Category: Kids

“Mama, ik zag Sinterklaas vanmiddag op TV”, zei Dochter gisteren toen ze naar bed moest. “Oh ja?”, vroeg ik, “zat’ie al op de boot dan?”. “Nee, dat niet want hij liep gewoon op de stoep en in de gang van het kasteel!”, zei ze stellig. “Oh, dan zal hij nog wel druk zijn met het verzamelen en inpakken van de kadootjes”, probeerde ik. “Nou, mama, maar de Zwarte Pieten hadden al wel hun zakken klaarliggen. En dat waren er heel veel!”, ging ze verder, “zijn die voor alle stoute kindjes in te doen en mee terug te nemen naar Spanje?”. Kijk en daar gaat het dan mis. Daar kan ik echt niet tegen. Ik kan het toch werkelijk niet over m’n hart verkrijgen om Dochter zo voor de gek te houden. “Nee, natuurlijk niet”, antwoordde ik. “Er gaan helemaal geen kindjes in de zak mee terug naar Spanje! Ben jij gek!” zeg ik stellig nog terugdenkend aan mijn eigen angstige kinderjaren. Angstig voor die gekke vent met z’n rooie hoed en nepbaard. Angstig voor die met schoenpoets ingesmeerde mafketels, die je een hersenschudding gooien met hun veel-te-hard-geworden-schuimpies. Nee, besloot ik, ik ga Dochter zeker niet bang maken. “Ja, maar mama, als ik toch niet lief ben…….en ik ben wel eens niet lief, he mama…….dan moet ik toch in de zak??” vraagt ze weer. “Nou, lieffie, maak je maar niet druk. Er gaat hier niemand in de zak, (“behalve papa dan misschien”, denk ik gniffelend) daar zorgt mama wel voor”, probeer ik. Na heel wat heen en weer gepraat, kwam ze tenslotte tot de conclusie dat ze wel kon gaan slapen. Als Zwarte Piet toch van plan was om haar mee te nemen dan zou mama hem wel onder z’n ‘kakkadoeres’ schoppen. En zo is het maar net!

Niet ik, zoon is weer ziek. Aanstaande dinsdag wordt hij geopereerd. Neusamandelen worden dan geknipt. De enige voorwaarde is echter wel dat hij dan geen koorts heeft en weer wat is opgeknapt. Ons ventje is nl. weer verkouden en hoest de longen uit z’n kleine lijfje. Vannacht had hij weer 39 graden koorts. Vanochtend was het weer gezakt, maar hij is simpelweg niet fit genoeg om naar het kinderdagverblijf te brengen. Bovendien stikt het daar van de bacillen en ik wil toch echt dat hij dinsdag wordt geholpen. Het kan maar achter de rug zijn. Het liefste heb ik natuurlijk dat hij helemaal niet geopereerd hoeft te worden, dat hij helemaal niet naar het ziekenhuis hoeft en dat hij helemaal geen volledige narcose hoeft. Maar helaas……lieve koekjes worden niet gebakken en we kunnen zo ook niet door blijven tobben. Nu maar hopen dat hij snel opknapt van deze verkoudheid, zodat hij dinsdag toch nog onder het ‘mes’ kan……..

“Oh mama, die vind ik mooi!” roept dochter enthousiast toen we voor gymschoentjes de schoenwinkel in ons dorp binnenliepen. “Nou, we komen hier voor gymschoentjes voor school, dus laten we daar maar eens eerst naar kijken” probeer ik voorzichtig. Maar dochter loopt al met de bewuste schoenen in haar hand te stralen. Maatje 22 had ze vast. En hoe ik ook praatte als brugman, dat die schoenen haar écht niet zouden passen, ze hield ze stevig vast. De mevrouw van de winkel ving het gesprek op en leidde ons subtiel richting de Rucanor gymschoentjes met klitteband (dit op nadrukkelijk verzoek van de juf….die natuurlijk geen 28 paar veters wil strikken voor het gymen…..flauw hoor). En oh….oh….ohhhhh…..ze hadden die simpele schoentjes in het roze! Ook in het wit, spijkerstof en legerprint, maar ooohhhh ook in het roze. Mama en dochter waren meteen verkocht, die moesten het worden. Helemaal gelukkig met de roze gympen richting de kassa en ja hoor, dochter ziet de schoenen weer staan. Roze natuurlijk, met veel glitters en dus eigenlijk hééééél fout. Zo fout, dat ze eigenlijk weer grappig zijn. Maar helaas, niet in haar maat………..oef! Ondertussen stonden we dus wel bij de afgeprijsde tussen-seizoen-schoenen en ik moet toegeven, er zaten erg leuke tussen. Na wat gezoek en gepas ging dochter toch mooi naar huis met 2 paar! En ik weet niet wie er blijer was. Dochter met haar nieuwe schoenen (die gelijk aan moesten) of ik dat ze toch iets minder opvallend en glitterend waren 😉