeert Mars me gisteren om half twaalf uit bed te trommelen.
“Weet jij waar de achterdeursleutels zijn?” vraagt hij vervolgens. Ik, nog slaapdronken nadat ik eindelijk es een avondje op tijd in bed lag: “Nou, wat dacht je van gewoon op de deur waar ze altijd zijn………….ben je ze kwijt dan?”. Dat laatste was nogal logisch anders komt hij mij niet wakker maken! “Ja, daar zijn ze dus niet!…en ik heb al overal gekeken!” was zijn antwoord. Ik vervolgens m’n bed uit om mee te gaan zoeken. Zaten we dan……..midden in de nacht…….op onze knieën de zandbak door te spitten om te kijken of Senna weer een leuk spelletje had bedacht, maar dan met de sleutelbos! Tussen de buxus, in alle schoenen, je kunt het zo gek niet bedenken of we hebben er gezocht. Alleen niet op de meest logische plek………in m’n handtas. Ik heb ze er zelf niet ingestopt, dat is zeker! Ik ben dan misschien geen 20 meer, maar aan het dementeren ben ik toch ook nog niet! Nou ziet Senna mij altijd m’n autosleutels in een bepaald vakje van m’n handtas stoppen en wat denk je??? Daar zaten deze sleutels dus ook………
Waarschijnlijk heeft onze dochter met de allerbeste bedoelingen gedacht, “ach, ik zal mama eventjes helpen met opluimen, lief he?!”. Afin een uurtje verder konden we dan toch met een gerust hart (in ieder geval zeker van het feit dat niet één of andere gek ze had meegenomen) verder slapen.
“Oh by-the-way” zei Mars nog voor het slapen gaan, “Portugal ligt eruit!”
“Allez les Bleus……..succes met de finale!”

Lien Burgertrut

Hoe burgerlijk kun je worden???
Jaren terug dacht ik altijd, “als ik maar nooit met zo’n ding op het dak op vakantie hoef……of erger nog met een aanhanger achter de auto…….of nog erger……met een sleurhut!” En nu…..inmiddels mama van 2 kindjes…..huisje, boompje & bijna beestje verder, denk ik daar toch iets anders over. Niet dat ik mezelf als een ‘doorsnee-moeder’ zie hoor…..waarmee ik ook niet wil zeggen dat daar iets mis mee is…..het is maar net waar je voor kiest. Nu vindt Lien het alleen héél belangrijk dat er genoeg mee kan op vakantie! En waar dat dan ingepropt moet worden, zal me echt een worst wezen. Bovendien is dan zo’n koffer altijd nog beter dan een karretje of een sleurhut! Marcel heeft goed nagedacht bij de aanschaf van dat ding…..hij kan 75 kilo hebben. Dat wil zeggen dat hij er zelfs mij in kan stoppen als ik te lang blijf doorzagen over die walkie-talkies :-).
Nee, die dakkoffer is zo’n slechte aanschaf nog niet……dan maar wat burgerlijk. Zolang ik nog niet in m’n kamelensmoking (oftewel uitgelubberde jogingbroek) de kinderen van school ga halen, valt het allemaal nog wel mee. Maar een aantal typische ‘mama-dingen’ die ik vroeger verafschuwde, vind ik nu superleuk……..zoals bijv. het wandelen en fietsen met de kids, zoals bijv. het kleien, verven, kleuren met Senna, zoals het uren kletsen met een vriendin over onze kinderen. Zo zie je maar dat je die meningen van vroeger heel gemakkelijk bijstelt door de jaren heen. Toch zal ik altijd proberen om tot de categorie “Tatum- & Jennifer-moeders” te blijven behoren…….om maar even in “KLUUN-termen” te praten. Een moeder die naast het tutten met haar kinderen ook nog aan haarzelf denkt, zichzelf niet verslonst (ook al krijg ik beginnende rimpels & grijze haren) en een moeder die met haar kinderloze vriendinnen ook nog leuke gesprekken kan hebben! Kortom iemand die naast het “moeder-zijn” ook nog genoeg andere leuke dingen meemaakt……. Maar soms, heel soms, tja……….dan is het gewoon heerlijk om burgerlijk te zijn! Gewoon met de auto + dakkoffer naar Spanje op vakantie, waar we echt niet superveel culturele uitstapjes zullen maken, maar gewoon lekker aanmodderen met de kindjes in het zwembad. Nog even Teva’s voor mezelf aanschaffen en ja hoor “Lien Burgertrut” is geboren!

PappieCharlieTango…..

“Lien, we moeten echt nog van die portofoons….oftewel…..walkie-talkies aanschaffen voor de vakantie hoor!” zegt Mars laatst tegen mij.
Met een “ja, ja” dacht ik dat de kous was afgedaan, maar hij bleef er maar over doorgaan. “Is reuze handig hoor”, zei hij, “dan kunnen we toch met elkaar babbelen zonder elkaar te hoeven bellen”. “Och jee”, dacht ik, “weer iets op z’n lijstje”! En dat op zich is niet zo erg, maar hoe krijg ik het er weer af. “Nou, is dat nou werkelijk zo ‘nodig’?” vraag ik nog.
“Ja, heel handig voor als we onderweg zijn” was zijn antwoord. Dat het heel handig is, snap ik ook wel……en ja natuurlijk is het wel fijn als we elkaar niet steeds hoeven te bellen…..en ach…..laat hem dan zo’n speeltje maar kopen. Totdat ik te horen kreeg wat die dingen dan wel niet kosten!!!!! Daar hadden we toch aardig wat van heen en weer kunnen bellen!!!!!
Maar helaas voor Lien, ze zijn al besteld!!! Het heeft nu geen zin meer om erover te beginnen……bovendien vindt Mars die dingen echt een eerste levensbehoefte als we met de familie Doorzon op vakantie gaan! En tja……….dan kan ik lullen als brugman, maar ik breng hem toch niet meer op andere gedachten.
Allerlei goed-praat-dingetjes heb ik al te horen gekregen:
– ze hebben een bereik van 22 km, makkelijk als er 1 familie naar het strand gaat en de andere thuis blijft (dhaaa……gaat toch niet gebeuren)
– hij kan werken als babyfoon (hebben we al……..gebruiken ‘m nu ook niet)
– We hebben geen belkosten (we hadden 2 weken lang iedere dag kunnen bellen voor dat geld en bovendien onze familie in Holland kunnen we er niet mee bereiken)
Er zit niks anders op………..Lien begint alvast te oefenen:
“kggggkggggkgggg……..PappieCharlieTango……..L1 is calling for L2……over……”; “L2 hoor je me?……over……”; “L2, L1 moet poepen…..over…..”

Vakantie!

Vakantie-rooster
Vakantie-planning
Vakantie-land
Vakantie-huis
Vakantie-stress
Vakantie-kleding
Vakantie-schoenen (mooi Mar10e die Teva’s van jou :-))
maar vooral VAKANTIE-WEER !!!! En Lien moet nog 3,5 week!
Alles om me heen is vakantie, vakantie, vakantie. De grote uittocht is hier deze week en volgende week. Het wordt rustig op de afdeling……op zich niet zo erg…….maar een beetje ‘klets’ op z’n tijd is ook wel lekker. En ik gun het iedereen van harte hoor, maar mezelf ook…..en het is nu zulk mooi weer dat ik het toch niet zo leuk vind dat ik nu binnen op m’n buro-stoel zit. Maar ja……..omdat ik werk, kan ik ook die leuke dingen doen zoals op vakantie gaan! Dus tja….het is niet anders…..nog een paar weekjes buffelen en dan ben ik ook aan de beurt……om kleding uit te zoeken, koffers in te pakken, spullen klaar te zetten……kortom dan ben ik aan de beurt voor de vakantie-stress om daarna te gaan genieten van de vakantie-drankjes in een vakantiehuisje aan de Spaanse vakantie-costa’s op m’n vakantie-schoenen met prachtig VAKANTIE-WEER!!! 🙂

Lien & het WK II

Jaja……..ik weet het………ik was er klaar mee!
Toch niet dus……ik doe wel m’n best hoor, ECHT WAAR……maar ja……kan het gewoonweg niet laten! En tot nu toe gaat iedere keer de (voor Lien) verkeerde ploeg door naar de halve finale. Duitsland (shit), Portugal (helemaal erg…..), Italië (nou vooruit dan…;-)) en nu is Frankrijk tegen Brazilië bezig….. Lien zit buiten, dus dat heb ik al gewonnen. Mars niet, die ligt ‘bankzaken’ te doen en de wedstrijd te kijken. Ik dus regelmatig naar binnen om de stand op te vragen….nou….nul, nul tot nu toe. Maar het kan echter niet anders dan dat Frankrijk gaat winnen. Al is het maar alleen zodat al m’n Franse collega’s ons (lees: domme hollanders) de hele maandag kunnen uitlachen en bekokstoven met E-mailtjes als “we did it!”. (jaja Manue, jij mag dat….van jou kan ik het hebben :-))
En ondertussen zit ik zowat uit m’n tuinstoel de boinken…..één van de zomerfeestjes in de buurt. Als het te erg wordt ga ik gewoon meefeesten! Goed plan, vergeet ik ook in no-time alle WK-ellende en niet te vergeten ook de Tour-affaires! Niet dat ik nu zat te wachten op een Ullrich die de tour zou gaan winnen, maar toch…….gewoon een bloed-transfusie laten toepassen zodat je rode bloedlichaampjes flink toenemen, je spieren van meer zuurstof voorzien, zodat je fitter, sterker en sneller hersteld. Te gek voor woorden, en toch de arts die dit heeft bedacht…….petje af. Goed ziek natuurlijk, maar ongetwijfeld een briljant brein.
Nee, voor Lien nooit een bloedtransfusie voor een betere sportprestatie……..maar laat me nou maar eerlijk zijn……..voor Lien ook nooit een Tour 🙂
De 80 van de langstraat is al een flink streven!!!!